.
home
laatste update: juni 2023
Kijk ook bij:
Begraafplaatsen in de gemeente Renkum
Boerderijen in de gemeente Renkum
Huize Doorwerth te Heelsum
Duno te Doorwerth
Fluitersmaat Renkum
Huize Eikenhof te Doorwerth
Hotels en pensions in de gemeente Renkum
Jagerhuis te Doorwerth
Kerken, kloosters en pastorieen in het Renkumse
Landgoederen
Sonnenberg te Oosterbeek
Tehuizen in de gemeente Renkum
Wilhelminapark in Heelsum
Waldfrieden, Johannahoeve, Vrijland in Oosterbeek
Watertorens en waterpompstations
Ander naam in 1941: Weide-Blik
BAG: 1927
Het huis is in 1927 gebouwd door de van origine Friese vrijmetselaar, handelaar en importeur van leder, de heer Haring Tulp. Op dit huis heeft tot de oorlog een windvaan gestaan in de vorm van een Haring met een tulp in zijn bek.
"Heden overleed mijne geliefde Echtgenoote, "JANNA WIGERSMA, in den ouderdom van 64 jaar. H. TULP. Oosterbeek, 22 April '28. Valkenburglaan 4. De begrafenis zal plaats hebben te Oosterbeek op de Nieuwe Begraafplaats"
De heer Haring Tulp is overleden op 16 nov 1937
Door de heer Haring Tulp van Vrijmetselarij Loge De Friesche Trouw, en diens vrouw Wigersma, werd ten tijde van de Louisa State de Tulp Wigersma Stichting gestart om extra hulp aan daar verzorgde kinderen te bieden. Het vermogen van de Tulp Wigersma Stichting werd na de sluiting van het internaat Louisa State in 2002 toegevoegd aan het vermogen van de Louisa Stichting.
"Heden overleed, tot mijne diepe droefheid, in den ouderdom van ruim 83 jaar, mijne beste Vriendin LAMMIGJE ROELINK. Oosterbeek, 5 Sept. 1939. Valkenburglaan 4. C. BOSMAN. Op verzoek van de overledene geen bloemen. Geen bezoek." Uit De Nederlander 06-09-1939.
"Mevr. Punselie, Valkenburglaan 4, Oosterbeek, vr. een net meisje v. d. en n. Loon naar bekwaamheid. Melden 6—8 uur. T 1475" Arnhemsche c 1948
"Wegens huwelijk van tegenwoordige huishoudelijke hulp, wordt gevraagd: een meisje v.d.e.n., tegen half sept. of 1 okt. bij Mevr. Donk, Valkenburglaan 4, Oosterbeek. Tel. 2275 klein gezin, modern huis, eigen kamer met str. water. T 4—02493" Trouw 24 aug 1957
Info bij Oud Oosterbeek.
Stichting van woningen aan de Markweg in 1935
De Airbornebuurt dankt haar naam aan de geallieeerde luchtlanding op 17 september 1944 die plaatsvond op de weilanden ten westen van de Airbornebuurt. Latere luchtlandingen vonden plaats op het huidige golfterrein, bij Wolfheze en bij Ede op de Ginkelse heide.
De heer Rutgers is namens beide partijen aanwezig. Veelal zie je de koper en de verkoper genoemd. Dat is dus hier één en dezelfde persoon!
De BAG geeft 1932 tot 1935 voor deze woningen.
uitbreidingsplannen in 1943 van de gemeente Renkum.
De woningen aan de Hicksweg, Hackettweg en Airborneweg zijn gebouwd tussen 1956 en 1960. John Hackett was brigadegeneraal van de 4e Britse parachute brigade tijdens de slag om Arnhem. Tom Hicks had het tijdelijke bevel over de gehele Airborne divisie.
Ooit bewoond door de bekende schilder Théophile Emile Achile de Bock (1851 – 1904). Op het eind van de jaren ’80 is de Bock aan het werk vanuit de oranjerie van Kasteel Doorwerth, zijn ‘zomerresidentie’. Hij schildert er in de omgeving en legt het kasteel meerdere malen op het doek vast. Uiteindelijk verkiest hij als definitieve woonplaats het toen nog landelijke boerendorp Renkum boven het deftige Oosterbeek, dat door de toenemende villabouw haar aantrekkingskracht op de kunstschilders grotendeels had verloren. Mede door de komst van De Bock en zijn gezin naar Renkum in 1895 gaan ook andere schilders zich in Renkum e.o. vestigen. In een koetshuis behorend bij Villa Anna aan de Nieuweweg, trekt De Bock met zijn grote antiekverzameling veel kunstverzamelaars aan. De Bock verhuisd in 1902 naar Haarlem.
Met en voor het Historisch Genootschap Redichem en vele bewoners van de Nieuweweg is in 2018 een ruim 180 pagina's dik boek gemaakt, waarin Villa Anna uitgebreid aan bod komt. Is digitaal in te zien.
Al jaren (sinds 2013?) is er een kleinschalig restaurant.
BAG = 1926
Gebouwd in 1925-1926 als de Openbare School. In 1929/1930 uitgebreid met vier lokalen. De gebruikte bouwstijl is een karakteristieke mengstijl van de Nieuwe Haagse School en de Amsterdamse School. Het herstel van de WWII schade heeft enige tijd geduurd. In 1963 een nieuwe naam: Dr. Albert Schweitzerschool. Als school in gebruik tot en met 1978. De school zelf verhuisd in 1979 naar de Goudsbloemstraat 2 te Renkum. Tot 2016 was de voormalige Albert Schweitzerschool bekend als Lijn 50 een jongerencentrum. Leegstand begin 2017. In 2018 verbouwd naar een Kinderopvang.
De Openbare School was aanvankelijk gehuisvest aan de Nieuweweg nr. 3. Toen dit gebouw niet meer voldeed, werd in de twintiger jaren van de vorige eeuw een nieuwe school gebouwd aan de Van Ingenweg. Op 15 maart 1978 werd het nieuwe pand aan de Goudsbloemstraat toen nog de Keijenbergseweg in gebruik genomen.
Een gemeentelijk monument.
Actueel Mariaweg 68.
Op de Kadaster Veldwerkkaart C 1551 met dienstjaar 1901 is de kavel 1551 leeg, er is nog niet gebouwd.
Op deze veldwerkaart uit 1903 wordt er gebouwd
Aleema is in 1923 te koop met erf en tuin, bevattende: beneden 3 kamers, waarvan 2 en suite met serre, keuken, bijkeuken, W.C., kelder; 1ste étage: 3 slaapkamers, badkamer, zolder met vliering. De villa is voorzien van gas, waterleiding en electrisch licht.
Het oude Aleema wordt gesloopt en maakt plaats voor nieuwbouw in 1951.
BAG = 1971
Naar een ontwerp van de architecten Ahrens en Kleijer uit 1968. Klaar in 1973
Het ABN AMRO kantoor is gesloten in 2018.
Eerder villa Cleova
Tegenwoordig Schelmseweg 6 + 8.
BAG nr 6 = 1923. Nr 8 = 1910
hulpkaart van C 1685 en 1684, kavels uitgemeten rond dienstjaar 1903
Op Kavel C 2037 staat in 1910 één pand
Het veldwerk geeft een beter inzicht:
In de kantlijn is in 1910 (dienstjaar 1911) geschreven: splitsing van 1684 en 1685, de oudere kavelnummers.
In 1923 zijn er 2 panden. Bij Veldwerk C 2623 staat in 1923 geschreven: splitsing voor verkoop.
De verkoopadvertentie verschijnt al in 1921:
Verkoop of huur villa Cleova, Schelmseweg 4. In de Oosterbeeksche Courant 25-11-1933
Verkoop villa Cleova met schuur, erf en tuin Schelmseweg 4 kad. Sectie C no. 2621
groot 6 are. Oosterbeeksche Courant 30-10-1937
Rond 1956 woont er Notaris Brouwer.
gebouwd tussen 1896-1900.
Bernardus Arps woonde één jaar in Oosterbeek in 1898. Verbleef daarna in Den Haag. In 1901 kocht Bernardus één van de woningen van een dubbelpand aan de
Utrechtscheweg 111-113, huize Bernanco op nummer 111. Direct er naast, op de hoek met de Van Embdenweg, bouwde de architect nog een huis in dezelfde bouwstijl, waarvan Arps de eerste eigenaar werd. Hij noemde dit huis villa Arti. Het pand op nummer 111 werd het woonhuis van familie Arps-van Rossem en kreeg de naam Bernanco, afgeleid van de namen van zijn vrouw en zijn kinderen. Hij heeft er, met een onderbreking van een periode van vijftien jaar in ’s-Gravenhage (1906-1921), tot zijn dood gewoond.
Villa Arti werd door Arps hoofdzakelijk gebruikt als atelier en voor de opslag van schilderijen. De panden Bernanco en Arti hebben de Tweede Wereldoorlog vrijwel onbeschadigd overleefd en zijn vermeld op de lijst van gemeentelijke monumenten van de gemeente Renkum.
Bron: Bernadus Arps (1865-1938) - Schilder van stillevens en van landschappen langs de zuidelijke Veluwezoom. Biografie in een notendop. Door Charles E.S. Arps
Rijksmonument Volgens deze info, is Bernanco en Arti hetzelfde pand, anders dat Charles E. Arps hierboven vermeld.
Villa Benarco, Utrechtseweg 111, Oosterbeek, rijksmonument
"Voordat villa Avondrust gebouwd werd door de heer Slezer, stond op deze plaats een oude boerderij, welke in 1870 tot de grond toe afbrandde door blikseminslag. Omstreek 1910 werd de villa bewoond door ir. van der Burgh, een architect en directeur van de pas opgerichte N.V. Bouwmaatschappij Heelsum. Vanaf 1913 werd de leegstaande villa ter beschikking gesteld van Belgische vluchtelingen, terwijl het na de le wereldoorlog in bezit kwam van D.J. Uitenboogaard. Deze liet het restaureren, waarna het in bezit kwam van W. Middeldorp die het verbouwde tot hotel/pension, en het de naam gaf "kleen Kwadenoord" (later "klein Kwadenoord"). In de oorlogswinter 44/45 werd de villa dusdanig beschadigd dat tot afbraak moest worden overgegaan". Bron Cees Burgsteyn, Bomen over Renkum, pagina 50
In de jaren 1870-1871 werd het meerdere keren verbouwde boerenhuis van oorspronkelijk Willem Stevens afgebroken en vervangen door een nieuwe hoeve, iets westelijker dan de oude boerderij. Ook het herenhuis werd vervangen (dit wordt dan het pand Avondrust I, zie hieronder). In 1873 kocht Clausing van de erfgenamen van Johannes (Jan) Kuyn en Trijntje van Zadelhoff een stuk grond aan de overkant van de Utrechtsestraatweg. Jan Kuyn was de eerste tolpachter van de tol in Renkum, en zodoende komt ook het Tolhuis bij het landgoed Avondrust. Hendrik Clausing komt te overlijden in 1875 en zijn weduwe Anne Marie Henriëtte Huberte de Booy overleed in 1904. Er zijn geen kinderen en de wettige erfgenamen verkopen Avondrust in 1904.
De heren van den Burgh en van Walchren verenigden zich in 1905 in de N.V. Bouwmaatschappij 'Heelsum'. In 1908 verkocht de heer Jacob Portielje, zonder beroep, wonende te Bloemendaal, aan de de Bouwmaatschappij Heelsum een stuk bosgrond, ter grootte van 1 ha, 84 a, 90 ca. De heer Portielje had deze kavel in eigendom verkregen van dr. Marx. In 1907 was de Bouwmaatschappij ook eigenaar geworden van de woning en de grond van Steven Willem Kuyn, tegenover 'Avondrust'. De Bouwmaatschappij gaat daarna de gronden verkavelen en bebouwen met huizen voor zichzelf (in 1905-1906 landhuis 'Den Bongerd' in 'Villapark Heelsum', nu Lindelaan 12, voor Van den Burgh, en in 1910 Utrechtseweg 91 'Lindenhof voor Van Walchren.
Huize 'Avondrust' en de boerenwoning verhuurden zij waarschijnlijk. Ook was het Herenhuis enige tijd pension (advertentie in de NRC van 26-03-1910) (adresboek 1914: Utrechtsche Straatweg C 5, C. Wijngaarden-Goyer, pensionhoudster; N. Boerkool, smid).
Wes Beekhuizen vermeldt in 'Groen was mijn dorp', blz. 227 en 228, dat tijdens de mobilisatie 1914-1918 Belgische vluchtelingen werden opgevangen in het oude Posthuis aan de Dorpsstraat, en dat een twintigtal onderdak vond in de onbewoonde grote villa 'Avondrust', tegenover het pad naar de Noordberg.
Na de bewoning door de Belgische vluchtelingen tijdens de Eerste Wereldoorlog was
'Avondrust' sterk in verval geraakt.
De familie Verleur, heeft vanaf 1918 enige tijd in 'Avondrust' gewoond. Andries Verleur had zijn huis aan de Nieuweweg in dat jaar verkocht, en kon dus omzien naar andere woonruimte. Villa 'Avondrust' stond toen leeg en werd gehuurd van de Bouwmaatschappij Heelsum.
Toen de heer Daniel Louis Uyttenboogaart in 1921 eigenaar geworden was van het herenhuis en de boerenwoning, liet hij de villa geheel restaureren in 1923. De woning werd voorzien van een muziekzaaltje en achter het huis werd een paardenstal gebouwd.
Diemstjaar 1923. De kavel 2430 is hier leeg. Ook de oudere kavel 2210 uit dienstjaar 1915 is leeg. In 1914 verschijnt wel de Cooperatieve bakkerij Werkmansbelang hier zichtbaar links van de lege kavel. Kan zelf niet verder terug in de tijd met de Kadasterviewer.
uitsnede Renkum C 2498 in 1922 met Daniel Louis Uyttenboogaart
J. Zabilijnski, zonder beroep. Vertrekt in 1936 van de Utrechtseweg 109, Renkum weer naar Amsterdam, waar hij ook vandaan kwam.
De beide percelen werden omstreeks 1937 verkocht aan Willem Middendorp. Deze liet 'Avondrust' verbouwen tot een familiehotel - pension onder de nieuwe naam 'Kleen Quadenoord'. De heer J.W.L. Brandts werd hotelhouder. Het bedrijf was geen lang leven beschoren, want in 1938 stond de gehele inboedel van 'Pension Kleen Quadenoord' (Utrechtscheweg 109) te koop wegens faillissement (Oosterbeeksche Courant, 10 september 1938). Lees hier meer over bij hotels en pensions.
Veldwerk C 3511 dienstjaar 1938 Huis van Maria en omgeving
In 1939 gaat de tandarts Brandt er wonen, en kennelijk gebruikt hij een andere naam voor Avondrust, namelijk Kwadenoord. Barents begint zijn nieuwe praktijk in februari 1939.
Huize Kwadenoord, in september 1944 nog bewoond door tandarts Jac. A. H. Barents. Barends was gehuwd met N. van der Linden.
In de oorlog is 'Avondrust' verwoest, en daarna niet meer herbouwd.
In dienstjaar 1956 is de kavel C 3993 leeg. Er wordt door Willem Middendorp een kavel verkocht aan Theun Timmermans.
In dienstjaar 1967 verschijnt op kavel C 4868 een nieuwe bungalow, de huidige Utrechtseweg nummer 113.
Andere bronnen:
Schoutambt en Heerlijkheid van de Stichting voor Heemkunde in de gemeente Renkum: Truus Boekhoudt:
Tolhuis naar Heidestein, december 2002 Van Tolhuis naar Heidestein, aflevering 2, nr 3 2003
Nogmaals Avondrust, deel 3 December 2004
Van Tolhuis naar Heidestein, wonen aan de Utrechtseweg in het Renkumse deel 4, december 2004 Van Tolhuis naar Heidestein, wonen aan de Utrechtseweg in het Renkumse afl 4, deel 2, december 2005 Nogmaals Avondrust, Truus Boekhoudt. maart 2006.
Lees meer op de landgoederen website over het landgoed Avondrust.
1280 verdrijft hij Hendric van Doorenwerd uit het net in steen nieuw opgetrokken kasteel (Doorwerth): '… ende met bernen en toe-tasten quadt huys gehouden'. "...gelijk dan de oude handvesten omtrent het jaer 1280 gedenken van eenen Heer van Baer, die Hendrick van de Doorenweerd syn Slot af gewonnen ende met bernen en toe-tasten quadt huys gehouden..." Het kasteel Bear werd verwoest in 1495. Link.
"Het nieuwe Gemeentehuis van Renkum. De gemeente Renkum heeft zich een nieuw raadhuis aangeschaft van voortreffelijke hoedanigheid. Renkum is door voorspoedige ontwikkeling snel ontwassen aan het gebouw aan den Utiechtschen weg te Oosterbeek dat in 1908 tot een welingericht gemeentehuis werd verbouwd. Maar de laatste jaren was de aanwezige ruimte geheel onvoldoende geworden. De gelukkige omstandigheid dat de gemeente de hand kon legden op de statige buitenplaats Bato's Wijk op een heuvelplateau in het midden van'het nieuwe Oosterbeek gelegen, verschaft niet alleen een bijna pasklaar gemeentehuis maar bovendien een fraai wandelpark dat er niet weinig toe zal bijdragen om de aantrekkelijkheid van Oostérbeek voor de ingezetenen— en voor de zomergasten te vergrooten. Bato's Wijk is een royaal heerenhuis uit onbekrompen beurs gebouwd met kamers als zalen. Van het terras is het uitzicht over het dorp en de lage Betuwsche landen met den Rijn op den voorgrond schitterend mooi. Verleden maand is het gemeentehuis officieel door burgemeester J. v.d. Molen geopend. Als gasten waren er burgemeesters van omliggende gemeenten, o.a. van Arnhem en Ede. Burgemeester v.d. Molen schetste in zijn openingsrede de historische ontwikkeling van de gemeente en bracht dank aan de vele gevers en geefsters die door geschenken het gemeentebestuur in staat stelden "enig luxe' aan te brengen, welke zij uit eigen beweging niet ten laste van de gemeenterekening hadden durven brengen. Spr. was overtuigd dat men na bezichtiging de gemeente geluk zal wenschen met dit gemeentehuis. Wethouder dr. Haverkorn van Rijsewijk en namens de burgemeesters van naburige gemeenten mr. S. J. R. de Monchy, burgemeester van Arnhem, spraken den wensch uit, dat het nieuwe gemeentehuis zou mogen strekken tot heil van deze schoone streek" Uit de De Sumatra post 10-05-1928.
1927
In 1927 koopt de gemeente Renkum “Bato’s wijk” als nieuw gemeentehuis. Het bestaande
gemeentehuis aan de Utrechtseweg was te klein geworden na de samenvoeging van de
gemeenten Renkum en Doorwerth. Voor de leegstaande villa en omliggend park moest de
gemeente aan Scheidius een bedrag van Fl. 150.000,= betalen. Het oude gemeentehuis stond voordien op de hoek Utrechtseweg/Jan van Embdenweg, later in gebruik als politiebureau, muziekschool en kunstgalerie.
gemeentehuis met brandspuitenhuis en twee woningen, in 1929.
De villa Bato's wijk is verwoest rond eind februari - begin maart 1945, of door een verdwaalde V1 of door geallieerde artillerie vanuit de Betuwe. Dat we dit niet goed weten, komt omdat er geen inwoners meer waren. Totaal uitgebrand, er was ook geen brandweer. Een ieder was geëvacueerd. Er bleef niets over. Enige bron hiervan, de Engelse luchtfoto's.
Er rest nog een in 1905 gebouwde rots met grot en vijver en een volgestorte ijskelder. Tegenwoordig is het een schitterend openbaar park en de grot is een magneet voor de kinderen.
Lees hier meer over het landgoed Bato's wijk
Gemeentelijk Monument.
Dit was de woning van Xeno Münninghof.
Gehuwd 3 december 1906: Xeno Münninghof met Mathilde Jacoba van Vliet
In 1909 verkoopt Hendrik Willem van Scharrenburg, een Wageningse landbouwer aan Xeno Münninghof, de kunstschilder de kavel Renkum Sectie D no. 710 groot 4 are. Er staat daar op de Groenendaalseweg een schuur. Münninghof laat het slopen en verkoopt het dan weer aan Frans van Scherrenburg en die gaat er de villa’s bouwen die er nu nog staan.
(lees de PDF over de Nieuweweg van het HGR)
"Petrus Marius Van Walchren was mede-oprichter van de kunstenaarsvereniging ‘Pictura Veluvensis’. Van Walchren handelde in onroerend goed, al voordat de bouwmaatschappij Heelsum opgericht werd. Zo liet hij onder meer een huis (1903) met atelier (1905) bouwen aan de Kurhausweg, waar vanaf 1906 het schildersechtpaar Xeno Münninghoff en Tilly van Vliet gewoond heeft. (Dit huis werd door Münninghoff in 1912 vervangen door een nieuwe villa. Op deze plaats staat nu nieuwbouw, Théophile de Bockweg nrs. 3 t/m 9)". Truus Boekhoudt. Uit Schoutambt en Heerlijkheid, jaargang 18, nummer 4, 2004)
klik voor een grotere foto. No 1927 Meno Munnikhof koper in 1907
In 1909, uitbreiding van het atelier. Het huis had één groot atelier in een prachtige tuin.
Uit de Oosterbeeksche courant van 5 augustus 1911: Woning van Münninghoff in Renkum-dorp brandt uit. Vandaar de nieuwbouw zoals hierboven vermeld.
Münninghof verhuisd naar Oosterbeek: Rond 1920 verhuist dan ook het gezin Münninghoff – inmiddels uitgebreid met twee dochters: Felicia (1909) en Rhoda Elisabeth Aline (1914) - naar Oosterbeek. Men gaat wonen aan de Bato’sweg, in het huis Heerdstede, door hen ook wel ‘t Landhuis genoemd.
In 1924 gaan de erven van de accountant Th.J. van Oostveen het pand te koop aanbieden.
Op de Kadaster veldwerkkaart Renkum C5182 is te lezen dat het pand in 1972 gesloopt is. Op het huidige nummer 5 staan 2 nieuwe panden uit 1972. De BAG heeft het dan over 1973. En dat lijkt dan te kloppen. Echter op de Kadaster C 4860, met dienstjaar 1967, staan al de twee huidige panden ingetekend.
Oud adres Utrechtsche Straatweg 54 Heelsum, Utrechtscheweg 54.
Naast hotel Schoonoord in Heelsum.
In 1859 zijn de kavels Renkum C 714, 715, 716 en 717 in handen van Neuy Pannekoek, inclusief de omgeving, de papierfabriek. Op deze kavels wordt later Schoonoord en Ter Beek gebouwd.
Bewoont door de dames Enderlein; Jeanne Josephine Louise (Phine/Fien) 1853-1949 en Louise Jacqueline (Wies) 1858-1939.
De zusters Enderlein woonden tot 1939 in “Ter Beek”, wanneer zij daar zijn gaan wonen is nog onbekend, ergens tussen 1919-1928. Zij stelden hun zaal ter beschikking voor de vergaderingen van de verenigingen en organisaties uit directe omgeving. Ook werden op “Ter Beek” culturele avonden georganiseerd.
Aan de oostzijde van de Weverstraat werd rond 1840 Beekhof gebouwd, gelegen aan de westkant van de Zuiderbeek met de ingang aan de Weverstraat.
Dr. Sietske Abrahamsz was gehuwd met Dr. Georg Julius Wienecke, gepensioneerd arts in het Nederlandsch Oostindisch Leger, en woonde van 1877-1900 in huize Beekhof.
In 1902 kwam het in handen van Evert Cornelis Ekker die er met zijn vrouw Lucie van Dam - van Isselt tot hun scheiding in 1907 woonde. Beekhof was ook lange tijd woonhuis van de huisarts Isaac Brevee. In WOII werd het zwaar beschadigd en daarna afgebroken. De huidige villa “Nieuw Beekhof” is op het verkavelde erf gebouwd, niet op dezelfde plek.
De villa De Beekhof groeit in deze periode uit tot een ontmoetingscentrum van diverse beoefenaars van de schone kunsten. Het culturele leven van de plaats, dat de bloeitijd al achter zich had, leefde nog even op. Uit deze tijd (1905) dateren ook een tweetal prachtige portretten van Lucie door Jan Toorop. Ook de jonge kunstcriticus Albert Plasschaert moet er regelmatig te gast zijn geweest.
Het aangrenzende Zonneheem is in 1907 gebouwd als zomerhuis bij Beekhof, door Evert Cornelis Ekker.
De Beken was ooit een onderdeel van de Keijenberg. In 1798 werd de Keijenberg verkocht aan Jhr. Cornelis Munter. De verkopers Jan van Donselaar en Eva Thomas, lieten voor zich zelf een woning bouwen tussen de wegen naar Quadenoord en de veldweg naar Planken Wambuis. Deze woning noemden ze 'Bellevue'. Bellevue I brandde omstreeks 1840 af en werd vervangen door de huidige boerderij langs de Nieuwe Keijenbergseweg, dat tegenwoordig de naam "De Beken" heeft. Munter gaf zijn landgoed de naam "De Beken" vanwege de drie beken die door het landgoed stromen. Deze beken waren: de Oliemolenbeek, de Afgebrande beek en de (Papier)Molenbeek. Ten noorden van de boerderij liet hij een "slingerbos" aanleggen uit liefde voor zijn zus Margaretha Johanna. In het bos werd een steen geplaatst met een plaquette met daarop een gedicht over vriendschap. De originele plaquette is verloren gegaan maar het gedicht is herplaatst. Tot 2014 was in de schuur van de boerderij een informatiecentrum van Staatsbosbeheer. Het Natuurinformatiecentrum De Beken is nu gehuisvest in de schuur naast de boerderij. Van 2014 tot 2016 werd De Beken totaal gerenoveerd voor zorg en een restaurant. link.
Vanaf het het informatiecentrum is een wandelroute uitgezet naar meerdere lokaties waar kabouters wonen.
Film over de Tribune infocentrum Renkums Beekdal.
Lees meer op de landgoederen website.
UITZOEKEN Er zijn 2 Bella Vista's in Oosterbeek: Kneppelhoutweg en Benedendorpsweg.
Volgens de Bag is het oorspronkelijk bouwjaar 1873
Arnhemsche courant 1890: Te huur of te koop: te Oosterbeek de villa Bella Vista, bevattende zeven kamers met badkamer provisiekamer enz., mooien tuin met fontein, groententuin, prachtig uitzicht. Villa Bella Vista werd in 1904 afgestaan aan het bestuur van de Nederlandse Bond voor ziekenverplegenden. Oosterbeeksche Courant 3-9-1904.
Uit het Algemeen Handelsblad 02-08-1904
In 1906 eindigd het huurcontract. Vanwege het grote succes gaat het rusthuis verder in Buitenrust. Zie aldaar bij tehuizen.
Artikel in Op de hoogte jrg 34, 1937, no 3, dd 01-03-1937
Wie komt er wonen: 1931, te Doorwerth: G. Taats en gezin., Kasteelweg 4 van Dodewaard.
In 1944 woont er de fam Kuiper- van Rossum.
In 1947 woont er Jeanne Willemina Taats.
Tussen 1798-1890 (boerderij) en 1885 - 1944 (Bergoord)
De eerste boerderij zoals getekend door Maria Vos:
Rond 1864-65 tekent Maria Vos een boerderij waar later Bergoord kwam.
In 1871 overleed de 89 jarige hoofdbewoner, de heer Charles Girod.
"Het huisje is in 1856 gebouwd, een typische landarbeiderswoning genesteld onder de bomen van een groot terrein dat later bekend zou worden als Bergoord. Generaties schilders hebben het huisje vastgelegd, omdat het zo pittoresk was, maar ongetwijfeld ook omdat schilderijen van het huisje zo geliefd waren bij zowel vakantiegangers als Oosterbekers. Na 1911 werd het huisje weinig meer bewoond, maar veelal als logeergelegenheid gebruikt voor gasten van het huis Bergoord. Tussen 1920 en 1960 hebben Oosterbeekse kinderen het huisje als speelterrein gebruikt. Het heeft de 2e Wereldoorlog overleefd en verkeert, anno 2007, weer in uitstekende staat dankzij de zorg van zijn tegenwoordige eigenaar" Uit Schoutambt en heerlijkheid. Heemkunde 2007 nummer 3 pagina 2 geschreven door Sandra Niessen.
Bergoord II was een kleine buitenplaats in het Zweiersdal te Oosterbeek, gesticht tussen 1835 en 1843 door de Arnhemse stadsgeneesheer Salomon Pieter Scheltema. Het landhuis stond boven op een heuvel, genaamd `de Heetberg’ (heideberg).
Het herenhuis van Salomon Pieter Scheltema stond later in de adresboeken geregistreerd als
Fangmanweg 27. Het huis heeft in de loop der tijd de naam “Bergoord” gekregen.
Op 15 april 1877 overlijd de volgende bewoner: de heer Josephus Leonardus Leefers, weduwnaar van Wilhelmina Ida van Alphen.
In 1885 is er een veiling met een inzet van Hfl.9.635,=. In 1887 begint M. Hoogwinkel er een pension met ruime kamers, grote tuin, goede tafel, altijd verse melk, boter en eieren, billijke prijzen. Het pension wordt geen succes want al in 1888 staat de villa weer te koop. Weinig gegadigden en op maandag 11 augustus 1890 is er weer een veiling met notaris J. Karseboom en wordt de villa Bergoord in het koffiehuis van dhr. D.A.D. van Gils geveild. De inzet komt op Hfl.5.435,=. De inzet wordt tijdens de veiling verhoogd naar Hfl.7.800,=. In 1890 gekocht door Hermina Janssen, die trouwde met agrariër Derk Hooijer. In 1910 komt de villa weer te huur. De tuin blijft door de eigenaar onderhouden. Huur ƒ425. In 1942 overlijdt op Bergoord eerst mw. J.C.J. van Loon en binnen een half jaar haar man, de rustend arts Lykle de Jong.
Kavel 2106 met huis en schuur in 1895
"Na verschillende eigenaren te hebben gehad, werd “Bergoord” en het land eromheen in 1890 door Hermina Janssen (1858-1939) gekocht. Zij trouwde met Derk Hooijer (1860- 1932) en zo kwam het in het bezit van deze boerenfamilie. Het huis bestond uit twee delen, een luxe voorhuis en een achterhuis. Het voorhuis werd altijd door de Hooijers verhuurd; de boerenfamilie zelf woonde in het achterhuis en bewerkte de grond eromheen. In 1944 woonde de familie Hogerzeil in het voorhuis, en de twee boerenzoons Jan en Willem Hooijer in het achterhuis. Zij hadden “Bergoord” van hun ouders geërfd." Uit Schoutambt en heerlijkheid. Heemkunde 2007 nummer 3 pagina 15 geschreven door Sandra Niessen.
"Het negentiende-eeuwse landhuis Bergoord op een met beuken begroeide helling met uitzicht over het Zweiersdal raakte in de loop van de middag meer en meer beschadigd door granaatinslagen en rondvliegende scherven. Die ochtend was de beroemde blinde pianist Johan Verster, die kamers in het huis huurde, stug en uitdagend Beethovens Pianosonate nr. 27, opus 90 blijven spelen. Later werd hij echter naar een veilige voorraadkelder buiten het huis gebracht, samen met de bewoonster Cornelia Catharina Hogerzeil-de Jong en haar tienerzoon. De drie kwamen uiteindelijk in de Beekhof terecht, hethuis van de voormalige gemeentearts Isaäc Brevée, verderop aan de Fangmanweg". Uit Tony Sheldon; de verschrikking van de nacht 2015.
Een gemeentelijk monument
In 1890 woont er de familie C. J. van Rappart - Schimmelpenninck.
Er is een familie mr. A.G.A. ridder van Rappard die woont aan de Utrechtsche straatweg E 394. Advocaat en procureur. Te vinden in het Oosterbeekse Adresboek uit 1900.
"Wegens vertrek naar het Buitenland verzoekt W. L. F. C. Ridder VAN RAPPARD, Villa Beukenhorst, Oosterbeek, inzending van alle zijne Rekeningen vóór 15 November e. k."
Arnhemsche courant 02-11-1893
Waar is de Bovenweg in Oosterbeek in 1891? Ken wel uit die tijd de Arnhemsche Bovenweg, in de buurt van station Oosterbeek Hoog.
Liggende op de hoek van de Utrechtsen Straatweg en de Pieterbergschenweg. Hotel Schoonoord staat aan de ene kant en aan de westelijke kant stond volgens mijn gegevens een veel kleinder pand.
Nog
wel leesbaar Beukenhorst op de gevel. De Beukelaan is zo in Oosterbeek
niet te vinden, de Beukenlaan is er wel, doch die is weer niet in de
buurt van de Pietersbergseweg.
Hier een Beukenhorst op de Beukenlaan in Oosterbeek.Joan Beuker 1862 - 1925
Dit monument staat er sinds 1928.
Het bronzen portret is gemaakt door August Falise.
Renkum Nieuws
De BAG geeft als bouwjaar 1932.
De villa van dhr. Bobeldijk, destijds de gemeente-opzichter Oosterbeek, is door hem zelf ontworpen en gebouwd rond 1937 - 1938
1963: Tot ridder in de orde van Oranje-Nassau is benoemd M. Bobeldijk, adjunct-directeur van gemeentewerken van Renkum, wonende te Oosterbeek
Gebouwd in 2008 als een hommage aan meerdere uitkijktorens met name op of bij de Duno. De bouw in 2008 was een initiatief van de Lionsclub Renkum en Staatsbosbeheer. De toren is gemaakt van gietijzer en is 8 m hoog. Bovenop heb je een fantastisch uitzicht over de Nederrijn, de Betuwe en Nijmegen. Bij helder weer kun je zelfs op 30 km afstand het Reichswald zien liggen. Omdat enkele wegwijzers door vandalen zijn gemolesteerd is de toren moeilijk te vinden. Als je er naar toe loopt, zie je de toren eerst als je er vijf meter voor staat. Het bladerdak onttrekt de toren aan het zicht. Met de auto, parkeer op de Spechtlaan bij de Kapelleboom en ga de Holleweg af. Na 150 meter, vlak voor het punt waar de Holleweg echt steil naar beneden gaat, naar rechts. Pad tussen de twee weiden links in. Op dit pad bij de kruising weer naar rechts, en dan de bocht naar links volgen. Rechtdoor. Dit pad is slecht met vele watergaten, maar kent vrijwel geen stijging of daling. Vanaf Kasteel Doorwerth, loop je terug naar de Fonteinallee. Bij de splitsing ga je naar links en binnen 10 meter zie je een bordje naar rechts, de Boersberg op. Dit pad is geschikt voor gevorderden. link
Het bommengat is ontstaan doordat een Engels vliegtuig in de WWII twee bommen "verloor". De Engelse jager werd achtervolgd door een Duitse jager en om sneller te ontkomen heeft de Engelse vlieger z'n vrachtje los moeten laten. Een ooggetuige beschrijft dat de bommen recht tegenover Schaapsdrift nummer 16 in de Molenbeek vielen. Nou ja, één viel er in de beek en de andere viel zo'n 100 meter zuidelijker. Beide bommengaten zijn vrijwel direct dichtgemaakt. Een bom die in de beek valt, vernielt de lemen bodem van de beek, en de beek verliest veel water. De papierfabriek van van Gelder, die afhankelijk was van dit beekwater, zal herstel vrijwel direct hebben uitgevoerd. Kun je in een bommengat zwemmen? Het zit er vol met bomscherven!
Volgens de BAG betrokken in 1925.
"De Notarissen G. D. C. VALEWINK te Oosterbeek en F. H. KOOYMAN te Velp, zullen op Woensdagen 5 en 19 Mei 1937, telkens des n.m. ten 3 ure in het Café van den Born aan de Kerkstraat te Renkum, ten verzoeke van den heer J. W. Groot, bij inzet en toeslag, publiek veilen en verkoopen: Het Engelsche Landhuis De Bongerd, met garage, schuur en tuin aan de Lindelaan te Heelsum, (arch. Ir. P. J. v. d. Burgh), kad. bekend gem. Renkum, sectie C nomnier 3202, groot 40.30 Aren, bevattènde beneden Hall, salon, 2 kamers met betimmering, keuken, bijkeuken, kelder en W. C., boven: 3 slaapkamers, badkamer, zolder en 2 kamers. De villa is voorzien van gas, waterleiding, electrisch licht, centrale verwarming en vaste waschtafels". Uit de Arnhemsche courant van 01-05-1937
Kennelijk was de verkoop hierboven geen succes. Tien jaar later is J.W. Groot nog steeds de verkoper: Oosterbeekse Courant; 24-04-1947; Verkoop Engels landhuis De Bongerd met garage, schuur en tuin Lindelaan kadadastrale sectie C no. 3202 groot 40 are 30 ca. (Arch. Ir. P.J. v.d. Burgh). Eigenaar J.W. Groot.
J.W. Groot was in de week van 28-4/5-5-1925 vanuit Bergen naar Renkum gekomen.
uit het boek: Het moderne landhuis in Nederland; Leliman, J.H.W + Sluyterman, Karel; 1917.
Naar een ontwerp van de architect prof. Frits Eschauzier. Bouwjaar 1924, doch de BAG noemt 1927. De opdrachtgever destijds was Ruys Lehmann de Lensfeld (1864-1929) en het adres destijds was Straatweg Heelsum.
In 1934 woont Mevr. J. H. Ruysch Lehman de Lehnsfeld er en dan is het adres Utrechtsche Straatweg 49.
Villa de Boom was de pastorie van de Gereformeerde gemeente die direkt na de oorlog was gehuurd en die begin juli 1947 voor ruim ƒ 21.000.- werd gekocht van Jeanne Henriette van Lanschot Hubrecht, weduwe van Henri Alexander Ruysch Lehman de Lehnsfeld, de predikant.
De eerste dominee die er woonde was ds. A. Plaatsman (1910-1986) van het Friese Sybrandaburen, op 29 juni 1947deed de nieuwe predikant intrede.Voor het eerste beroep dat door de kerkenraad op hem was uitgebracht had hij bedankt.
Hij nam zijn intrek in de gehuurde pastorie aan de Utrechtsestraat 122, gebouwd door architect F.A. Eschauzier; een maand later werd het huis voor fl. 21.000 door de kerk als pastorie aangekocht.
Omgeving Waldfrieden
Bekend van de bewoning door van de heer Mijnlieff, steenfabrikant.
Geheel rechts het voormalige Bouvardia. Daar achter de woning van burgemeester de Beijer en daarachter zijn de contouren van De Blauwe Spar te zien.
"Achtereenvolgende eigenaren: Wilhelmus Hubert Hoedt, particulier uit Rotterdam (1882); Johanna Petronella Adams uit Renkum; Wilhelmus Hubert Hoedt, agent van buitenlandse huizen uit Rotterdam; Matthijs Sanders, fabrikant uit Renkum; Combertus Pieter Burger, hoogleraar uit Delft; Carolina Henriette Geertruida Haasloop Werner, zonder beroep uit Renkum; Jeanette Henriette Haasloop Werner uit Renkum; Bernardus Wilhelmus Kemper, horlogemaker uit Wageningen; Johanna Everdina Kemper; Hendrik Burger, arts uit Amsterdam; Gerardus Johannes Mijnlieff, steenfabrikant uit Renkum; Ned. Buurtspoormij. uit Zeist; Willem Folkert Frijlinck, notaris uit Renkum; Everhard Dirk de Meester, notaris uit Renkum; Johan Willem Berends, automobielhandelaar uit Oosterbeek; Jan van Scherrenburg, aannemer uit Renkum; Gerrit Peter Jacob van Maanen, notarisklerk uit Heelsum; Johannes Andries van Brakel, aannemer uit Renkum en Piet Nolen, agent in ijzerwaren uit Renkum. In 1919 verkopen de erven G.J. Mijnlief Bouvardia aan de Oosterstoomtram om er een station te beginnen. De Heterense oud-notaris E. de Meester en mr. Frijlink kunnen het echter aankopen in hetzelfde jaar". Bron Mw Wijnstkers, Gelders Archief.
De villa 'Bouvardia' is door notaris de Meester en Mr. Willem Folkert Frijlinck (oud notaris) gekocht van de Oosterstoomtrammij (OSM) in 1919 en de zelfde OSM koopt de villa 'Vredeoord' van de fam. Czerwinski. Er wordt gewooon van woning door de OSM geruild. De OSM had Bouvardia net gekocht om als tramwissel te dienen. Vredeoord ligt echter veel dichter bij het centrum van Renkum en was daarvoor beter geschikt.
Een ander rijtje met bewoners, eigenaren:
G.J. Mijnllieff verkoopt in okt 1919 aan de OSM
OSM verkoopt in 1919 - 1920 aan Notaris de Meester en mr. Frijlinck
F. van Scherrenburg vraagt een dienstmeisje in 1936.
Na een 10 jaar verkoopt de Meester het pand Bouvardia weer.
Bij de St. Heemkunde Renkum is te lezen: "Na Simple Villa (Dorpstraat 171) kwam het huis van de familie Haas Hoop Werner. Dit is gekocht door de Hr. Mijnlief en in 1913 afgebroken (“Bouvardia”). Nu staat er een nieuw gebouw op van de Hr. G. van Maanen (169)".
De huisnummers kloppen hier net niet helemaal. Op de Dorpsstraat nummer 171 is Simple Villa, of de Blauwe Spar, dan is er een vrijstaand huis met een grote voortuin op nummer 169.
En het huidige Bouvardia bestaat volgens de BAG uit 2 panden (gesplitst) met de huisnummers 167 en 165.
oude opname van het huidige Bouvardia. Volgens de BAG gebouwd in 1890 vwb de linkerkant.
opname uit mei 2020
In september 1933 maakt de gemeente Renkum de weg vrij voor de aanleg van een natuurbad op een terrein van ongeveer 8 Ha. Naar voorbeeld van een dergelijk bad in Bilthoven. Initiatiefnemers: F. H. Perk uit Oosterbeek en J. Wilke uit Bilthoven. Dhr. Perk kennen we dan ook als als directeur van de de NV Bouwmaatschappij Oosterbeek, die met name in Doorwerth veel laat bouwen.
"Op de terreinen achter de Kievitsdel, tegenover de tennisbanen Doorwerth wordt door honderd werklieden, voor het grootste gedeelte werkloozen uit de gemeente Renkum gewerkt aan den bouw van het natuurbad-Doorwerth. Men is reeds begonnen met het leggen van den vloer van gewapend beton. Meer naar het oosten waar akkermaalshout en dennenboomen worden gekapt, is men druk bezig met het afgraven van zand. Bassin en kano-vijvers worden uitgediept en men is druk bezig met het aanleggen van een strand. Het geheele terrein wordt omgeven door aarden wallen, deze wallen worden beplant, terwijl een afrastering aan den voet ongenoode gasten zal belemmeren de wallen te beklimmen. Aan de Oostzijde komt een parkeerterrein en in de nabijheid de kleedkamers, waarvan de betonnen fundamenten reeds gereed zijn. In den Noord-Oost-hoek achter den ingang is het restaurant in aanbouw. Aan de zijde van het bad bevinden zich ruime terrassen voor een groot deel overdekt, en daarvoor waterpartijen en een vijver met fontein. Ook voor deze waterpartijen komt nog een terras. 's Avonds zijn beide terrassen verlicht, a giorno, het golfslagbad zal onder water worden verlicht. In het restaurant-gebouw komen nog een kapperssalon en énkele showrooms. Met een en ander blijkt wel, dat dit bad in den zomer een ideaal oord zal worden ln een stuk nog ongerepte natuur". Uit: Soerabaijasch handelsblad, 17-04-1934
"Vanaf de Kabeljauw-allee komt men allereerst aan bij het restaurant, met aan beide zijden brede overdekte terassen. In het restaurant is de mogelijkheid voor een daktuin open gelaten. Achter de terassen is een ruime zaal waar honderden bezoekers een plaatsje kunnen vinden. Vanaf de terassen heeft men uitzicht op het brede strand, dat langzaam naar het meer afhelt. Het strand bestaat uit zand dat uit het midden van het meer is aangevoerd. Het meer krijgt in het midden een diepte van 4 meter. Er komen ook gedeelten met een diepte van 2 meter. De grootste sensatie wordt echter de golfslag installatie. Op het diepste gedeelte van het meer, juist onder de duiktoren komt de machinerie die de hoge golven zal opwekken. Deze installatie is iets nieuws voor Nederland. Met de paasdagen 1934 hebben velen de gelegenheid aangegrepen om er eens rond te kijken. En het Natuurbad hoopt met Hemelvaart open te gaan". Naar een artikel in de Wageningse Courant van 7-4-1934.
Het Natuurbad werd op 10 mei 1934 geopend door de burgemeester van de gemeente Renkum: J. van der Molen. De architect van het geheel was de heer Wilke uit Bilthoven. Het geheel kwam in handen van de N.V. Natuurbad Park Doorwerth.
Op ansichtkaarten zien we de naam Natuurbad Park Doorwerth, maar ook de naam De Branding werd vanaf 1934 gebruikt
Men mikte op 65.000 bezoekers per jaar. In 1944 nam W.F. Saur het hef over. De naam werd: Café restaurant de Branding natuurbad park Doorwerth. Sauer stopte in 1961.
Er kwam rond 1950 een groot hotel-restaurant met een terras voor 1.500 bezoekers.
In juli 1955 begint de bouw van een nieuw hotel onder architectuur van ir. N. H. Wesstra en het aannemersbedrijf G. W. J. Sanders uit Arnhem. Het hotel krijgt een inhoud van 6000 m.3, met 82 kamers en 250 bedden. Het ligt in de bedoeling om eind october klaar te zijn. Daarnaast wordt in augustus 1955 ook bekend dat de vakantiehuisjes op het terrein voor drie jaren is verhuurd aan de overheid om als opvangcentrum te dienen voor Indonesische gerepatrleerden. De Branding heeft plek voor ongeveer 500 personen.
In december 1955 vinden de eerste Indonesische repatriantengezinnen onderdak in een de zomerhuisjes. Het verblijf in een opvangcentrum is tijdelijk, Het ministerie zoekt naar een passende huurwoning en dan kunnen de gezinnen doorverhuizen. Eind april 1959 ziet dhr. Saur de laatste repatrianten weer vertrekken. Z'n contract met het Ministerie loopt af. Sommigen gezinnen moeten eerst verhuizen naar een ander pension en krijgen binnen één week een eigen huis toegewezen.
Hier het verhaal van één van de repatrianten: de heer Tony Kuchel
Uit dagblad Trouw van 7 januari 1958
In april 1958 verkoopt de gemeente Renkum Aan de heer W.F. Saur van het N.V. Natuurbad „Park Doorwerth’’, enige percelen grond Met een ioppervlakte van ± 16310 m”. De gemeente vraagt ƒ 1,10 per m2. Op de extra gronden mag de Branding een aantal bungalows plaatsen. en komt er aan de Badlaan en de Schaapsdrift een extra uitgang voor het park.
Ook in april 1960 verblijven er nog 77 repatrianten op de Branding, ze halen de krant omdat ze weigeren te vertrekken.
In november 1960 stopt de heer Saur met de pacht van de Branding. De N.V, Natuurbad Park Doorwerth wil het aandeel van Saur niet overnemen. De gehele inventaris van het restaurant komt te koop op een veiling. Het ligt in de bedoeling dat hotel, restaurant en bad wel intact blijven.
In 1962 komt er een nieuwe pachter: de 51 jarige heer De Jong, voormalig eigenaar van een distilleerderij annex wijnhandel in de Engelsestraat te Herenveen. De Branding omvat een golfslagbad, een hotel voor volwassenen, een jeugdhotel, een ruime zwemvijver, een speeltuin, een kanovijver en een kunstmatig strand met plaats voor vele duizenden. Het jeugdhotel (die naam wordt al meerdere jaren gebruikt) wordt vooral bezocht door buitenlandse jongeren, b.v. veel Amerikanen, die dit comfort zeer op prijs stellen, terwijl Nederlandse jongens en meisjes minder vaak worden gezien. Zij zoeken het nog hoofdzakelijk in de jeugdherbergen.
In 1965 een nieuwe pachter, de voormalig kapitein J.H.C (Henk) Ulrici.
In 1966 wordt ook de naam rusthuis de Branding in de kranten gebruikt.
In 1973 komt er een apart restaurant bij de ingang aan de Schaapsdrift. In 2019 is dit restaurant al jaren niet meer in gebruikt en brandt het af. Wordt dan niet meer teruggebouwd.
Medio 1982 moet het bad de deuren sluiten waarna het hotel in 1984 onder de vlag van Golden Tulip een doorstart kreeg.
In 2015 een nieuwe naam: Fletcher Hotel-Restaurant Doorwerth-Arnhem.
Geen landgoed maar meer een gebiedsomschrijving van een gedeelte van de Hartense Enk, het beken gebied tussen Renkum en Wageningen, zichtbaar vanaf de N225. De westerse helft is van ONO en de oosterse helft kent meerdere eigenaren die aan de "Onder de Bomen" in Renkum wonen.
Verkoop villa 'Buitenlust' met schuur, erf en tuin (Noordzijde) Utrechtseweg kad. Sectie C no. 741, 742 groot 22 are. Oosterbeeksche Courant 23-11-1901
Ida Tack
logement hotel zorginstelling woonhuis
Volgens de Bag gebouwd in 1849??
Het pand is gebouwd in 1829, 1850 (volgens de Rijksmonumentenlijst op Wiki) of 1873 (volgens Heemkunde, Nieuwsbrief maart 1999). Over het bouwjaar van het pand bestaat nog enige onduidelijkheid.
Buitenrust was oorspronkelijk het zomerverblijf van een Amsterdamse familie, een particuliere woning.
Vanaf 1832 op de plek waar Buitenrust thans is was het kavel bekend onder D434 eigenaar Harmen Gerritsen [legger 64]. Dit is de schoonvader van Jan van Beek [legger 438] die vanaf 1852 logementhouder/herbergier/kastelein is van Buitenrust. Later perceelnummer is D888-889 daarna wordt het D1316 vanaf 1873.
In 1852 woont de kastelein Jan van Beek er. Het huis heet dan ook wel logement.
advertentie voor een veiling in Buitenrust in 1852
Jan van Beek overleden 31-07-1865 te Oosterbeek was gehuwd met Aaltje Gerritsen overleden 14-4-1844. Dochter Hermina Ottonia van Beek was gehuwd met Pieter van Ingen op 04-04-1862 te Renkum. Binnen 3 maanden huwelijk overlijdt zij op 31-07-1862 te Oosterbeek 28 jaar oud. Pieter van Ingen (broer van de bekende schilder H.A. van Ingen) trouwt een jaar later met Hermina Christina Gerritsen op 21-11-1863 te Oosterbeek. Pieter is dan logementhouder in Buitenrust en zij is dochter van een kastelein. [Hermen Gerritsen]
1862
Pieter van Ingen overleden 14-06-1872 Oosterbeek. Advertentie vermeld dat zijn vrouw de affaire [logement] voortzet. Van Ingen was geen eigenaar, doch pachter.
In 1873 vind er verkoop plaats door familie van Beek. Verkoop o.a. perceel D889 en een gedeelte van perceel D1316 en D1317. Nieuw ontstaan perceel is D2063 eigenaar Jan Kneppelhout [particulier] uit Leiden.
Uitsnede van een kadasterkaart gemaakt in 1873, Kavel E 2063, kan middels filiatie niet verder terug in de tijd. Hoek Benedendorpsweg, Kneppelhoutweg.
1877
De naam op deze ansichtkaart klopt net. Links op de achtergrond is de Hemelse berg te zien. Rechts het pand Buitenrust aan de Benedendorpsweg.
Enkele jaren later in 1877 is per 1 mei 1e huur het Buitenverblijf Buitenrust, onmiddellijk grenzende aan de Wandelingen over den Hemelschen Berg, met elf Kamers, en alles geheel nieuw. Te bevragen bij den Timmerman J. Hilhorst. Ook in november 1877 is het pand nog te huur.
In 1879 is het monumentale pand, met toen als eigenaar mr. Jan Kneppelhout (of erfgenamen) verhuurd aan de familie Prager. In 1894 komt Buitenrust te koop, of te huur voor een bedrag van f1000,=. per jaar.
De schrijfster Augusta de Wit heeft er even gewoond van 1882 tot 1884 bij haar ouders. (Zij is begraven op het oude kerkhof aan de Fangmanweg.)
In mei 1895 staat het nog steeds te koop. In 1904 woont er ene P.M. Prager
In 1906 wordt Buitenrust aangekocht door het al bestaande Herstellingsoord voor pleegzusters. het pand wordt ingericht tot een rust- en herstellingsoord voor pleegzusters. Voordien verbleven deze zusters in de villa Bella Vista te Oosterbeek. Op dinsdag 18 September, des middags om 12 uur, wordt Buitenrust heropend. Het „Ondersteuningsfonds" van den "Ned. Bond voor Ziekenverpleging" heeft het rusthuis ingericht.
"Te Oosterbeek is de villa Buitenrust aangekocht om ingericht te worden tot rust- en herstellingsoord voor pleegzusters, welke inrichting tot dusver gevestigd was in de villa Bella Vista aldaar". Uit de Nieuwe Tilburgsche Courant 10-05-1906
"Rusthuis voor Zusters. Heden is te Oosterbeek geopend het rusthuis, dat de Ned. Bond voor Ziekenverpleging daar heeft ingericht. In 1904 werd aan het bestuur van dezen Bond door een dame uit Amsterdam de villa „Bella Vista” te Oosterbeek vrij van huur en met volledigen inventaris afgestaan om daarin een proef te nemen of er behoefte bestond aan een huis voor zusters, dat èn in den winter èn in den zomer haar de gelegenheid zou geven, zich te ontspannen gedurende een poos van haren dagelijkschen afmattenden arbeid. De proef slaagde voortreffelijk er was weldra gebrek aan ruimte. Dit bewoog bedoelde dame, aan het Hoofdbestuur aan te bieden, thans in eigendom, eene villa aan den Benedendorpsweg te Oosterbeek, aan den voet van den Hemelschen Berg. Verschillende belangstellenden stelden het bestuur in staat de noodige verbouwing te doen plaats hebben, een centrale verwarming aan te brengen en het huis verder geheel in te richten. De bedoeling van de Inrichting is een „rusthuis”, een gelegenheid, waar de zusters hare vacantie kunnen doorbrengen en dus niet een ziekenhuis. In deze inrichting is geen plaats voor zenuwpatiënten of ernstige zieken, wel voor herstellenden. Het huis bevat beneden huiskamer, eetzaal, binnenlighal, bureaus der directrice, ziekenkamer, keuken en bijkeuken; boven slaapkamers voor een en twee personen en een badkamer. Verder is bij het huis een groote lommerrijke tuin, waarin een lighal met ruimte voor 10 stoelen. Uit Het vaderland 18-09-1906
Buitenrust werd toen aangeschaft voor f 9000,=
Buitenrust voor verpleegsters geopend. Oosterbeeksche Courant 15, 22-9-1906.
"Te Oosterbeek is den afgeloopen nacht ingebroken in de villa,,Buitenrust", bewoond door mevrouw Rueck. De dief of dieven braken eenige schrijfbureaus open doch vonden geen geld. Zij namen 2 certificaten Arnhemsche Hypotheekbank mede, benevens een aantal zilveren vorken en lepels". Uit Algemeen Handelsblad 31-10-1906.
"Gods beste zegen wordt aan alle Vrienden en Bekenden toegewenscht bij de intrede van dit Nieuwejaar door J. LOHMAN en Echtgenoote, Oosterbeek, Villa Buitenrust". Het nieuws van den dag: kleine courant 01-01-1907.
Onduidelijk is dan wie er nu precies woont. In 1908 gebruikt zuster T. Dona, Buitenrust als adres voor te werven personeel voor het Burgerweeshuis te Amsterdam (St.-Luciënsteeg).
In 1911 zoekt mevrouw Rueck een keukenmeid voor Buitenrust.
"Oosterbeek. Herstellingsoord ßuitenrust, uitgaande van den Nederlandschen Bond voor Ziekenverpleging "Uit het boek: Het aandeel der vrouw in het maatschappelijk werk ten onzent verricht 1910.
Het Vacantiehuis voor de zusters is in 1910 verlegd van Oosterbeek naar Bergen bij Alkmaar. Dit nieuwe Elim voldoet uitmuntend aan het doel: er versterking van de zusters naar lichaam en in geest.
"Nederlandsche Bond voor Ziekenverpleging, gev. te Amsterdam, met Vacantie- en Herstellingsoord „Villa Buitenrust”, te Oosterbeek" Uit Gids voor armenzorg en maatschappelijken steun in Nederland samengest. in opdracht van de Algemeene Armencommissie 1919
In 1936 gaat een zuster zich kennelijk omscholen. Ze biedt zich aan als Verpleegster - huishoudster, met alle voork. werkz. op de hoogte, liefst in inrichting of rusth., v. g. g. v. Br. A. Paternotte, Rusthuis Buitenrust, Oosterbeek.
We zien meerdere namen, zoals: het Rust- en vacantiehuis van de Ned. Bond voor Ziekenverpleging, Buitenrust in 1939.
"Vijftig jaar herstel en verpozing voor verpleegsters in Oosterbeek Zusterhuis in t Benedendorp Gouden feest van een bescheiden maar belangrijke instelling De bescheiden maar toch zo belangrijke instelling viert Vrijdag haar 50-jarig bestaan: het „Zusterhuis” in het Benedendorp van Oosterbeek aan de grens van het fraaie park „de Hemelse Berg”. Het kon worden opgericht dank zij de schenking in 1904 van het huis „Bella Vista” door een Oosterheeks ingezetene, die beslist onbekend wenste te blijven. Vrijdagmiddag feest in de Concertzaal van dit Zusterhuis thans gevestigd in villa Buitenlust, waar verpleegsters uit kunnen rusten van haar vermoeiende taak en herstel van, krachten kunnen vinden, zijn namen verbonden, die in de kringen der ziekenverpleging voortleven, b.v. die van dr. A. C. H. Moll, de eerste president, de eerste directrice mevr. de Ruck-van Dijk, dr. I. Brevee, de eerste controlerende geneesheer; dr. van Maanen, dr. Hoekstra en niet het minst mejuffrouw A. Sluis, die thans directrice is van het Blindengesticht te Wolfheze en die in de oorlogsjaren belangrijke diensten aan het Zusterhuis heeft bewezen. Vele gasten zullen aangename herinneringen behouden aan dit rust- en herstellingsoord en wij geloven dat zij, die het goede werk van het Zusterhuis willen steunen een welkom geschenk zullen brengen aan de vijftigjarige. Want één ding mogen wij wel verklappen: aan vergankelijke bloemen heeft dit herstellings- en vacantiehuis niet zozeer behoefte als aan daadwerkelijke belangstelling. Vrijdag a.s. om half drie zal in verband met dit jubileum het bestuur recipiëren in de Concertzaal, eveneens ' in het Benedendorp te Oosterbeek. Het was op 27 Augustus van het jaar 1904 dat dit rusthuis voor verpleegsters gesticht werd. Met de voorwaarde, dat na twee jaar, wanneer de huur afgelopen was, het meubilair geschonken werd, kreeg de Nederlandse bond voor ziekenverpleging te Oosterbeek de villa,Bella Vista” in gebruik om er een rustplaats van te maken voor zusters die aan vacantie toe waren. Het bleek een welkome gelegenheid te zijn en in 1906 kon de Bond het huis,.Buitenrust” aan de Benedendorpsweg kopen en inrichten voor dit doel. De opzet was nog steeds zeer bescheiden. Voor vier zusters tegelijk was er plaats. Even bescheiden waren in onze ogen de eerste begrotingen, die overigens wel een bijzondere kijk geven op de waarde van het geld in die tijd, nu een halve eeuw geleden. Voor salaris van een directrice werd 300 gulden uitgetrokken, voor loon van de dienstboden 120 gulden per jaar, voor verwarming en licht zo’n heel jaar 400 gulden. De inkomsten beliepen toen 1460 gulden. Nu is dat alles anders en het aantal beschikbare bedden is ook gestegen en wel tot 22. De zusters, die hier uit geheel het land herstel van krachten komen zoeken in de loop van het jaar, blijven van enkele dagen tot een zestal weken, normaal. Een z.g. permanent rusthuis, zoals de Bond er elders een heeft, is dit namelijk niet. Zonder ups en downs is deze ontwikkeling niet verlopen. Soms bleek er zelfs, geen geld te zijn voor verwarming, maar steeds kwam men de moeilijkheden te boven. In 1920 kon men zich daartegenover weer de weelde van het aanleggen van elektrisch licht veroorloven, want telkens ook waren er mensen met begrip en waardering voor het werk van de verpleegster in onze wereld en zij bedachten dit huis o.a. bij hun laatste wilsbeschikking. De somberste dagen voor het zusterhuis zouden echter in '44 komen, zoals voor heel Oosterbeek.,.Buitenrust” werd vrijwel geheel verwoest en de directrice, mejuffrouw A. Sluis, evenals mevrouw E. M. van der Heij de Blaak, die in 1932 secretaresse werd, maakte een moeilijke tijd door. Tenslotte verbleef men tien dagen in de kelder, totdat de directrice met haar gasten de wijk nam en erin slaagde hen op de Veluwe onder te brengen. Toen de strijd was uitgewoed, leek het met het zusterhuis gedaan. Maar een legaat bood de mogelijkheid van herstel tenslotte en in Januari van het jaar 1948 kon „Buitenrust” heropend worden." Uit de Arnhemsche courant 25-08-1954
In 1960 zoekt Rusthuis Buitenrust v. d. Nederlandse Bond v. Ziekenverpleging, Benedendorpsweg 171, Oosterbeek, een hulp in de huishouding zo spoedig mogelijk. Sollicitaties a.d. directrice.
Op deze Kadaster veldwerkkaaart D 3849 met dienstjaar 1962 is de directrice van Rust en Vacantie aanwezig bij het veranderen van de erfgrens.
Oosterbeek D 6986 tehuis met tuin. Dj 1971 verkoop D7597.
Het huis werd onder andere bewoond door de schrijfster Augusta de Wit. (lees meer over haar in dit artikel)
Meer informatie Heemkunde Renkum
Buitenrust is een Rijksmonument.
Oud adres Bennekomscheweg
Op deze Kadaster hulpkaart is de kavel 1907 in dienstjaar 1906 nog leeg.
In 1907 is de oude kavel gesplits en staat er op kavel 1943 de woning Bennekomscheweg 2 Heelsum
In 1905 woont Mej. M.H. Mees in de villa "Buitenrust" te Heelsum (telefoonboek).
uit de Naamlijst voor den elefoondienst in 1915, 1921
Op de Bennekomseweg nummer 2 was de familie Beelaerts van Blokland een van de bewoners.
In 1936 komt de Wed. A.M.C. Beelaerts van Blokland - Snoeck, de weduwe van Jhr. Dr. W. A Beelearts van Blokland, er vanuit Den Haag wonen. Ook haar zoon: Jhr. mr. Johan Anthony Beelaerts van Blokland woont er. In 1937 bezoekt hij het Christelijk Lyceum in Arnhem.
In oktober 1936 vertrekt Jvr. Johanna Maria Beelaerts van Blokland, naar Wassenaar.
In 1943 woont er de Weduwe Jhr. W. A.. Beekhuizen geb Jkvr. A. M. C. Snoeck, zb.
In 1948 woont er de Douair. Jhr. W.A. Beelaerts van Blokland - Snoeck.
De Douarière Willem Adriaan Beelaerts van Blokland geboren Jkvr. Adriana Maria Catharina Snouck, overlijdt er in 1951, ze is dan 70 jaar.
Uit 1951 kennen we als bewoners: J. C. Beelaerts van Blokland en H. Beelaerts van Blokland.
Campina is een rijksmonument. Volgens deze link gebouwd tussen 1920 en 1930.
De BAG geeft echter 1957 aan.
In het boek Monumenten in Nederland. Gelderland (2000) van Sabine Broekhoven, Chris Kolman, Ben Olde Meierink, Ronald Stenvert, Marc Tenten, is te lezen: Utrechtseweg 102 (1928-'29), is gebouwd naar plannen van A. Kraaijenvanger voor dhr. A. Visser.
Deze mw Visser verhuisd later naar Campina
De familie Visser woonde voordien aan de Utrechtse straatweg 36 in Heelsum. In 1929 vertegenwoordigd A. Visser enkele erven van de "Java”, Zaandam, Oostzijde 261—263, puddingen en ouwelfabriek. In 1924 is bij Kon. besluit aan A. Visser, te Heelsum, verlof verleend tot het aannemen van het officierskruis der Orde van de Ster van Roemenië.
Dhr Visser is vermoedelijk Adriaan Visser (1877 -1933), partner van Honora Winifred Eckersleij (1891-?)
Mw. Paula Maria Vogts Walls, een Duitse architecte en historica geboren in Bremen, bezat Villa Campina tussen 1930-1967. Zij heeft er behalve enkele jaren gedurende de WWII in Campina gewoond. Na het overlijden van haar man bleef Vogt Walls er wonen. Na de oorlog keerde ze terug naar Campina, vond het bijna verwoest en verkocht de helft van het land om het te renoveren. Pablo Harms. Bron
Advertentie: L. C. de Vos van Nederveen Cappel. Heelsum. 21 Sept. 1946. Utrechtschestr. 102.
Mevrouw De Vos woont in haar antiekwinkel Mevrouw P. M. de Vos van Nederveen Cappel-Vogts, antiquaire, klein van stuk en opgeruimd van karakter, vloeiend Engels, Duits, Frans en Spaans sprekend, opgegroeid in Rotterdam en na een veeljarig verblijf in Buenos Aires, neergestreken in het Gelderse Heelsum, is even verzot op antiek als een bij op honing. Daarom begon zij na de oorlog in haar als een Engelse cottage gebouwd landhuis een handel in deze steeds meer gewilde koopwaar. Maar zij richtte er geen speciale winkel voor in. Zij stouwde haar hele huis vol met antieke voorwerpen. Hal, gang en zes kamers staan er nu propvol mee. „Ik heb geen nieuw stuk in huis", zegt zij. „Alleen de keuken en de badkamer zijn modern ingericht. Voor de rest is het allemaal antiek". Dan blijft er toch geen ruimte over om in te leven, zult u zeggen. Maar maakt u zich niet ongerust: mevrouw De Vos bewoont het huis normaal — zij leeft temidden van haar met prijskaartjes voorziene koopwaar. Als zij gasten te dineren nodigt, vraagt mevrouw De Vos hen altijd in welke kamer zij willen eten. En dan hebben de gasten de keuze uit een Hollandse kamer, een Biedermeier kamer, een Empire kamer, een Franse kamer en de Ridderzaal. De gasten mogen zelf kiezen of zij willen aanzitten aan een oude Zaanse, een Biedermeier of een Renaissance tafel. Na afloop van het diner kan een van hen met een gerust hart zeggen: „Mevrouw De Vos, deze tafel bevalt me prima. Voor zoveel gulden wil ik hem kopen". Als de prijs redelijk is, zegt mevrouw De Vos zonder ooggeknipper: „Okay, de tafel is van u". Het is enorm hoveel in deze branche wordt bedrogen", zegt mevrouw De Vos van de antiekhandel Campina in Heelsum. „Elke scharrelaar in tweedehands goed mag zich antiquair noemen. Of hij kennis heeft van antiek of niet, doet er niet toe. Toen ik mijn zaak begon, moest ik een examen afleggen. Maar omstreeks 1955 kwam die eis te vervallen. En daarmee kregen de beunhazen vrij spel. Het verkopen van antiek is een kwestie ran vertrouwen. Maar er wordt enorm veel misbruik gemaakt van de goedgelovigheid van het publiek. Op alle mogelijke manieren wordt geprobeerd ondeskundige kopers er in te laten lopen. Zo zijn er fabrieken die nieuwe kasten naar boerderijen brengen. De boer en zijn gezin mag ze gratis gebruiken. Hoe ruwer hij er mee omspringt, hoe beter het is, want dan lijkt de kast gauw lekker oud. Na verloop van tijd komt dan een antiquair met een klant naar de boerderij gereden. De laatste wil graag een antieke kast kopen en toevallig weet de antiquair er nog eentje te staan — ergens op een boerderij. Hij kan hem zo uit de kamer wegkopen. Is het een wonder dat een leek, afgaand op goed vertrouwen, er in loopt? De „antiquair" wrijft zich heimelijk de handen. Hij heeft op een gemakkelijke manier een aardig winstje opgestreken. Het zijn mensen zonder liefde voor antiek" aldus mevrouw De Vos van Nederveen-Cappel-Vogts.: Uit de Friese koerier; onafhankelijk dagblad voor Friesland en aangrenzende gebieden, 15-08-1964
Gezocht voor A'dam een NET MEISJE, goed kunn koken en werken in gezin m. 2 kind. Hoog loon en goede behand. Zich te melden bij mevr. Kalter, Heelsum, Utr.weg 102, Huize Campina. Uit de Arnhemsche courant van 27-08-1949
Een huisje voor de verhuur door P.M. de Vos - Vogts.
Paula Maria Vogts, overleden Heelsum 21-10-1967
"Openbare kunst-, antiek- en inboedelveiling in huize ‘Campina’, Utrechtseweg 102, Heelsum, uit de nalatenschap van Mw. P.M. de Vos van Nederveen Cappel" Artikel in de Hoog en Laag van 09-05-1968
35 jaar in antiek; Mw. P.M. de Vos Nederveen Cappel - Vogts (Huize Campina), artikel in de Hoog en Laag van 09-10-1980
In 1982 is de villa Campina geveild door notaris J. van der Staay uit Oosterbeek.
De foto hierboven is uit de jaren 50 en zelf herinner ik me dat het erf veelal vol stond met antieke kitsch. In een telefoonboek van 1980 vind ik nog: Campina Antiques Heelsum.
In de Telegraaf uit 1980: GRENENLAND. Waar echt antiek grenen koninklijk verzorgd te vinden is: Huize Campina, Utrechtseweg 102 te Heelsum/ Renkum. 08373-2573 (4 baans te bereiken).
In 1981 is er een opruimingsuitverkoop geweest. Een directiekeet, een Engelse telefooncel, alles ging weg. De bewoner had zijn terrein volgezet met onder andere pipowagens, schuurtjes e.d. Het terrein is in de jaren na 1980 gesplitst en de kavels, ook aan de Voorstreven, zijn later verkocht en daar staan nu villa's en woningen.
Het Kabouterhuisje, een huisje van Vogts. Jaartal niet bekend.
Het Kabouterhuisje was te huur 75 gulden voor een week in augustus en 50 gulden in september. Het huisje stond aan de Heidesteinlaan. Na de rotonde richting de stoplichten van N225. Aan rechterkant. In de BAG is het huisje nog terug te vinden: Heidesteinlaan 2 A Renkum Oorsp. bouwjaar 1950. Documentnummer 92614. Heb het idee dat het huidige pand uit 2010 een ander bouwjaar heeft. Een mysterie.
Andere info bij Heemkunde Renkum en hun bron: Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.
Genoemd naar de N.V. Exploitatie Maatschappij Cardanus die vanaf 1925 met de ontwikkeling van het huidige Doorwerth is begonnen. Cardanus heeft de landschapsarchitect Tersteeg, gevraagd het Doorwerth-complex en een golfterrein te ontwerpen.
Wikipedia.
Op de plek waar in 1931 een witte villa, de directeurswoning van het Ziekenhuis Wolfheze, wordt gebouwd stond daarvoor een boswachterswoning - ontginningsboerderij. De boerderij wordt afgebroken als de kliniek Neder-Veluwe voor het Ziekenhuis Wolfheze gaat uitbreiden. Met deze ontginningsboerderij begint ook het latere dorp Wolfheze.
Voor de bouw van de nieuwe afdeling geronto-psychiatrie van het ziekenhuis in 1986 werd deze villa afgebroken.
Kliniek Neder-Veluwe en rechts Casa Blanca. Op de voorgrond de Heelsumseweg.
Ook wel Utrechtseweg 126
nieuwe eigenaar na de veiling in 1877: J.C. Schotel
1904
1907
1911
"Pension Casa Cara" (Heelsum, post Renkum). Pracht, uitz. op Rijn en Noordberg. Uitst. ref. Week-end ƒ 12. Pens. pr. v.a. ƒ3. L. v. Beneden—Uitterdijk." Algemeen Handelsblad 14-05-1933
In 1936 wordt de inschrijving in het Handelsregister gewijzigd.
1941: tegen belooning terug te bez. Casa Cara, Mevr. Teek, Renkum. T 1599
1947: Heden overleed, na een langdurig, geduldig lijden, zacht en kalm, in de leeftijd van 68 jaar, onze lieve Zuster, Behuwdzuster en Tante Petronella Catharina Hovens Greve—Peck, Renkum, „Casa Cara".
Uit de Nieuwe Apeldoornsche courant van 31-10-1944
De voormalige Renkumse Caecilialaan, niet één leuk huis, maar een straat vol leuke huizen.
hoogtekaart met bebouwing uit 1947. Alle woningen aan de Fabrieksstraat staan er op.
De Caecillialaan veranderd (rond 1913) in de Fabrieksweg, en tegenwoordig een stukje niet te bezoeken fabrieksterrein. Er staan nu nog twee van de zes historische arbeiderswoningen. Met de adressen Fabrieksstraat 5 en Veerweg 1. Volgens de BAG zijn ze voor het eerst betrokken in 2000. Voor het adres Veerweg 1, de vroegere receptie, kent de BAG zelf een woonfuctie! Deze twee panden zouden in de zomer 2018 worden afgebroken.
Waar? In de Dorpsstraat, tussen Delsink en de parkeerplaats ligt de fabrieksweg. Een straat zonder naambordje. 2 van de woningen zijn nog te zien vanaf de N225 (fietspad).
De twee nog aanwezige huizen van de voormalige Caecilialaan zijn nog goed te herkennen in 2017. De voorste woning doet oa. dienst voor de bedrijfsbrandweer, de achterste woning werd gebruikt door de portier van de fabriek. Het "hier melden" loket is nog te zien.
Wes Beekhuizen heeft het in zijn boek: Groen was mijn dorp over de "credietlaan" als de Cealialaan rond 1913 naar Fabriekslaan wordt hernoemd. Heel bijzonder; in de BAG hebben beide panden, Fabrieksstraat 5 en Veerweg 1 als bouwjaar 1999 !?!
Het BAG bedoeld met Oorsp. bouwjaar één jaar eerder, niet 2000 maar 1999. In 2000 gaat de belastingdienst het pand als eigendom aanmerken en gaat de gemeente WOZ heffen.
BAG = 1981 !!
Er is onduidelijkheid over de begin datum van de concertzaal.
Ontmoetingsruimte na 1867, 1886 concertzaal. In de Gelderlander lees ik bij Igrid Maan:,,Bij de plechtige opening van de Concertzaal in 1869 was de violist niet aanwezig. Jan de Graan overleed al op 21-jarige leeftijd aan tuberculose.’’
Jan de Graan 1852 - 1874
Deze data zijn anders dan ik ze zo kan vinden!
Gezien het artikel in de Arnhemsche courant van 1 nov 1869, neem ik aan dat er in 1869 al een Concertzaal was, alleen werd de naam Concertzaal toen nog niet gebruikt.
In 1867 kocht de hier vaker genoemde Jan Kneppelhout een stukje grond in Oosterbeek om daar een atelier met een koffiekamer te bouwen. Bedoeld voor de vele kunstenaars uit de Renkumse dorpen en de gemeente Doorwerth. Kneppelhout fungeerde als mecenas en de ontmoetingsruimte was een van zijn instrumenten. In 1886 werd de ontmoetingsruimte omgebouwd tot concertzaal en verenigingsgebouw. De concertzaal was met name bedoeld voor de violist Jan de Graan. Kneppelhout was helemaal weg van deze jongeman en Kneppelhout ontmoette Jan de Graan bij een optreden toen Jan de Graan 6 jaar was. Kneppelhout zorgde dat hij van de beste violisten les kreeg. Voordat de concertzaal klaar was overleed Jan de Graan, veel te jong dus.
Uit de Cultuurvisie 2017-2020 Gemeente Renkum: De schrijver Johannes Kneppelhout (pseudoniem Klikspaan) kocht in 1847 het landgoed Met zekerheid vernemen wij, dat de heer J. Kneppelhout, wegens het klimmen zijner jaren en den toestand zijner gezondheid, verlangt niet weder in aanmerking te komen voor het lidmaatschap van den Gemeenteraad van Renkum. Sedert zeer vele jaren had hij daarin zitting en zeker zal men, ook om de redenen welke er toe leidden, met leedwezen kennis nemen van het besluit. Het lidmaatschap van den Raad was voor den heer Kneppelhout tevens een bewys van erkentelijkheid voor het zeer vele, dat Oosterbeek aan hem te danken heeft. Elke goede instelling vond in hem een krachtigen steun; ook geldelijk mocht men steeds op zijn medewerking rekenen, en kent de groote menigte den bewoner van den Hemelschen Berg niet als een onzer beste letterkundigen, het waardeert hem als een der weinigen, die van hun groot vermogen niet uitsluitend voor zichzelven genieten, maar hun genot vinden in weldoen en in de bevordering van hetgeen goed en schoon is. (Arnh. Ct.) Met zekerheid vernemen wij, dat de heer J. Kneppelhout, wegens het klimmen zijner jaren en den toestand zijner gezondheid, verlangt niet weder in aanmerking te komen voor het lidmaatschap van den Gemeenteraad van Renkum. Sedert zeer vele jaren had hij daarin zitting en zeker zal men, ook om de redenen welke er toe leidden, met leedwezen kennis nemen van het besluit. Het lidmaatschap van den Raad was voor den heer Kneppelhout tevens een bewys van erkentelijkheid voor het zeer vele, dat Oosterbeek aan hem te danken heeft. Elke goede instelling vond in hem een krachtigen steun; ook geldelijk mocht men steeds op zijn medewerking rekenen, en kent de groote menigte den bewoner van den Hemelschen Berg niet als een onzer beste letterkundigen, het waardeert hem als een der weinigen, die van hun groot vermogen niet uitsluitend voor zichzelven genieten, maar hun genot vinden in weldoen en in de bevordering van hetgeen goed en schoon is. (Arnh. Ct.)De Hemelse Berg en woonde daar tot aan zijn dood in 1885. Zijn bekendste werk is Studententypen, humoristische verhalen over het Leidse studentenleven. In 1869 lieten hij de Concertzaal bouwen die in 1885 door zijn weduwe werd geschonken aan de gemeente. Pagina 15
"De Concertzaal in Oosterbeek werd in 1869 speciaal gebouwd voor de begaafde jonge violist Jan de Graan, een beschermeling van Johannes Kneppelhout. Helaas overleed Jan de Graan al voor ingebruikneming van de Concertzaal. In 1885 werd de Concertzaal door de weduwe van Johannes Kneppelhout geschonken aan de gemeente. Inmiddels is de Concertzaal volledig gerenoveerd en in de oude luister hersteld, waardoor het weer een prachtige plek voor podiumkunsten is en een oefenruimte voor vele muziekverenigingen en koren. Het is de bedoeling de Concertzaal te verzelfstandigen" Pagina 15 en 16
Johannes Kneppelhout werd geboren te Leiden op 8 januari 1814, overleed in Oosterbeek
op 8 november 1885, en werd begraven te Katwijk. Hij studeerde rechten te Leiden, en
schreef onder het pseudoniem “Klikspaan” zijn boek Studententypen. In 1848 kocht Jan Kneppelhout het landgoed “De Hemelsche Berg” in Oosterbeek. Hij was gehuwd met mevrouw U.M. Kneppelhout-van Braam, die tot haar overlijden in 1919 op het landgoed is blijven wonen. Helaas is het huis tijdens de Slag om Arnhem in september 1944 afgebrand, en later afgebroken. De familie Kneppelhout heeft heel veel gedaan voor het culturele en sociale leven in
Oosterbeek. Onder andere liet Jan rond 1870 in het Benedendorp de Concertzaal bouwen. Uit de Schoutambt en Heerlijkheid uit maart 2004.
"Drs. Marijke Stapert-van Eggen schetste het treurige leven van Jan de Graan. Dit wonderkind die in zijn tijd nationaal en internationaal groot opzien baarde door zijn grote virtuositeit. Voor hem liet Kneppelhout in 1869 de Concertzaal in Oosterbeek bouwen". Uit Schoutambt en Heerlijkheid september 2006
"Niet onvermeld mag blijven dat zij (de fam Kneppelhout-van Braam) in 1869 de Concertzaal lieten bouwen, die in 1886 uit de nalatenschap van Jan Kneppelhout door Ursula werd geschonken aan de gemeente Renkum, onder de uitdrukkelijke voorwaarden dat het gebouw: nimmer zal worden vervreemd en altijd zal worden gebruikt voorhet doel waarvoor het gebouwd werd". Uit de Schoutambt en Heerlijkheid november 2014.
"De bewoner van het landgoed de Hemelse Berg, Jan Kneppelhout, de maecenas van vele kunstenaars, kocht in 1867 grond in Oosterbeek en liet er een concertzaal bouwen voor zijn jongste pupil, het wonderkind Jan de Graan. Deze stierf echter op jonge leeftijd, waarna het gebouw als atelier diende voor de in Oosterbeek vertoevende schilders van de Renkumse school. Na de dood van Kneppelhout (1885) schonk zijn weduwe de zaal aan de gemeente Renkum om te dienen als verenigingsgebouw. Als zodanig fungeert het nog steeds" Uit Monumentendag 1988 Gemeente Renkum
"Het verenigingsgebouw "De Concertzaal" in Oosterbeek is sinds 1885 eigendom van degemeente Renkum. Het gebouw, dat nu op de gemeentelijke monumentenlijst staat, werd kort na 1867 gebouwd in opdracht van de eigenaar van het landgoed de Hemelse Berg, Jan Kneppelhout, óók bekend als de schrijver met pseudoniem Klikspaan". Monumentendag 1989 Gemeente Renkum
"De Concertzaal, Rozensteeg 1 is gepleisterd zaalgebouw met eclectische details, gebouwd in 1867 in opdracht van. J. Kneppelhout als atelierruimte met koffiekamer. Na een verbouwing en uitbreiding in 1883 werd het in 1885 aan de gemeente Renkum geschonken". Uit Monumenten in Gelderland 1999
"Nog in het laatst van zijn leven liet hij — in 1883 — de ons allen welbekende concertzaal bouwen. Aanvankelijk werd deze gebouwd als een groot atelier met koffiekamer, ten behoeve van de vele kunstschilders die hier meestal tijdelijk vertoefden, en voor hen die slecht behuisd, waren dan wel zonder atelier. Dit nam echter niet op, zodat dhr. Kneppelhout er een grote verenigingszaal van liet maken, en deze daarna aan het gemeentebestuur schonk. Toen Kneppelhout dan ook in 1885 overleed, was dit een verlies voor geheel de dorpsgemeenschap. Zijn weduwe, mevr. U. M. Kneppelhout-v. Braam bleef eigenaresse, en zette in het dorpsleven de traditie van haar overleden man voort". Uit Demoed; Van een groene zoom aan een vaal kleed, pagina 286
Het succes, door onzen stadgenoot A. D. Bamberg, onlangs te Arnhem behaald, is door andere triomfen van den ouden goochelaar gevolgd. Woensdag trad hij met veel bijval op in de Sociëteit te Oosterbeek voor de kinderen der leden, en Bamberg had daarbij de goede gedachte om de kinderen der armenschool gratis toe te laten. Men waardeerde dit zeer in hem. Uit Het Vaderland 6 9 1884
"Als voorbeeld mogen hierbij met name dienen de activiteiten die het echtpaar Kneppelhout-van Braam ontplooide ten aanzien van de Oosterbeekse samenleving, zoals de nieuwbouw van de jongenskostschool 'het Hemeldal' in 1854,(??? HB) de nieuwbouw van de Sophiakleuterschool aan het Postpad in 1874 en de schenking van de Concertzaal in het Benedendorp aan de Oosterbeekse gemeenschap in 1886". Uit het boek: Oosterbeek in het begin van de 20e eeuw, boeren, buitenlui en bourgeoisie in een veranderend dorp. Uit 2009.
Een eerste beschrijving:
Er was een societeit bij de Oorsprong, (het Paviloen) doch die was rond de datum van dit artikel niet in eigendom bij J. Kneppelhout. In een kleine zaal van de Concertzaal (of kwam deze naam pas later) had de heer Kneppelhout dus een sociëteit. Arnhemsche corant 1 nov 1869.
In 1870 wordt de naam Concertzaal voor het eerst genoemd in Delpher:
"Alleen werden we getroffen door een uitlating van den heer Frowein, welke ons zeer zonderling en onaangenaam aandeed en wel ten opzichte van het Concertgebouw te Oosterbeek. Omdat hiervoor weer uitgaven op de begrooting voorkomen, zou de heer Frowein 't maar willen sloopen! Uit deze uitlating zouden wij opmaken, dat de heer Frowein absoluut niet op de hoogte is met 't geen in de plaats zijner inwoning omgaat, of dat hij Oosterbeek reeds zoozeer als een aanhangsel van Arnhem beschouwt, hij meent, dat zijn dorpsgenooten evenals hij, daar hun uitspanning moeten zoeken. De in 1886 door wijlen Mevrouw de weduwe U. Kneppelhout—van Braam aan de gemeente geschonken concertzaal, was in 1869 door wijlen haar echtgenoot, den heer J. Kneppelhout, den kunstzinnigen eigenaar en bewoner van „De Hemelsche Berg" gesticht, omdat elke goede gelegenheid tot het geven van uitvoeringen ontbrak. Na die schenking heeft het gemeentebestuur jaren lang niet veel aan de zaal gedaan, totdat nu eenige jaren geleden de Raad onder leiding van Burgemeester van der Molen besloten heeft gelden te voteeren, om de zaal een behoorlijk aanzien te geven en enkele gewenschte verbeteringen aan te brengen, welk werk zoodanig is uitgevoerd dat Oosterbeek thans een keurige concertzaal bezit, waarvan ook door vreemden, die er optreden — solisten e, a. — met verrassing wordt getuigd. Hoezeer het gebouw aan een behoefte voldoet, blijkt wel hieruit, dat 't bijna elken avond in gebruik is bij de verschillende vereenigingen die er haar repitities houden en uitvoeringen geven, waarbij de zaal telkens weer overvol is. De Burgemeester had dus wel recht te wijzen op het nut van dit gebouw, en wij meenen den heer Frowein te goed te kennen, om niet te mogen vertrouwen, dat bij nader inzien, ook hij zal erkennen, dat er volstrekt geen aanleiding is, om te beknibbelen op de geringe uitgaven welke het gebouw van de gemeente vordert en nog veel minder om het maar eenvoudig te sloopen, tenzij dit vrijzinnige raadslid er deze voorwaarden aan wilde verbinden: „sloopen, maar er een grooter, ruimer gebouw voor in de plaats stellen, omdat 't gewoonlijk zoo druk bezocht wordt, dat er geen plaats is te verkrijgen." Uit de Arnhemsche courant van 4 nov 1925
"Het volgende bericht schreef Jan Christiaan van Leeuwen (1864-1917) voor de krant 'de Neder-Veluwe ', die gedrukt werd door H. van Gortel te Wageningen, over de uitvoering van de Oosterbeeksche Zangvereeniging in de Concertzaal te Oosterbeek.Donderdagavond 12 Jan, gaf de Oosterbeeksche Zangvereeniging, onder de zinspreuk Kunst veredelt ' eene openbare uitvoering in de concertzaal onder leiding van den volijverigen directeur de heer J.G. Hollenbach Jr". Uit de Schoutambt en Heerlijkheid van maart 1990.
"Karst Johannes Breman (1823- 1903) Karst was een vooruitstrevend man. Hij was mede-oprichter van de plaatselijke zangvereniging 'Kunst Veredelt'. Op 27 october 1878 smaakte hij het genoegen dat voor de Oosterbeekse Remonstranten voortaan iedere zondag een kerkdienst werd gehouden in de Concertzaal in het Benedendorp. Hij raakte waarschijnlijk nauw betrokken bij de plannen om een kerkgebouw te stichten in de Wilhelminastraat, maar heeft niet mogen meemaken dat op 26 september 1906 de eerste steen hiervoor werd gelegd." Uit de Schoutambt en Heerlijkheid van maart 1999.
"De diensten van de de Remonstrantse Broederschap werden gehouden in de Concertzaal aan de Rozensteeg. De eerste kerkdienst vond plaats op 27 oktober 1878, waarin ds. Slotemaker voorging". Uit Oosterbeek in het begin van de twintigste eeuw
verbouwing in 1922
"Kees Schulze, de zoon van den eersten kastelein uit den door Kneppelhout gestichte Concertzaal, die een verdienstelijk acteur werd". Uit De oorlogsjaren 1940 1945; Mesker
"BRIEVEN UIT OOSTERBEEK De concertzaal.In onzen vorigen brief vermeldden wij, dat de schrijver Kneppelhout, die van 1848 tot 1884 op den Hemelscheberg woonde, op artistiek gebied veel voor zijn dorpsgenooten heeft gedaan. Zoo bewerkte hij b.v., dat jongelieden met een kunstenaarsaanleg, in staat werden gesteld, hun gave verder te ontwikkelen. Een ander voorbeeld van het streven van Kneppelhout om Oosterbeek artistiek op hoog peil te brengen, is het schenken aan het dorp, omstreeks 1865, van de Concertzaal in het Benedendorp, die thans nog voor iedere uitvoering van beteekenis wordt gebruikt. Aanvankelijk dacht Kneppelhout aan de zaal een bestemming te geven als groot atelier met veel licht, ten behoeve van de vele schilders, die in Oosterbeek woonachtig waren of er eenigen tijd doorbrachten om de omgeving op hun doeken vast te leggen. Toen de zaal voor dit doel niet geheel en al geschikt bleek, heeft men haar verbouwd tot concertzaal. Als aardige bijzonderheid kan worden vermeld, dat de zoon van den eersten „kastelein" van de Concertzaal, Schulze, door Kneppelhout als tooneelspeler werd ontdekt- De schrijver heeft toen bewerkt, dat de jonge Schulze, die later een bekend acteur is geworden, de tooneelschool kon gaan bezoeken. Een van de eerste vereenigingen, die van de Concertzaal geregeld gebruik maakten, was wel de oude Oosterbeeksche „Harmonie", in die dagen een bekend muziekcorps. Al spoedig volgden toen zangvereenigingen, waaronder de mannenzangvereeniging, die onder leiding stond van den heer Schram, een voorname plaats innam. Uit deze zangvereeniging is het tegenwoordige „Kunst Veredelt" gegroeid. Op tooneelgebied was het vooral de Rederijkerskamer „Kunst en Vermaak", die jaren achtereen ln de Concertzaal uitvoeringen gaf. De ruim 50-jarige gymnastiekvereeniging „Bato" heeft van de oprichting af oefenavonden en uitvoeringen hier gehouden. Meerdere malen werd bovendien in het dorp een comité j gevormd, dat zich ten doel stelde in de con- | certzaal bekende persoonlijkheden te laten optreden. In het westelijk zaaltje was vroeger de heerensociëteit gevestigd. Deze sociëteit is in later jaren naar Schoonoord verhuisd, terwijl zij thans in Concordia zetelt. Bij zijn dood in 1884 bleek, dat Kneppelhout de Concertzaal aan de gemeente had nagelaten. Er is toen sprake van geweest, de zaal uit te breiden. Dit voornemen is echter door de kosten, die een uitbreiding met zich zou brengen, afgesprongen. Wel heeft de gemeente de zaal bij deze gelegenheid laten beschilderen. Wat constructie betreft is de Concertzaal dus steeds onveranderd gebleven. Zooals wij bij den aanvang van dit verhaal reeds opmerkten, wordt de zaal voor uitvoeringen van beteekenis nog steeds gebruikt en bij die gelegenheden treft een ieder de buitengewoon goede accoustiek. Er is echter in den loop der jaren wel een en ander gewijzigd. Ook al doordat de groote grondbezittingen in het Noorden van het dorp onder den hamer zijn gekomen, heeft de kern van Oosterbeek zich langzamerhand verplaatst van het Benedendorp naar de omgeving van den Utrechtschen straatweg. De Concertzaal ligt zoodoende thans buiten de eigenlijke kom van het dorp. Dit maakt, dat men er wel eens tegen opziet er heen te gaan, vooral ook omdat men na afloop van een uitvoering vaak in dikke duisternis langs een deel van de Weverstraat huiswaarts moet keeren. Voor enkele uitvoeringen blijkt de zaal met haar 250 plaatsen bovendien te klein. In twee opzichten, nl. wat ligging en uitbreiding betreft, is de Concertzaal, ofschoon ze nog zeer goed voldoet, dus niet met het dorp meegegroeid".
Uit de Arnhemsche courant van 16-02-1935
De Concertzaal in Oosterbeek; bron (met toestemming): Dick Caderius van Veen.
De Gelderlander, Harry van der Ploeg : "Kneppelhouts vrouw Ursula schonk de Concertzaal en de bijbehorende grond na de dood van haar man aan de gemeente. Maan:,,In de bewaard gebleven akte van de schenking van 22 juni 1986 staat in wat omslachtig Nederlands vermeld dat de gemeente alles in handen krijgt op voorwaarde dat de oude culturele bestemming gehandhaafd blijft.’’Je moet niet alles geloven van wat er in de krant staat. Een schenkingsakte uit 1986 !!
In 1983 was de fam de Vries de beheerder; foto bij het Gelders Archief.
RAADSVERGADERING 30 JANUARI 1897. NV 04-02-1897 Vaststelling voorwaarden voor verpachting concertzaal.
'In december 1900 wordt een electrische proefinstallatie geplaatst voor de verlichting van de kleine Concertzaal in het Benedendorp door het Technisch Bureau Amsterdam en de Electriciteitsmaatschappij Helios uit Keulen. De bezichtiging door burgers is op 12 december 1900, maar wordt om onduidelijke redenen uitgesteld tot 22 december". Uit de Schoutambt en Heerlijkheid van juli 2001
9 november 1901 De volksbibliotheek van het Departement Oosterbeek is wederom geopend. Deze is ondergebracht in een van de lokalen van de Concertzaal. Voortaan kan men elke zaterdagmiddag boeken lenen.
Oosterbeek: Belgische vluchtelingen ondergebracht in Concertzaal, villa Schooneveldheuvel,
Thabor, Dreijeroord, de Geldersche Bloem, voormalige Polikliniek Stationsweg.
Oosterbeeksche courant 17-10-1914
Chris Jongboer, 35 jaar beheerder Concertzaal. Oosterbeeksche courant 29-4-1939
Oosterbeek: Concertzaal officieel in gebruik genomen. Hoog en Laag 06-04-1951
Oosterbeek: Hoog en Laag 30-06-1961, Geld ter beschikking gesteld voor verbouw Concertzaal.
Oosterbeek: Opening vernieuwde Concertzaal. Hoog en Laag 24-01-1963
Oosterbeek, Hoog en Laag 19-03-1964, Concertzaal verpacht aan A.C. Jongboer.
Oosterbeek: Echtpaar Jongboer-Ebbekink werd hartelijk en sfeervol afscheid van de Concertzaal bereid. Hoog en Laag 03-01-1969.
Oosterbeek: Concertzaal wordt verbeterd en vergroot. Hoog en Laag 18-12-1975.
Oosterbeek: Half miljoen voor renovatie Concertzaal. HL 17-05-1979
Oosterbeek: Renovatie Concertzaal voorziet in behoefte. HL 24-05-1979
Oosterbeek: Feestelijke opening vernieuwde Concertzaal. HL 08-05-1980
Feestelijke opening vernieuwde Concertzaal. Hoog en Laag, 22-5-1980.
Oosterbeek: Concertzaal wordt verpacht aan echtpaar Meesters. HL 13-10-1982
Sinds 2012 is het beheer in handen van Jan van Hooidonk, die daarvoor de oude brandweerkazerne c.q. het koetshuis van Hartensteijn tot een toprestaurant had gemaakt.
In 2016 is er een verbouwing en komt er een nieuwe naam: EventTheater. Een paar jaar later weer veranderd naar Concertzaal.
Chronologisch data Kadaster:
Oosterbeek D 8696 uit hulpkaart verbouwing oostzijde 1989, ook actueel nummer.
D 7100 hulpkaart uit 1965 met alle kavels in de omgeving, geen gebouwen.
D 6896 hulpkaart
er lijkt wat mis met de hulpkaart
Oosterbeek D 7096 geeft met het veldwerk wel een buurtoverzicht ook 7100 maar dan loop ik weer vast
Het verdwenen verenigingsgebouw Concordia. Was gelegen aan de Utrechtse Straatweg in Heelsum, iets ten oosten van de Kastanjelaan, ten noorden van het Koloniehuis. Tegenwoordig is hier een oprit naar De Koningshof.
Op 7 januari 1898 werd de Doorwerthse burgemeester Ph. F. A. J. Baron van Brakell van Wadenoyen van Doorwerth, gehuldigd bij zijn zevende herbenoeming als burgemeester van de gemeente Doorwerth. De burgemeester bood als tegenprestatie een praktisch geschenk aan: een gebouw waar de verschillende verenigingen gratis terecht zouden kunnen: Concordia. In juni 1898 Concordia geopend, waarbij het “Doorwerthse Mannenkoor” enkele liederen liet horen.
Het Kerkje op de Heuvel was van de Baron van Brakell, en Concordia dus ook. Ten gerieve van de zangvereniging "Doorwerths Mannenkoor" liet de baron het verenigingsgebouw “Concordia” plaatsen. Onder het dirigentschap van de heer Mantel vonden daar de repetities en de uitvoeringen plaats. Eerst werden een tiental nummers gezongen en na de pauze werden toneelstukjes opgevoerd. Ze zongen op concoursen en dat was voor het kleine koortje, dat uit eenvoudige mensen bestond, al een hele prestatie. Meestal wonnen ze wel een prijs, als stond soms in het rapport van de jury: “Een klein koortje dat zich groot wil voordoen” of “Hang de lier maar aan de wilgen en ga naar huis, mijne heren”.... De baron was beschermheer van de zangvereniging; hij vulde eventuele tekorten aan.
Uit: De eenvoud van het geluk, zie literatuur.
Gedurende dezen winter zal door de afdeeling (Renkum-Doorwerth der Geld. Overijselsche Maatschappij van Landbouw, J. W. F. Scheffer) een cursus in paardenkennis worden gegeven door den heer ten Sande, rijks-veearts te Oosterbeek, waarvoor zich 18 deelnemers hebben aangemeld. Door den Burgemeester dezer gemeente, den heer Ph. F. A. J. baron van Brakell Doorwerth, is het lokaal «Concordia» geheel kosteloos, verwarmd en verlicht, voor dit doel ter beschikking gesteld. Uit de Arnhemse courant van 13-10-1900
"Gisterenmorgen (27-07-1905) ging de Zangvereeniging „Concordia", een gezelschap van 28 personen, directeur de heer Mantels, uit Heelsum, haar jaarlijksch uitstapje houden. Men ging naar den Haag en Scheveningen, dank zij de groote gulheid van den eigenaar van de „Duno", die f 300 heeft gegeven om deze Vereeniging een aangenamen dag te bezorgen. Gisterenavond kwamen de leden met den laatsten trein te Arnhem binnen, om vervolgens de reis naar huis te aanvaarden". Uit de Arnhemse courant van 28-7-1905
Op deze plattegrond (met toekomstwensen) van Heelsum uit 1930 staat het Verenigingsgebouw aan de Utrechtse Straatweg precies in het midden van de kaart. Open de plattegrond in een eigen venster voor een grotere weergave, of bezoek de bron van het Gelders Archief.
Concordia werd ook door een kerkelijke gemeente gebruikt als parochie-gemeente-huis, voor samenkomsten. 0p 15 maart 1944 brak er brand uit en was op een kleine ruimte na, het stenen gebouw geheel verzwolgen.
Gebouwd in 1855 door Jan van Embden, Renkums burgemeester van 1866 tot 1892. Na zijn overlijden in 1896, bericht in 1897 notaris A. Moll dat het buiten „Dalzicht", met Koetshuis, tuin en verdere bijgebouwen, op een veiling is ingezet voor hfl 25,499. Een jaar later, in 1898 begint cuisinier F.N. Heinsius er een pension, dat echter in de winter gesloten is. Hij stopt met het pension in januari 1939. Het pand wordt dan gesloopt en er zijn plannen voor de bouw van zes winkels aan de Utrechtseweg en aansluitend 11 winkels op de Weverstraat. Tijdens de Slag om Arnhem gingen die in vlammen op. G. Robers uit Arnhem mag van B+W voor hfl 2.300,= een weg aanleggen op het terrein van voormalig Dalzicht. De oorlog gooit roet in het water en daarna wordt veel anders. De huidige winkels zijn er in de jaren 50 gebouwd.
Ansichtkaart van Dalzicht, rond 1920.
In 1956 in gebruik bij Chemische. Industrie Sauer & Co., Utrechtseweg 52, Heelsum
De villa heeft van 1946 tot 1966 als Gemeentehuis dienst gedaan, om het verwoeste gemeentehuis op Bato's wijk tijdelijk te vervangen. In 1945 en 1946 zetelde het gemeentebestuur tijdelijk in hotel de Bilderberg.
Voormalig Huize Dennekamp, tfoto gemaakt vanaf de Utrechtse Straatweg in Oosterbeek. Tegenwoordig kun je hier parkeren en is er de weekmarkt in Oosterbeek.
Vanaf 16 september 1946 trok de gemeente in de villa op het landgoed De Dennenkamp aan de Utrechtseweg. Die werd te klein. In 1952 kwam er een barak bij en die werd in
1957 weer vergroot. Ook de conciërgewoning werd voor ambtelijk
gebruik ingericht.
Toen op het naastgelegen deel van de Dennenkamp de bouw van een nieuw gemeentehuis was voltooid (1966) werd het oude Dennenkamp gesloopt.
Lees meer op de landgoederen website.
In 1927 bewoont door dhr. G.F. Lucardie. De familie Lucardie, die de villa in 1922 kocht, veranderde de naam Villa Nova in Dennenoord. Het huis werd als villa Nova in 1863 gebouwd door J.Fock, directeur van de Nederlandse Bank. Op het terrein stond voor die tijd een Korenmolen die door de waterkracht van de beek van de Hemelse Berg werd aangedreven. Aan een vijvertje en beek is de plek van de watermolen nog wel terug te vinden.
1974
Na de oorlog in gebruik door Indische Nederlanders
Gesloopt in de jaren 70 en tegenwoordig is er een parkje met bungalows.
In de DoorwerthscheWaarden werd in 1901 een steenfabriek gebouwd. Deze fabriek is meerdere malen afgebroken en herbouwd, voor het laatst in 1946.
Waarschijnlijk is landgoed geen beschermde naam.
Oudere adressen Bennekomseweg 31 en 38 e.a
Landgoed Dopheide, was niet echt een landgoed.
Dit huis staat in de Bremlaan een zijstraat van de Dopheidelaan. Volgens de BAG gebouwd in 1916.
In een tijd van verzuiling adverteren in het Volk of een ander sociaal-democratisch dagblad.
In 1947: oproep Arnhemsche courant, dd 11-07-1947 C. A. de Neef, „Dopheide", Bennekomseweg 38 Heelsum.
Op 31-3 -1951 Arnhemse courant: De prijs van de week werd gewonnen door mevr. G. Hoogenraad-Bronsveld, „Dopheide”, Bennekomseweg 31, Heelsum.
Gelders Archief uit 1952
Arnhemsche courant 1959: Dagmeisje gevr. van 8— 4 uur, tegen 15 okt. a.s. „Dopheide”, Bennekomseweg 39, Heelsum. T 7202 • Een veelheid aan adressen.
Deze HAT eenheden staan er nog: de Carel Beukerhof en de appartementen hebben in de de BAG het dienstjaar 1959. Of te wel afgebouwd in 1958, twee jaar voor het krantenbericht hier boven. Neem aan dat de BAG niet klopt.
Of te wel de 2 onder 1 kap woningen aan de Bremlaan, volgens de BAG 1971.
Of te wel, Dopheidelaan, Magnolialaan. Deze woningen zijn daar nooit gebouwd, wel aan de Bennekomseweg staan er 2 naast elkaar.
In 1905 in opdracht van jhr. Nedermeijer Ridder van Rosenthal gebouwd.
Jhr. Nedermeijer, Ridder van Rosenthal, gemeente-secretaris van 1901 tot 1907 en van 1907 tot 1917 burgemeester van Renkum, heeft er gewoond.
Villa ‘Doristeti’ aan de Utrechtseweg (nu: Lebretweg 1) te Oosterbeek, naar een ontwerp van A.M. van Steenis, gebouwd in opdracht van jonkheer L.H.N. Nedermeijer van Rosenthal uit Oosterbeek, 1905.
Gemeentelijk monument.
De voormalige Hervormde pastorie. Volgens de BAG is het huidige pand in 1823 betrokken. Volgens Heemkunde is er op deze locatie een ouder pand (ook pastorie!) in 1823 afgebroken en zij hebben een foto van een aquarel van dit oudere gebouw.
C. Burgsteijn schrijft dat: de oude pastorie aan Onder de Bomen steeds meer klachten geeft en veel onderhoud vraagt. En daarom wordt in 1823 besloten tot de bouw van een nieuwe pastorie aan de Dorpsstraat. De bouw hiervan wordt voor een bedrag van f3.775,— gegund aan de aannemer Tollemeyer uit Huissen. Dit gebouw bestaat nog, al is het sinds 1930 geen pastorie meer.
"Verkoop pastorie met tuin tussen tuin Hotel Campman en villa Redichem groot 28 are 50 centiare kad. Sectie D no. 582, 702, 703 met recht van water- en grondeigendom ged. Molenbeek groot 19 are kad. Sectie C no. 499 Sectie D no. 150,622. Eigenaar R.K.Kerkbestuur". Renkumsche Courant 04-03-1905
prent uit 1846. Gelders Archief
In 1930 wordt villa Overweide aan de Utrechtseweg 123 in Renkum gekocht en gaat de dominee daar wonen. De woning aan de Dorpsstraat wordt dan een dokterswoning met praktijk.
In augustus 1972 nam Dr. W.J. de Graaf de praktijk over van Dr. Kool. Daarvoor was er dr. J.F. Boerma (1908-1997) (gehuwd met A.L. Brinkman - Visser) huisarts van 1937 tot 1959. Vroeger was het tramstation er precies tegenover gelegen.
In 1980 kwam het pand leeg te staan omdat de huisartspraktijk werd verhuisd naar de nieuwbouwwijk tussen de Hogenkampseweg en de Nieuwe Keijenbergseweg te Renkum. Daarna is het een poosje ingebruik geweest voor diverse activiteiten, zo heeft VluchtelingenWerk Renkum er kantoor gehad.
Dan komt het weer leeg te staan, later wordt het in gebruik genomen voor meerdere vormen van Begeleid Kamer Wonen tot Tehuis.
In 2016 staat het pand er weer verlaten bij.
Achtereen volgende eigenaren: Herv. Pastorie Renkum; George Hendrik Führi Snethlage, ingenieur uit Renkum; Jacob Folkerus Boerma, arts uit Renkum; Verkeer en Waterstaat; Willem Jacobus de Graaf, arts uit Renkum; Centrale Woningstichting Gemeente Renkum en later dezelfde Centrale Woningstichting Renkum te Doorwerth.
Het pand staat er nog steeds en begin 2020 is het weer bewoont. Siza zorg heeft er een moeder + kind huis gerealiseerd.
Uit 1924.
Een foto van De Draai bij het Historisch Genootschap Redichem
Voormalig Heidehof
In 1872 wordt Theodorus Sanders eigenaar van het huis en grond tussen Dreijen en de Utrechtseweg. Sanders is projectontwikkelaar en gaat vele kavels verkopen aan de Utrechtseweg, Joubertweg, Paul Krugerweg, Mariaweg, Steijnweg en de Stationsweg.
De heer F.C.G. Graaf van Rechteren Appeltern, was van 1883 tot 1885 eigenaar van het huis Dreyen.
"Bedolven. Maandagmiddag ongeveer 4 uur is de puttenmaker Hesseling op het landgoed Heidehof te Oosterbeek bedolven geraakt in een in aanbouw zijnde put van ongeveer 15 M. diepte. Men ging uit alle macht aan ’t graven en kreeg pas den anderen morgen om halfnegen door een buis gemeenschap met den armen man, die zich beklaagde, dat hij het benauwd kreeg. Voorzichtig ging men nu verder en diende hem door de buis een fleschje melk toe. Ook moest hij langs dezen weg lucht verkrijgen. Na onafgebroken te te hebben doorgewerkt gelukte het des snachts om kwart voor twaalf hem te verlossen. Twee en dertig uur had hij ijn toen in den grond gezeten. Honderden menschen moesten voortdurend op een afstand worden gehouden. Uit de Opregte Steenwijker courant 17-12-1910
Verbouwing van villa ‘Dreijerheide’ aan de Van Rechterenweg 51 te Oosterbeek, naar een ontwerp van A.R. Freem te Arnhem, in opdracht van J.J.E.H.M. de Bruijn, 1911.
De weduwe de Bruijn - van Leder, gaf in 1915 opdracht aan Jan Toorop voor het maken van een Kruiswegstatie, welke te bewonderen is in de St. Bernulp-huskerk,in Oosterbeek. In het bijzijn van de kunstenaar zelf werd in 1919 de kruisweg in de Bernulphuskerk officieel ingewijd. bron
Later waren de nonnen van de Congregatie der Kleine Zusters van de Heilige Jozef uit Utrecht hier gevestigd. Ze werkten op de Paula.
Villa Dreijerheide was het hoofd kwartier van de 21ste Independent Parachute Company in September 1944 tijdens operatie Market Garden.
In de jaren 1990 - 1998 ? was dit pand een asielzoekerscentrum. Daarna bedacht het COA om er een Noodopvangvoorziening voor uitgeprocedeerde asielzoekers van te maken. Dit eindigde in 2010? Het pand was in 2006 al gekocht door de gemeente Renkum. Het zou afgebroken worden en zou er plek komen voor 32 woningen in de sociale sector en 8 vrije sector woningen. Gemeentelijke plannen en werkelijkheid: De villa staat er nog, er zitten kantoren in. In de tuin staan meerdere stadsvilla's. Op de plek van de tuinmanswoning staat een flat met vrije sector huur-appartementen.
info: Dreierheide
Heemkunde Renkum over Heidehof.
Dit schilderij van Paul Joseph Constantin Gabriël gemaakt in 1863 hangt in het Dordrechts Museum
Ruw geschat bestaat het Drielse veer al vanaf het jaar 1000.
Site van het actuele Drielse veer
Het Drielse Veer op Wikipedia
Drukte
bij het Drielse veer rond 1965. Op de voorgrond het Drielse veer
met fietsers, wandelaars en o.a. een Volkswagen. Bij de steiger van de
Westerbouwing ligt de “Jan Koppe” van rederij Heijmen. Ook het
Zwaantje e vertrekt volgeladen met dagjesmensen naar de Westerbowing. En
dan nog de vele touringcars. Op de achtergrond de uitkijktoren van de
Westerbouwing.Tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog 1914-1918 kwamen er steeds meer Duitse deserteurs naar Nederland. In 1917 werd daarom een groot ‘modelkamp’ voor Duitse soldaten in Wolfheze gebouwd.
Volgens Demoed is het barakkenkamp in 1917 aangelegd: "Ten behoeve van dit kamp werd hierop een gebied van 35 ha bos en heide ontgonnen. Hierop werden de barakken geplaatst, en een deel der gronden geschikt gemaakt voor groententeelt t.b.v. de kampbewoners. Om het kamp heen werd een straatweg aangelegd, de ons thans nog welbekende Duitse Kampweg".
"Naar de Zutphense Courant meldt, worden er voor Duitsche; invalide krijgsgevangenen, die uit Engeland naar ons land zullen worden overgebracht, kampen te Wolfheze, Hattem en Dieren ingericht". Uit: De Tijd: godsdienstig-staatkundig dagblad, 04-10-1917.
Bij een boer is nog de oude gevangenis te zien
ontworpen door architect F.A. Eschauzier. Een verkopende makelaar (Drieklomp) vermeldt in 2019 dat: "Dit gerenoveerd landhuis is onder Engelse architectuur door een adellijke Engelse familie gesticht in 1917". De BAG geeft als bouwjaar 1916. Nog een ander bouwjaar:
Bij Heemkunde is te lezen dat: "In 1928 ontwerpt hij (prof. Frits Adolf Eschauzier (1889-1957) voor zijn schoonvader het huis “De Eekhorst”, ook in Heelsum. De omgeving van Oosterbeek kende hij dus al vanaf het begin van zijn carrière".
In 1934 woont Mevr. van Haren Noman, op de Bennekomscheweg 27.
Oud adres Van Ingenweg 2
Tot 1927 bewoont door de huisarts H. Brouwer.
2019
Ooit bewoond door de heer Linn.
Op de hoek van de Steijnweg en de Utrechtseweg de villa “Eureka”, in vroeger tijd “Welgelegen”.
Een gemeentelijk monument.
2022
Gelegen tussen de Utrechtseweg en de Groeneweg. Het erf liep aan de achterzijde door tot aan het zandpad dat later de Groene Weg werd en over dat pad was nog een bosje van eikenhakhout, dennen en lariksen dat Ploem’s bosje werd genoemd. Dit bosje liep door tot de huidige Joan Beukerweg.
Wes Beekhuizen schrijft (in 1973): "Naast het pandje van deze karakteristieke dorpsfiguur rees in een fraai aangelegde tuin het riante buitenhuis Eewilca op, daar in 1864 gebouwd door de heer Hendrik Ploem die ook in de Betuwe onder Heteren veel landerijen bezat. Zijn drie dochters heetten Eefje, Wilka en Catrien en door van die namen het eerste gedeelte aaneen te voegen had meneer Ploem de naam voor zijn villa gevonden".
TE HUUR, te Renkum, tegen 1 Mei 1872, het laatste HUIS aan de Arnhemsche zijde, met fraai uitzicht op Doorwerth en Betuwe, bevattende 3 beneden en 5 bovenkamers, provisie- en meidenkamer, keuken, kelder, zolder, bergplaatsen voor turf en bout, omrasterden TUIN en veranda. Te bevragen bij den Heer H.L. PLOEM, Huize Ewilca, te Renkum. Uit de Opregte Haarlemsche Courant van 13-11-1871
Of er al of niet tijdelijk verhuurd is, is niet duidelijk, wel verschijnt in 1876 deze advertentie:
Op Ewilca woonde Hendrik Lodewijk Ploem. xx - 1882
Partner van Ludolphine Eelkje Adriana Pijman xx - 1885
Uit 1885
In deze advertentie wordt het overlijden van mw Pijman aangegeven. De weduwe van HL Ploem die op Lemgo te Renkum geboren is!! Ploem is in Lemgo Duitsland geboren. Meer bij Lemgo.
Voor de vele bewijzen van hartelijke deelneming, ondervonden bij de ziekte en het overlijden van mijne geachte Nicht, Vrouwe L.E.A. PIJMAN, Weduwe den Weledel gestrengen Heer H.L. PLOEM, betuig ik, ook namens verdere betrekkingen, mijn oprechten dank. P.J. PLOEM. Renkum, Villa Ewilca. Het nieuws van den dag: kleine courant 05-05-1885.
Of te wel mw. Petronella Jacoba Ploem, zus van Hendrik Lodewijk Ploem, is in Ewilca gaan wonen.
Overleden nov 1920: P.J. Ploem, 81 jaar.
Aldus gekocht door het kerkbestuur en zij doet villa Ewilca vervolgens met de tuinen over aan de zusters voor Hfl. 30.000,-. Achter in de tuinen wordt vervolgens de meisjesschool St. Ursula gebouwd welke op 1 december 1921 in gebruik wordt genomen en nu nog steeds aan de Groeneweg 12 staat. De zusters hadden inmiddels de tot klooster ingerichte villa Ewilca betrokken en deze de naam villa St. Ursula gegeven. Ook wel het Ursulinenklooster genoemd. De gronden achter villa Ewilca bestemde de kerk voor een kerkhof, de huidige R.K. begraafplaats Mariahof aan de Groeneweg.
In 1944 raakt Ewilca licht beschadigd (volgens de schadekaart 1955). Wordt wel afgebroken en in 1949 verschijnt het nieuwe klooster aan de Utrechtseweg 131 in Renkum.
Lees meer over deze kloosters op dit gedeelte van de website
Naar een ontwerp van J.C. van Epen in 1920.
In 1920 woont er Barend Ferwerda, als secretaris van Federatie van Ned. Beeldende Kunsten.
Oudere naam: Gelria.
Op deze plaats werd in 1849 een huis gebouwd, dat na 1900 verschillende keren werd verbouwd en uitgebreid. (Bron: Truus Boekhoudt, 18 oktober 2005)
Kadaster dienstjaar 1850, C 429 uitsnede. De bijgeschreven opmerking: schuur met woonkamer, voltrokken en betrokken 1842 door Antoon Dreumes ??. In die tijd was een schuur met daarin een woonkamer een vaak voorkomende bouwwijze. Dienstjaar 1850 is normaal gesproken 1849 en dat klopt dan met de gegevens van Truus Boekhoudt.
Situatie in 1897, dienstjaar 1898. Veldwerkkaart 1649 uitsnede. Het oudere kavel nummer is 429.
De situatie in 1904, dienstjaar 1905.
Uit de Nieuwe-Harlinger-courant-3-2-1907 Het pension werd zo rond 1908 gerund door de dames Nanning. De naam Frisia zal vanaf dat moment gebruikt zijn. De dames Nanning kwam uit Friesland en verhuisden naar Renkum omdat een hunner een baan gevonden had op de kleuterschool.
De advertenties voor pension Frisia verschenen van 1908 tot en met 1914.
In 1908 was Frisia een pension dat werd gerund door Hermina Philippina Christina Nanning (1872-1931). De dames Nanning, Greta Jacoba en Hermina Philippina Christina, dochters van een Friese arts Christoffel Nanning, van wie er één (Greta Jacoba) directrice van een bewaarschool is geweest (zie aankondiging onder), woonden in het Huis Frisia en hebben er een Pension van gemaakt.
Uit Wes Beekhuizen ;Groen was mijn dorp, pagina 38: "Het grote pand werd o.m. bewoond door de gezusters Nanning, dochters van een Friese arts, en een van die zusters was juffrouw Nanning, de directrice van onze Bewaarschool die juffrouw Oosting opvolgde. Voor het hoge huis Frisia stond een forse iep en langs de tuin liep aan de rechterkant een zandpad omhoog naar de akkers die toen in ons dorp nog overal te vinden waren en die ook daar tot aan de Groene Weg reikten".
Afbeelding: Het laatste deel van de Dorpsstraat, voordat het postkantoor (uit 1910) gebouwd was. Links (zuidzijde) het laatste huis voor de Melkdam, dat van Ploem. Rechts de (witte) muur van pension Frisia, en achteraan, in het midden van de afbeelding, huize Rijnzicht.
De situatie in 1909, dienstjaar 1910.
De situatie in 1912, dienstjaar 1913
Kadaster dienstjaar 1913, aangaande uitbouw met een serre
Verkoop Onroerend Goed voor de 'M. van Riessen-Stichting' te Renkum. Oosterbeekse courant van 17-10-1914: 1. Huize 'Frisia' met erf, bouwland en achterstaand huisje (M.v.Ingen) Dorpsstraat kad. Sectie C no. 2018, 1863 groot 33 are.
Gezien de verkoop van Huis Frisia in november 1914 zal Hermina Philippina Christina Nanning en haar zus Greta Jacoba kort daarna zijn vertrokken, Hermina naar Den Haag en Greta Jacoba is bij haar iets oudere zus Gijsberta Hermina in Dordrecht gaan wonen. Bron
Arnhemsche-courant-8-4-1921. G.J. zal Greta Jacoba zijn. Greta is geboren op 16 juli 1880 in Harlingen.
de situatie in 1915, dienstjaar 1916.
Kavel C 2295 zou Frisia zijn 1916 dienstjaar 1917. 2298 is duidelijk het voormalige postkantoor en de bebouwing er tussen in kan van de slagerij van Hendrik van Kranen zijn. 2296 was het oude politiebureau, later ook gemeentehuis (dependance).
Veldwerkkaart C 2295 dienstjaar 1917.
"Op 17 oktober 1914 werd Huize Frisia met erf, bouwland en achterstaand huisje (M. van Ingen) verkocht in opdracht van de Martinus van Riesen Stichting in Renkum. Het huis aan G.C. Hooijer, Valburg voor fl. 4.360,- Het bouwland aan F. van Scherrenburg, Renkum voor fl. 1.350,- Overdrachtsdatum: 14 november 1914. Het huis werd in de jaren daarna gesplitst en verhuurd aan mensen die er meestal korte tijd woonden zoals, Bakkers, dienstboden, etc. Opvalt dat B. Hooijer uit Valburg vanaf 6 februari 1928 tot 18 februari 1930 woont op het adres Dorpsstraat 3 te Renkum. Hij vertrekt dan weer naar Valburg, daarna woont hij vanaf 7 juli 1934 tot 30 december 1942 op dit adres Dorpsstraat 5 te Renkum. Dan gaat hij naar Groesbeek, dat zou erop kunnen duiden dat de familie Hooijer het huis toen nog in hun bezit had. Huize/Pension Frisia was later eigendom van de aannemer Kranen bij wie mijn vader als timmerman werkzaam was. Verder woonden er toen het gezin van Jo van Swaaij (de koster van de RK kerk) en Guul Kranen (zoon van de aannemer) met zijn gezin. Het huis is waarschijnlijk in de crisistijd van de jaren '30 opgedeeld in 3 woningen". bron Fien Peelen
"Mijn opa (Evert van den Born) trouwde met Mechlina Hooijer. Zij had samen met haar zus Gra het pension 'Frisia' in Renkum. Dat nu is verdwenen, maar was destijds vlak bij de katholieke kerk te vinden", weet Co. Uit de Hoog en Laag van 16 juni 2004.
Nu lees ik hier dat Mechlina met Albertus van den Born gehuwd is. En er worden 2 kinderen geboren in 1920 en 1922. Neem aan dat zo vanaf 1920 dan het pension door hen bestierd is.
Weet iemand wanneer het pension ophield te bestaan?
Achterdorpsstraat Pension Frisia ca 1930 Collectie Erik van den Bovenkamp (Historisch Genootschap Redichem)
rond 1950
rond 1957
Opname rond 1970
Jo van Zwaaij was naast koster van de R.K. kerk ook schoenmaker en begrafenisondernemer. De famile verbleef vanaf hun trouwen in 1938 op nummer 5
"Mijn vader, Jan Peelen verhuisde op 27 april 1939 met zijn gezin naar Frisia. Mijn moeder, Pieternella Theodora (Pietje) Bos, kwam in maart 1944 naar Huize/Pension Frisia. Het gezin moest na de Slag om Arnhem evacueren naar Woudenberg. Ik (Fien) werd op 1 april 1945 in Scherpenzeel in het noodziekenhuis geboren, in juni 1945 mochten we terugkeren naar Frisia. Riet werd daar op 4 september 1948 geboren. Wij zijn in de zomer van 1953 verhuisd. Wat Huize Frisia betreft, de reden van sloop (1975) was inderdaad het doortrekken van de Europalaan, het pand Frisia was niet meer in al te beste staat. De gemeente was eigenaar van pand sinds 1964." Bron Fien Peelen
Rond 1975 werd de Europalaan aangelegd (tussen de Dorpsstraat en de Molenweg) en verdween huize Frisia in juli 1975.
Link: bos genealogie
Uit Demoedl Van een groene zoom.... pag 257: "Naast deze goederen wordt op de kaart van Thomas Witteroos uit 1570 ook nog gesproken over de „struwellen van St. Jan". Dit hakhout grensde oostelijk tegen de hegge het Stenen Kruis, en is later als de Geelkerkenkamp bekend".
in 1848 zicht op het benedendorp vanaf de Geelkerkenkamp, aquarel van J.Pelgrom.
rond 1910
Geelkerkenkamp Heemkunde Renkum
Er was nog een Geelkerkenkamp: De Geelkerkenkamp, reeds in 1700 bekend, was een stuk bouwland, gelegen zuidelijk van de Utrechtseweg en oostelijk van de huidige Marienbergweg,toen nog de schaapsdrift van Rosande. Eigendom van Rosande, en in 1783 verkocht door J.F.W. Baron van Spaen, heer van Rosande, aan Hendrik de Geest.
Na aankoop in 1831 door Antonie van Muiswinkel, koetsier bij Robidé van der Aa op “de Hemelsche Berg”, werd het oorspronkelijke huis “de Geldersche Bloem” gesloopt.
Het huidige huis “de Geldersche Blom” stamt uit 1887 en is na de oorlog in oude glorie hersteld. link.
Een gemeentelijk monument.
Na de evacuatie in oktober 1944 van de gehele Renkumse bevolking komt er een secretarie van de gemeente Renkum aan de Paschlaan 16 te Apeldoorn.
Volgens de BAG gebouwd in 1865. De aanbesteding is echter een jaar later:
"Dinsdag werd door den burgemeester J. v. Embden te Oosterbeek de eerste steen gelegd van het gemeentehuis. Alleen het oudste raadslid, mr. v.'s Gravenweert, was bij de plegtigheid opgekomen". Arnhemsche courant 17 aug 1866. Die dinsdag was het dus de 14de augustus 1866.
Bouw van een bordestrap voor het Gemeentehuis te Oosterbeek in 1907
Renkums eerste echte "gemeentehuis" (1866) heeft 60 jaren dienst gedaan. Bouw van nieuwe gemeentehuis Renkum. Arnhemsch Dagblad. 25-8-1959. Helaas gaat de krant voorbij aan het gemeentehuis op Bato's wijk (zie aldaar)
Tegenwoordig de kunstgalerie Albricht
Het gemeentehuis op Bato's Wijk was na de oorlog geheel verdwenen. Na de WWII werd (een gedeelte van) hotel de Bilderberg gebruikt als gemeentehuis. Het nieuwe archief paste in een bureaulade. Van de Bilderberg week men uit naar de Dennekamp.
Architect A. Staal heeft in 1946 - 1947 in het kader van een prijsvraag twee ontwerpen voor Park Dennenkamp gemaakt. Het plan bevat onder andere een monumentaal stadhuis, een kerk en sportvelden. Een stadhuis met een kerk, bijna had Oosterbeek een echt centrum gehad.
Bij de bouw van het nieuwe raadhuis ging men er van uit dat Renkum zou groeien van 30.000 naar 60.000 inwoners. Het resultaat mag er, wat betreft oppervlak en volume, dan ook zijn.
Er zou veel gebouwd worden. Met name in Renkum en langs de Telefoonweg naar Wolfheze. De St. Josephkerk in Heelsum was ook gebouwd op deze groei. Zowel de kerk als het gemeentehuis waren dus in 1964 te groot voor de toen 30.000 inwoners. De bovenste verdieping van het gemeentehuis werd aanvankelijk gebruikt voor exposities. Renkum had toch een echte "Renkumse School". En de gemeente heeft vele schilderijen in bezit.
Renkum's gemeenthuis werd in 1964-’66 gebouwd als sluitstuk van de wederopbouwperiode, naar een ontwerp van de architect prof. Ir. M.J. Granpré Molière (1883-1972). Granpré Molière had een pied à terre bij Doorwerthse glazenier jonkheer Octave van Nispen tot Pannerden die tevens 29 jaar lang wethouder van Renkum was.
Marinus Jan Granpré Molière aanvaardde deze grote opdracht toen hij al met pensioen was als hoogleraar aan de TU in Delft. De architect, vooral bekend als grondlegger van de zogeheten Delftse School, liet zich voor deze opdracht in belangrijke mate inspireren door de bouwlocatie aan de doorgaande weg Arnhem – Wageningen.
Er waren meerdere opties als locatie: Hartenstein waarbij de Utrechtseweg verlegd en de Naald opgeofferd werden. Sonnenberg, stond toch leeg en was al eigendom.
Prinses Margriet opent het Renkums gemeentehuis op 20 mei 1966, bron
Op de achtergrond is de Dennenkamp nog zichtbaar. Ook een poos Gemeentehuis.
In 1966 werd het huidige gemeentehuis aan de Generaal Urquhartlaan 4 te Oosterbeek in gebruik genomen.
Ouder adres: Kerkhofweg.
Op de hoek met de Van Toulon van der Koogweg. Het pand en het adres bestaat niet meer.
Rond 1902
rond 1977
Volgens de BAG is het pand oorspronkelijk gebouwd in 1900 ????
klik op de foto voor een groter exemplaar, geldt ook voor sommige andere foto's
De naam Goltstein's Oord en Goltsteinpad zouden kunnen wijzen op een boerderij op een voormalig gebied van Baron van Goltstein. Doch dat is met een Kadaster dat dankzij de Franse bezetter in eerst 1813 begint en vanaf 1832 in te kijken is, niet traceerbaar.
Welke Goltstein's woonden op Grunsfoort:
Evert Jan Benjamin van Goltstein (1665 - 1744) Burgemeester te Zutphen, eerste Raad- en Reken-meester in Gelderland, Curator der Academie, Landcommandeur Duitse Orde Balye van Utrecht. Na het overlijden van Anthonie van Lijnden, heer van Grunsfoort zijn er veel schuldeisers en komt Grunsfoort in handen bij de erven van burgemeester Ham. Zij worden met Grunsfoort beleend op 14 mei 1728. Deze familie draagt het dezelfde dag nog over aan Evert Jan Benjamin van Goltstein (lees meer bij Demoed op pagina 187 e.v.)
Philip Hendrik Van Goltstein Tot Grunsfoort (1715-1775 of 1776). burgemeester van Wageningen; trouwde in 1745 met Judith Margaretha van Essen, vrouwe van Vanenburg.
In 1777, doet de weduwe Judith Margaretha van Essen verschillende eigendommen van de hand. Zo verkoopt zij het in 1731 aángekochte bouwland in de Renkumse
Enk, de Doornboom genaamd en een „bosch off enig houtgewas- in de Fluitersmaat. Dit laatste wordt aan W. A. Baron van Pabst verkocht, eigenaar van de Kortenberg.
Daarna is er nog een bewoner van Grunsfoort, doch deze heeft geen bezittingen meer in de omgeving van de huidige Fluitersmaat waar Goltstein's oord staat.
Jhr. Evert Jan Benjamin van Goltstein, Heer van Grunsfoort, Appel en Vanenburg, (1751 - 1816) Gecomiteerde Duitse Orde, ambtsjonker van Nijkerk en Renkum, drost te Hedel, burgemeester van Wageningen, gecomm. ter Generaliteitsrekenkamer, bewindhebber O. L. Compagnie., lid raad van State. Gehuwd met Frederica Everdina Anna van der Capellen, (1759 - 1847)
Op deze prent uit HisGis zien de in het rood de kavels van verschillende eigenaren en ook in het rood een in 1832 aanwezige schapenstal aan de Schaapsdrift.
Het het uit de vroege negentiende eeuw daterende onverharde Goltsteinpad verdient wel een monumenten status, loop er eens over heen. Je loopt door een hard verdwijnend Renkums heggen landschap.
Het Goldsteinpad, zoals de gemeente dit pad noemt, in plaats van Goltstein, een laatste stukje van een historisch Renkums heggenlandschap, is hier nog te zien.
"Het is tussen 1734 en 1740 als baron van Goltstein (kasteel Grunsfoort) zijn bezitingen in de Fluitersmaat vergroot met verschillende aankopen. Deze percelen kregen de naam "Goltsteinkampen". De naam van het Goltsteinpad is hieraan nog een herinnering. Deze percelen bestonden uit heidegronden, percelen akkermaalshout en bouwland".
Uit: De Veluwezoom, Ir. N.P.H. Roorda van Eysinga.
Een eerste traceerbare eigenaar volgens HisGis in 1832. Het gaat om heide. Het gebied in de rode driehoek is in de prent hierboven ook te zien. Kadaster kavel Renkum C 182.
In het grijs, de actuele 2019 situatie.
Anthonie Bakker, hierboven genoemd, verkoopt (legger 181) aan Jan Willem v. Dielen.
Van Dielen verkoopt aan den Berg.
In 1877 is kavel 1084 nog leeg bouwland.
Van den Berg verkoopt later weer aan Matser.
En Matser gaat in 1912 een hoeve bouwen.
Het Kadaster laat met een veldwerk kaart weten dat in 1913, het pand op kavel 1084 (Hogenkampseweg 95) gesticht is.
De eerste steenlegging is gedaan door G. Matser op 16 april 1912. Veelal een kind van de eigenaar.
Met een eerste steen in 1912, en een stichting in 1913 (dan is het afgebouwd) klopt weer het Dienstjaar 1914, het jaar dat een eigenaar ook belasting gaat betalen vanaf 1 januari.
In 1973 wordt kavel 1084 vernummerd naar kavel 5866. Te zien is ook de de rooilijn iets opschuift.
Op 22 februari 1961 was eigenaar J.A. Matser aanwezig, (veldwerk kavel 1084). Er vindt een hermeting plaats.
Latere eigenaars: privacy
Actueel Kadaster: RKM00, Sectie C, Perceel 5866
Bronnen:
genealogieonline.nl/stamboom-baris
Meerdere boeken van de vereniging Gelre, te Arnhem, tussen 1898 en 1998.
Demoed; Van een groene zoom aan een vaal kleed, boek 1953
Kadaster, HisGis en Topo Tijdreis.
bouwjaar volgens de BAG 1927.
Mw Johanna Maria -Barones Beelaerts van Blokland, geboren 06-07-1912 te Wassenaar, gehuwd te Renkum in 1936 met met Hendrik Nicolaas baron Schimmelpenninck Van Der Oije, geboren 25-12-1917 te Wassenaar. Beiden zijn overleden. De dochter hiernaast wordt geboren in Oosterbeek. Uit dit huwelijk zijn nog 3 andere kinderen geboren, doch niet in de gemeente Renkum. Deze famile zal tussen 1939 en 1944 in Oosterbeek gewoond hebben.
Villa 't Maerland, Fangmanweg 33, Oosterbeek en Zweiersdal.
villa 't Maerlant wordt ook wel eens als Maerland geschreven.
In 1869 kochten Maria Vos en Adriana Johanna Haanen (schilders) van Jan Winterink veertienhonderd vierkante meter grond aan de oostelijke dalzijde van het Zweiersdal. Ze lieten er de Zwitserse "Villa Grada" op bouwen. Deze was klaar in 1871.
Mr Cornelis Zaaijer (1873 - 1919), was gedurende een tweetal jaren burgemeester van Renkum (1917-1919). Hij woonde in het huis Villa Grada, welke naam hij, vanwege zijn afkomst uit Den Briel, in,,'t Maerland" veranderde.
In het boek Oosterbeek, Doorwerth, Heelsum en Renkum in de negentiende eeuw van H. Romers staat een prent.
Een gemeentelijk monument.
Lees meer info bij hotels, pensions, uitspanningen hier.
Het gebied de Hank ligt ten oosten van het Renkums beekdal, tot aan de Bellevue, Waterweg, Kerkstraat en Molenweg. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Renkum grotendeels vernield. Na de oorlog was er behoefte aan woningen. In de jaren vijftig werden in de Hank meerdere woningen gebouwd, zoals aan de Waterweg. In de jaren zestig aangevuld met woningen aan de Hankweg, Frans Campmanweg, Ds. Gewinweg en Meester Poldermanweg. In 1964 komt er een personeelsflat voor de firma Van Gelder en Zonen. In de jaren zestig komen er meerdere goedkope flats aan de Bergerhof.
Op Het Kwartier van Arnhem van 12 februari 1815, de Staat van de bevolking in de Provincie Gelderland, valt Harten nog onder Wageningen. Wageningen bestaat dan uit Wageningen, de Kortenberg, Harten en de Heerlijkheid Wolfswaard. Op Harten wonen dan 9 personen onder de 18 jaar. 5 personen zijn tussen 18 en 50 jaar en is er 1 persoon ouder dan 50 jaar. In totaal heb je het dan over 15 personen van het mannelijk geslacht. Daarnaast zijn er ook 10 vrouwen, zodat de totale burgerbevolking op 25 personen uit komt. Er woonden 25 Gereformeerden, andere geloofsrichtingen waren niet op Harten.
Tegenwoordig kennen we in Renkum nog de Hartenseweg en de begraafplaats Harten. De voormalige buurtschap De Harten was gelegen aan de Hartensebeek, zo tussen de Keijenberg, Bennekomseweg, Hartenseweg en de Kortenburg. De beek overstroomde daar minder bij hoogwater op de Nederrijn. En er was door de beek een goede watervoorziening. Volgens Ruud Schaafsma was er al de Willibrordkapel in de 9e eeuw te Harten.
In het begin van de 20ste eeuw wordt de buurtschap rond de stoomolieslagerij van W. Sanders, later Seumeren; het koffiehuis van Verwaaijen; de korenmolen, de Gelderse Stoomwasserij vanaf 1890, gebouwd op de fundamenten van de de stoomolieslagerij, van M. Sanders en G.C. Spengler; huize Zandenburg van Arnoldus Gerritsen; de boerderij van W. Klomp; de boerderij van W. Smits. Tegenwoordig ziet het er hier allemaal heel anders uit. Je hebt het over de bebouwing rond de kruizing Dorpsstraat westelijke zijde met de N225.
Zie meer over de boerderijen op Harten bij de boerderijen.
toenmalig -1914- adres: Onder de Boomen A 233
Gelegen bij de papierfabriek
De situatie in 1832 volgens HisGis met de actuele BRT achtergrond:
Er staat aldus volgens HisGis in 1832 al een huis horende bij de papierfabriek van Pannekoek.
Abraham Pannekoek nam in 1798 de papierfabriek over van de gezusters Herx.
In 1852 erft Woutertje Adriana Pannekoek dochter van Abraham Pannekoek, samen met haar man Dirk van Schuppen de molen. Aart Berends zat toen als pachter op de molen en deze werd de pacht opgezegd.
advertentie 1852
In 1852 kreeg deze molen een nieuwe eigenaar (Willem Sanders) die een grote vernieuwing teweeg bracht in de papiermakerij. Vanaf dit jaar wordt er gesproken van papierfabriek en niet meer papiermolen. Aanvankelijk werd nog gebruik gemaakt van de waterraderen maar in 1855 werd overgestapt op stoomkracht. De uitbreiding van deze fabriek heeft ervoor gezorgd dat de watermolens op het terrein verdwenen.
Joan Beuker en Frederik H. van Moorsel, (papierfabrikant en scheikundige), worden in 1881 compagnon van de firma Willem Sanders Tzn.
De heer Sanders had, geen goede opvolger en zijn bedrijf floreerde ook niet goed. Met de komst van de heren Beuker en van Moorsel worden de zaken voortvarend aangepakt. In 1882 wordt een firma opgericht waarvan Joan Beuker directeur wordt. Hij woonde in de villa bij de fabriek. Joan Beuker (1862-1925) was gehuwd met Jkvr. Abigaël Anna Martha de Lannoy (1867- 1913). Hun kinderen: Carel Frederik David Beuker (1891) en Jan Marie Bernhard Beuker (1889) worden hier in de villa Harten geboren.
Een ansichtkaart van E.M Manasse uit 1910 - 1915
Burgsteyn; Bomen over Renkum; pagina 81: "De opgang bij de Bergerhof. Boven op de hoge kant van de Hank staan de 10 woningen bijgenaamd "de Mussenkeet ". Rechts de woning van de heer Beuker, het latere kantoorgebouw van de oude papierfabriek. Links (aan de overkant van de weg) de zogenaamde overtuin welke bij de villa hoorde."
"Ter voldoening aan de bepaling van art. 30 van het Wetboek van Koophandel maken de ondergeteekenden bekend, dat blijkens onderhandsche akte, de tweede ondergeteekende Frederik Hendrik Van Moorsel, fabrikant, wonende te Renkum, is getreden uit de vennootschap onder de firma W. Sanders Tz., gevestigd te Renkum, en zulks te rekenen van af 1 Januari 1892. Na 1 Januari 1892 worden de zaken der vennootschap onder de firma W. Sanders Tz., op den bestaanden voet en voorwaarden voortgezet door de ondergeteekenden Jan Marie Bernard Beuker, fabrikant, wonende te Amsterdam, en Joan Beuker, fabrikant, wonende te Renkum, die beiden bevoegd zijn de genoemde firma op de bestaande wijze te gebruiken en te teekenen. De duur der vennootschap is thans verlengd met een tijdvak van vijf jaar, te rekenen van af 1 Januari 1892, met bepaling dat wanneer door geen der beide vennooten vóór primo Juli 1896 eene schriftelijke opzegging zal hebben plaats gehad, de vennootschap geacht zal worden op den bestaanden voet en voorwaarden te zijn verlengd voor den tijd van één jaar en zoo vervolgens van jaar tot jaar. Amsterdam/Renkum, 1 Januari 1892. J. M B. Beuker. F. H.. Van Moorsel." Uit de Nederlandsche staatscourant 04-01-1892
In 1907 nam de Amsterdamse firma N.V. Van Gelder en Zonen de papierfabriek over.
Geschiedenis van de papierfabriek staat in Van een Groene zoom aan een vaal kleed, op blz. 212 van Demoed. Hier is ook te vinden dat de villa naast de fabriek in 1948 werd afgebroken.
In 1981 werd de Gemeente Renkum eigenaar. Later werd op deze lokatie aan de Beukenlaan 2 door de b.v. "t Laaksche Hoogh" op kavel C 7090 een kantoor gebouwd voor de Bilderberg groep. De BAG geeft aan dat het oorspronkelijk bouwjaar 1948 is. Dit pand staat er nu nog en wordt voor kantoren verhuurd.
een schilderij van Münninghof met de Harten
Bronnen:
Molendatabase
Hartense papiermolen
Papier geschiedenis
Volgens de BAG voor het eerst betrokken in 1907. Villa Harten is ouder dan de BAG aangeeft. De neoclassicistische bouwstijl doet denken aan een bouwperiode rond 1880. Hartenseweg 20. Een voormalige eigenaar wist het beter: 1882.
Waarschijnlijk (november 1916) ook bekend als villa Honswijck, met 9 grote en kleine kamers, badkamer, kelder, keuken, warande. Bij Honswijck hoort een tuin van 38 are (met huis samen 88 are) en aan de overzijde een bouwland en bosch van 83 are. In de directe omgeving is er nog 103 H.a. Na de veiling in 1916 zien we dat A. Beijer er rond 1917-1924 een dependance van Hotel - Pension "Nol in't Bosch" in heeft.
De BAG vermeld als bouwjaar 1946.
Architect S. van Ravesteyn, 1948, 1949
In september 1948 werd met de bouw begonnen. Op 25 mei 1949 betrokken door Machteld Ruychaver Honig en Martinus Jan Ruychaver.
Grondeigenaren in het verleden: Fam. van Mesdag. Daarna de fam. van Zanen. Daarna verschillende projectontwikkelaars waaronder Hazeleger.
In 1952 had de gemeente het Hazeleger al bestemd als bungalowterrein. Het plan werd goedgekeurd door Gedeputeerde Staten op 12 juni 1963, onder voorwaarde dat er voor 2% bebouwd zou worden. De gemeente wilde er oorspronkelijk een campingbedrijf neerzetten met recreatiebungalows, een dagverblijf, een kantine, een kampwinkel en een dienstwoning voor de beheerder. De PvdA in de gemeenteraad gaat om, een camping kan ook door de gewone burger gebruikt worden. In 1972 Op 20 oktober 1972 deed Barend Hazeleger een bod van ƒ500.000 voor de ongeveer 17 hectare. Kuipers Bouwbedrijf kreeg een gemeentelijke vergunning om 150 bungalows met een oppervlakte van 65 m2, te bouwen. De koopprijs zou ƒ121.000 zijn. Bij de werkelijke verkoop is dan al rond de 30.000 meer geworden. En dan een bungalow kopen op een campling waar je niet het hee jaar mag wonen. Heb het zelf niet gedaan.
In 1973 worden de eerste bungalows gebouwd. Dan volgt een periode juridisch getouwtrek. De bouw wordt stilgelegd. Geen 150 maar slechts 50 huisjes. De huisjes die er al staan worden in 1974 betrokken. Voor de woningen op 't Hazeleger is in 1975, met toepassing van artikel 19 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening, een bouwvergunning verleend voor de bouw van 9 houten en 77 stenen recreatiewoningen. Deze recreatiewoningen zijn in de periode 1976-1978 gebouwd. Namen uit die periode: Campus NV, Renkum Vastgoed BV en De Sleutel, Almelo BV.
Een lege kadastertekening uit 1977.
In 1979 werd het laatste houten huis bewoond en in 1985 kwam het laatste stenen huis klaar.
Het Hazeleger werd een vrijplaats voor zaken waarvan gemeenten nachtmerries krijgen: bouwen op gronden met een bestemmingsplan bos, bouwen van woningen zonder omgevingsvergunning (v/h bouwvergunning), en permanente jaarrond-bewoning daarvan in strijd met het vigerende bestemmingsplan (camping). Na jaren gesteggel gaat de gemeente Renkum de permanente bewoning gedogen, met de bedoeling dit gedoogbeleid door middel van een bestemmingsplanwijziging formeel te maken. En daar gaat dan de provincie Gelderland er voorliggen, door geen goedkeuring aan dit plan te hechten.
Later worden ook Provinciale besluiten weer (gedeeltelijk) ongegrond verklaard door de Raad van State. In het Streekplan Gelderland 1996 is op de bladzijden 110 en 111 vermeld dat permanente bewoning van recreatiewoonverblijven en van andere niet voor permanente bewoning bestemde ruimten en bouwsels in het landelijk gebied niet is toegestaan. In 2004 krijgen enkele bungalows een woonbestemming. Of te wel, je mag er dan het hele jaar wonen en je kunt je inschrijven bij de gemeente. Maar dat gaat dan niet op voor alle bungalows. Is een schuur bij een bungalow nu een schuur, kantoor of gastenverblijf, veel gesteggel. Veel vakantiehuisjes zijn geheel onderkelderd, er is massaal verbouwd en het aantal huizen in het park was illegaal uitgebreid. Na jaren gesteggel gaat de gemeente om, in 2008 wordt alles "wit" gewassen.
Stond in 1931 aan de Heuvellaan / Breedelaan 2 (ouder postadres Bilderberg 2). De Heuvelaan begon toen op de Utrechtseweg. De Bag geeft 1909 aan voor het jaar van eerste bewoning. Heuvellaan heet tegenwoordig Zonneheuvellaan.
De villa werd met bijbehorende boerderij in 1931 verkocht vanuit de nalatenschap van H.P. Krull (overleden 1930). Oosterbeeksche Courant 09-05/16-05-1931.
Die boerderij staat nu op de Bredelaan 2 en is volgens de BAG ook in 1909 voor het eerst bewoond.
Ook bijzonder, een niet meer gebruikt gedeelte van de Heuvellaan is veel breder dan de Bredelaan.
Dr. H. P. Krull was de oudste zoon van dr. E. Krull. H.P. Krull heeft de periode voor Oosterbeek, in Velp gewoond. Bij de begrafenis sprak prof. dr. J. A. van Hamei, gewezen Hooge Commissaris van den Volkenbond voor Danzig in het Fransch, een woord van afscheid als vriend van de familie. Ook de schoonzoon, de heer Emin Favi Bey, bracht diep bewogen nog een laatsten groet. H.P. Krull was gehuwd met mw. Aldershof. Dokter Krull had zijn praktijk in Velp. In 1922 verhuisd hij naar Westerheide te Arnhem.
Eerst in 1928 koopt de heer Krull de bouwgrond bij de Bilderberg. En in de week voor 28-03-1930 verhuisd H.P. Krull van Arnhem naar het dan nieuwe huis de Heemse.
Het huis 'De Twee Zuilen' (voorheen 'De Heemse') te Oosterbeek.
In 1944 woont de familie Hoefnagels op de Heemse. Zij werden door Duitsers gefusileerd.
Na de oorlog woont mw.Joanna van Rietschoten - Kleijn (21 november 1861 Rotterdam - 16 november 1959 Renkum) weduwe van Jan van Rietschoten, samen de voormalige bewoners van Huize Eekland op de Heemse.
Andere naam: 't Landhuis".
Rond 1920 verhuist dan ook het gezin Münninghoff – inmiddels uitgebreid met twee dochters: Felicia (1909) en Rhoda Elisabeth Aline (1914) - naar Oosterbeek. Men gaat wonen aan de Bato’sweg, in het huis Heerdstede, door hen ook wel ‘t Landhuis genoemd.
Een van de bewoners was Xeno Augustus Franciscus Münninghoff (1873 - 1944) een kunstschilder, wiens landschappen in brede kring worden herkend en gewaardeerd.
link Facebook
Volgens de BAG gebouwd in 1967. In 1968 werd op het westelijke gedeelte van het landgoed Heidestein het bejaardencentrum Heidestein gebouwd.
Woonzorg Heidestein heeft op de Bart Crumstraat 16 in 1995 een nieuwe accomodatie gebouwd.
In 2015 komt het oorspronkelijke bejaardencentrum leeg te staan. Vanaf 2018 zijn er apartementen en studio's te huur.
De flat staat er nog en er worden kleine appartementen verhuurd
Lees meer over Heidehof bij Dreierheide..
Lees bij Heemkunde Renkum over de Graaf van Rechterenweg
Op de Fonteinallee zijn meerdere vijvers te zien. Waaronder de tegenwoordige Fonteinvijver, genoemd naar de Fontein die er rond 1794 tot aan september 1944 gewerkt heeft. Op een oude kaart van Doorwerth door Bernhard Kempinck uit 1602 komt deze vijver al voor en wordt dan de “Helle Colck” genoemd. Ook de naam Duivelskolk komt voor. Vroeger dacht men dat plekken waar water spontaan uit de grond opborrelde doorgangen waren naar de onderwereld.
in aanbouw voor de familie Grijsen.
Bouwjaar 1870.
Actueel: in 2015 stond de villa te huur voor wonen en kantoor. De villa werd betrokken door de firma Noordenwind en later Hollandsche Wind. Een jaar later vermoedde de FIOD naast Wind ook Gebakken Lucht. De FIOD heeft in december 2015 voor 'vele tonnen' beslag gelegd op de bankrekeningen. In maart 2016 werd er ook beslag gelegd op een viertal andere panden.
De villa is een gemeentelijk monument.
Op de foto niet de hoeve, doch het restant van een gevangenis uit de periode rond de WWI. Tussen 1915 en 1917 was er in verband met de Eerste Wereldoorlog een kamp voor Duitse geïnterneerden aan de huidige Duitsekampweg. link
De buitenzijde van het gebouwtje bevindt zich nog grotendeels in oorspronkelijke staat; het platendak, de deuren en vensters zijn ooit een keer vernieuwd.
heden Van Toulon van der Koogweg 96, Oosterbeek
Volgens de BAG voor het eerst betrokken in 1875.
In 1920 gaat hier het echtpaar Xeno Múnninghof - Mathilde Jacoba (‘Tilly’) van Vliet, hier wonen. De aankoop geschied met enige financiële ondersteuning van Tilly’s moeder. Het huis ligt tegenover het park Bato’swijk met een prachtig uitzicht op het park, de Benedendorpsweg, de uiterwaarden, de achterliggende Betuwe en Nijmegen en omstreken. In september - oktober 1944 is het pand zwaar beschadigd. De Múnninghofs evacueerden naar Barneveld en dat was net teveel voor Xeno. Hij overleed er. Begraven om de hoek op de begraafplaats aan de Fangmanweg.
Kavel D 5735 in 1938.
Zie ook huis Beata in Heelsum.
Zie ook de HGR publicatie over de Nieuweweg daar heeft Münninghof ook gewoond.
Zie de info bij Münninghof
Deze ansicht heeft de naam van de St. Paaslicht en Klein Heideveld.
Kijk je nu bij de BAG naar de Ginkelseweg 1 Heelsum, dan zie je bouwjaar 1921 en als je er langs loopt dan zie een huis van na de WWII.
Neem dus maar aan dat Heideveld op een gegeven moment Klein Heideveld is geworden.
Utrechtsestraat 96
De BAG vermeld 1895 als zijnde eerste jaar van bewoning. Dat zal wel weer niet kloppen:
Op de Kadaster veldwerkkaart Renkum C 1899 uit 1907 is de kavel waar Heijborg komt te staan, nog een boomgaard. Ook in 1912 C 2063 lijkt de kavel nog leeg. In 1913 is C 2136 nog leeg.
Een veldwerkkaart C 2135 uitsnede met dienstjaar 1913. Vermoedelijke bouw van Huize Heijborg door Feismann c.q. Feijsman
Op deze kadaster hulpkaart met dienstjaar 1935 is Heijborg nog kavel C 2135. De tweede kavel van links.
Zelfde foto uit 1915 bij het HGR
Bij het Gelders Archief is bij bovenstaande foto te lezen: "Huis van de heer J.M.B. Beuker, directeur van de Van Gelder Zonen papierfabriek, Utrechtseweg 96 te Heelsum. Datering: 1910-1920".
In 1925 zien we hier de heer Joan Beuker (1862-1925) wonen. Joan Beuker was gehuwd met Jkvr. Abigaël Anna Martha de Lannoy (1867- 1913).
Een foto van mw Kruijff v. Dorssen bij het HGR
In 1931 woont hier ook J.M.B. Beuker. We kennen de J.M.B. heer Beuker ook als directeur van de papierfabriek van Van Gelder. De heer Jan Marie Bernhard Beuker was de zoon van de fam Joan. C. Beuker— de Kruijff van Dorssen. Beuker, J.M.B. en Kruijff v. Dorssen J.C. dir. papierfabriek Prot. Heelsum, Utrechtsestraat 96 en de familie gaat in 1944 met de evacuatie naar Huissen, kom de familie ook tegen in Barneveld
1946
BAG: 1927
‘Huize Helena’ in aanbouw voor de familie Grijsen, Valkenburglaan 2 te Oosterbeek, 1926
Beschadigde foto bij het Gelders Archief
Info bij Heemkunde Renkum
Herten aan de Rijn is de naam voor een project om het industriegebied van de papierfabriek, later een rubberfabriek en daarna tot aan de laatste sloop een klein industrieterrein aan de Oliemolenweg, Hartenseweg en Beukenlaan, geheel te verwijderen en er natuur voor in de plaats te brengen.
In 2007 wist Wessels, de laatst aanwezige, nog de sloop van omringende panden, via de rechter tegen te houden. In totaal betrof het een gebied van 12 hectare, aan de Beukenlaan en Hartenseweg te Renkum. In 2007 werden de kosten nog beraamd op totaal 36 miljoen euro.
Op de plek waar nu nog een paardenstal staat (rode punt) aan de Hartenseweg in Renkum, kan een houten huis komen met een tuin die bestaat uit natuur (het beekdal). Het gemeentebestuur van Renkum gaat akkoord. In 2021 werd de verbouw van een schuur naar een woning, midden in het beekdal, door de rechter tegengehouden. Er werd in 2022 beroep ingesteld.
De waterkorenmolen annex herberg de Hes, is genoemd genoemd naar de vele langs trekkende Hessenkarren. Het huis de Hes was in de 17e eeuw bekend als "het huys van Hesaen Clingenbeek".
Villa "Hetty" Heelsumschestraatweg aangekocht door Mej. Mees. Oosterbeeksche Courant 27-10-1906
Wie weet waar de Heelsumschestraatweg in Heelsum was?
In memoriam Margaretha Agatha Mees. Oosterbeeksche Courant 22-07-1939
Deze advertenties veschijnen in 1903 en 1904.
Tot midden 1935 woonde er de familie Hupkes - Elshoff. Daarna de fam. Rothuizen - Minderaa.
Verbouwing in 1936 naar Burgerlijk Armbestuur en Arbeidsbeurs
In de Renkumse Krant van 07-08-1945: Noodziekenhuis van N.V.H. geopend in de villa ‘Heuvelhoeve’ aan de Ottoweg te Heelsum.
Ook wel het Burgemeestershuis genoemd.
Op dit huidige adres staat nu een na-oorlogse dubbele woning.
Heueloord was de naam van de villa aan de Emmastraat ongeveer ter hoogte van de tegenwoordige Beatrixweg. Het oude adres was Emmaweg C 192, te Oosterbeek, geen huisnummer maar het postadres. een later adres was Emmastraat 31. Het huis “Heuveloord” aan de Emmastraat waarnaar de huidige Heuveloordweg is genoemd, lag tussen de huidige Beatrixweg en Heuveloordweg. In 1922 kregen een tweetal wegen te Oosterbeek, van de Wilhelminastraat en van Heuveloord naar de Emmaweg, de namen: Watertorenweg en Heuveloordweg.
Heuveloord wordt al genoemd in 1857.
De buitenverblijven Heuveloord en Bijdorp, gelegen te Oosterbeek, bij vroegere annonces en alom verspreide biljetten breeder omschreven, zullen op Woensdagen 30 Augustus en 13 September 1871, 's avonds 6 ure, ten huize van Van Ingen aldaar, bij inzet en toeslag worden geveild en verkocht, ten overstaan van den Notaris J. Kuijk te Arnhem, alwaar op franko aanvrage nadere inlichtingen te bekomen zijn.
Een van de bewoners was J. van der Molen Tzn, Renkums burgemeester van 1923 tot 1934. De ontwikkeling van Doorwerth als woongebied werd door hem sterk bevorderd. In Doorwerth zijn een plein en de daarvandaan naar Kievitsdel leidende allee naar hem genoemd. Van der Molen was privé financieel betrokken bij de ontwikkeling van Doorwerth. Als Van der Molen er in 1935 niet meer woont, wordt Heuveloord door de gemeente verhuurd voor ƒ 550 per jaar. In 1938 wordt aan de toenmalige huurder v.d. Berg opnieuw voor 3 jaren verhuurd voor een jaarlijkse huurprijs van ƒ 500. In 1939 komt er een andere naam: Disponibel door toev. omstandigheden per 1 Dec. te huur een zit- en slaapkamer, parterre op het zuiden, incl. centr. verwarming en stromend water. Pension Heuveloord, Emmastraat 31, Oosterbeek. Tel. aanwezig. 7962. Begin 1940: Disponibel per 1 maart: 3 ineenloopende kamers, op het zuiden, parterre. Incl. centr. verw. en str. w.
In 1945 was Hendrik W. Evers de eigenaar van pension Heuveloord. Na de oorlog blijft de naam Heuveloord nog behouden: Voor logies, ontbijt of pension naar café pension "Heuveloord", Weverstraat 110.
Pension v.d. Berg wordt na de oorlog voortgezet aan de Utrechtseweg 70 in Oosterbeek.
De Heuveloordweg is genoemd naar villa Heuveloord.
In gebruik tussen 1908 en 1915. De heer J.W.F. Scheffer krijgt Heveadorp en het aangrenzende gebied de Duno in bezit in 1888. Scheffer was gehuwd met één der dochters van de chocoladefabrikant Van Houten. Van Houten zelf was vennoot van de Modelboerderij. Scheffer woonde zelf in de villa op de Duno. De eerste bebouwing vindt plaats aan de Nederrijn, maar al vrij vlot wordt de stuwwal aan de bovenkant geëgaliseerd en komt daar de Modelboerderij te staan. En, vrij nieuw voor die tijd, het geheel was geëlektrificeerd. De boerderij bestond uit stallen, stoomzuivelfabriek, werkplaatsen, administratie (aan de Dunolaan). Er kwamen woningen in het Seelbeekdal. In de weilanden (uiterwaard) voor de Duno zijn nog betonnen platen als restant hiervan te zien. Hier konden de koeien "schoon" gemolken worden. Een waterfilterkelder hoorde bij de modelboerderij. De waterfilterkelder is nog te vinden aan de beek ter hoogte van de Beeklaan 17-19 in Heveadorp. Er kwam een winkel in Arnhem voor de verkoop van melk.
Onderaan is de Nederrijn, daarboven de Huneschans, daarboven de Hevea-fabriek. Links daarvan is het Huis ter Aa nog zichtbaar. Heveadorp is zichtbaar boven de fabriek.
In 1915 wordt de modelboerderij Huis ter Aa verkocht aan Dirk Frans Wilhelmi en Co die er vanaf 15 oktober 1816 de rubberfabriek Hevea begint. Wilhelmi en Co produceerden reeds staaldraden voor rijwiel- auto- en massieve banden in de Heveafabriek (Heveapad) te Hoogezand. In Hoogezand is geen uitbreiding mogelijk en vandaar dat men in de stallen van de boerderij neer strijkt. Er worden voor de arbeiders op het terrein zo'n 96 woningen gebouwd. Voor het kantoorpersoneel nog eens 23 woningen en later een lagere school (Middenlaan 47), de voormalige Seelbeeckschool. Hoewel sociale overwegingen een rol speelden, is met de bouw van het dorp vooral getracht om arbeiders naar de afgelegen fabriek te lokken.
In 1922 (31 augustus) wordt de rubberfabriek stilgelegd door de voortdurende malaise. 500 à 600 mensen worden ontslagen. Bij de ontslag-aanzegging is tevens medegedeeld, dat door de directie alle moeite zal worden gedaan om het bedrijf gaande te houden. In een adres aan de regering zal worden verzocht om de 10-urige arbeidsdag in het bedrijf te mogen toepassen. Wanneer dit verzoek wordt ingewilligd kan het bedrijf voor een groot deel worden voortgezet. Het ligt dan in de bedoeling om enkele afdelingen van de fabriek stop te zetten, doch overigens door te werken met personeel, dat per 1 september weer in dienst zal worden genomen. Het is vrijwel zeker, dat het overgrote deel van het kantoorpersoneel weer in dienst wordt genomen. Een bijzonder truc, onder het mom van malaise wordt loonsverlaging en werktijdverlenging geregeld.
Op 1 september staat er in de krant: In een onderhoud dat de Telegraaf gisteren had met een der directeuren der Vereenigde Nederlandsche Rubberfabrieken te Heveadorp deelde deze mede, dat het massa-ontslag van het personeel niet zal plaats hebben en dat begin september het bedrijf der Rubberfabrieken voorloopig op beperkte schaal kan worden hervat. Alle lonen, en salarissen bij een 10-urigen werkdag worden met 10% verminderd".
In september verschijnen er ook weer advertenties in de krant om stiksters, en machine-zwikkers (Voor gezinnen met meerdere werkkrachten zijn nette, gezonde woningen beschikbaar.) In 1944 wordt Heveadorp in puin geschoten. Na de oorlog worden meerdere rietkapwoningen en de fabriek weer hersteld. In 1962 is er een fusie tussen Hevea en Vredestein en gaat men als Vredestein verder. In 1976 stopt de fabriek in Heveadorp en verhuisd Vredestein (samen met de vestigingen uit Loosduinen en Maastricht) naar een nieuwe fabriek aan de Beukenlaan in Renkum. De fabriek in Heveadorp komt leeg en is samen met het op het fabrieksterrein gebouwde dorp te koop. De sloop van de fabriek heeft plaats in 1982-'84. Zo rond 1997 koopt een projectontwikkelaar de fabriekswoningen in het dorp voor vier miljoen gulden en gaat deze geheel renoveren. In 2004 sluit de Vredestein fabriek in Renkum. In 2015 en 2016 viert men het 100 jarige bestaan van Heveadorp.
De eerste is de Openbare Lagere School (Seelbeeckschool) Middenlaan 47 in Heveadorp. En het oude kantoorgebouw van Scheffer (de Vijverberg) werd ingericht als Christelijke Lagere School. Met als oud adres: Dunolaan 31.
De vroegere Openbare Lagere School (Seelbeekschool) aan de Middenlaan in Heveadorp. De Openbare Lagere School (Seelbeeck school) is gebouwd tussen 1916-'18 van architect J. Rothuizen aan de Middenlaan 47 in Heveadorp. Een met riet gedekt eenlaags gebouw in cottagestijl uit circa 1920. (link) In mei 1920 vragen meerdere ouders opnieuw om de oprichting van een Openbare lagere school aan de gemeente Doorwerth, waar Heveadorp onder valt. Hun verzoek wordt afgewezen. De ontevreden ouders stappen naar Gedeputeerde Staten om de gemeente te dwingen. In juli 1920 gaat de gemeenteraad om. Maar erg actief is de gemeente niet. In maart 1921 blijkt dat de heer Lindeling, zijn invloed in financiële kringen zou aanwenden om bij een Bank een lening te sluiten. De Van Ranzowsbank te Arnhem neemt daarna contact op met de burgemeester in Doorwerth. Gemeld wordt dat ze er niet aan dachten om voor de gemeente Doorwerth een lening te sluiten. De gemeenteraad is hier ongelukkig mee en gaat elders een lening aan. In het najaar 1921 worden sollicitanten geworven voor de school.
In 1931 is er een verzoek tot stichting van een bijzondere school te Heveadorp. Het Bestuur van de Vereeniging voor Chr. Nat. Lager Onderwijs te Heveadorp vraagt aan de gemeente (Renkum) geld voor 2 klassen. De aanvraag voldoet aan de wettelijke eisen en eigenlijk moet de gemeente Renkum medewerking verlenen. De gemeente wil niet mee werken aan een onderzoek naar de echtheid van handtekening van ouders van kinderen. Die tegenwerking zou niet fatsoenlijk zijn. De goedkoopste oplossing zou zijn het gymnastieklokaal van de Seelbeekschool te verbouwen tot 2 klassen en een aparte ingang. Daarvoor wil de N.V. Rubberfabriek te Heveadorp afstaan ± 875 M. 2 voor ƒ 3000. Op deze wijze worden de kosten voor de gemeente tot een minimum teruggebracht. Het Schoolbestuur en de Inspecteur van het L. O. kunnen zich met deze oplossing verenigen. De heer Koning, een raadslid, vindt dat de stichting van een nieuwe school in 't nadeel is van de gemeente en het onderwijs. In de crisistijd is het onverantwoordelijk op deze manier het geld weg te smijten. De grond is veel te duur gekocht; 't lijkt wel op afzetterij. Ten slotte vindt hij 't jammer, dat het gymnastieklokaal wordt opgeheven. En dan komen de twee verschillende scholen nog onder één dak. Eind 1931 worden er door de Heveafabrieken weer 100 arbeiders ontslagen. Geruchten of de bouw van een Bijzondere School nog wel kan door gaan. Maar om het kort te maken, in 1932 begint de Bijzondere School op een ander adres, in het oude kantoor van Scheffer. Zie hieronder. Op 1 april 1932 werd de Openbare Lagere School te Heveadorp door een leerlingenaantal dat varieerde tussen 110 en 102, bezocht. Na de opening van de Christelijke school in Heveadorp liep het aantal leerlingen terug tot 66, waarnaar er weer een stijging intrad, zodat over 1932 een gemiddelde bereikt werd van 77%. Dat is op de rand van de keuze tussen een twee- of een drie-klassige school. Eerst in november 1940 zijn er voldoende leerlingen voor een drie-klassige school. Een tijdsverschijnsel, vanaf november 1941 wordt de O.L.S te Heveadorp gebruikt voor de uitreiking van de boter- en vetkaarten. Op 20 december 1941 begint de uitreiking van de distributiekaarten in Heveadorp. In juni 1943 wordt de O.L.S. gebruikt voor de inlevering van radiotoestellen.
In 1963 besluit de gemeenteraad dat de Seelbeeckschool wordt verplaatst naar de Cardanuslaan te Doorwerth. In september 1964 start de Christelijke Ulo-school in de oude Seelbeeckschool. In januari 1971 komt er een peuterspeelzaal in de oude school.
Eind jaren ’80 is het schooltje, door SLAK aangekocht. Het heeft 4 ateliers en een atelierwoning.
In het voorjaar van 1932 werd het oude kantoorgebouw van Scheffer ingericht als Christelijke Lagere School.
Huize Zorgvlied is door Scheffer gebouwd, samen met: de Viersprong (Jacoher), Pretty Home, Forest Hill, de Pauw, de Bloem en de Vrucht.".
Later is Zorgvliet de Vijverberg gaan heten, ze hebben hetzelfde kadastrale nummer.687. Het adres was destijds Dunolaan 31.
De school stond net voor de nu open plek in het bos, rechts van de Dunolaan in Heveadorp als je omhoog loopt richting Doorwerth, iets verder dan de kruising (bij de ANWB wijzer) met oude oprijlaan (Dunoweg) naar de Duno met huize de Pauw.
De eerste leerkracht was meester T. Van Beek. In het voorjaar van 1932 begonnen met 40 leerlingen en in 1933 gegroeid naar 65 leerlingen. Gevorderd door Duitsers in augustus 1940. Nadat de Engelsen er in 1944 hun intrek hadden genomen is het verwoest. In 1946 is de christelijke school samen met de openbare school verder gegaan in één gebouw in Heveadorp, later werd de Rehobothschool in Doorwerth gebouwd, waar de heer Van Beek ook het hoofd van de school is geweest. In 1952 is de Christelijke Lagere School verder gegaan in de Rehobotschool in Heelsum.
Zorgvlied en of De Vijverberg. Later de voormalige Christelijke Lagere School Heveadorp.Rond 1916 woonde er Jan H. van Eeghen.
Gebouwd door de architect S. de Clercq
Tegenwoordig Pietersbergseweg? Of de van Eeghenweg?, of..? Let op: de hellingen omhoog en naar beneden zijn goed te zien
In gebruikgenomen in 1910. In 1927 woont er Jonkvr. A. C. van Beijma. En in 1937 woont ze er nog en regelmatig vraagt ze personeel voor in de huishouding. Ze komt vast uit Friesland, want de advertenties voor personeel verschijnen alleen in de Leeuwarder courant. Het huis was in de jaren rond 1949 een hotel in eigendom bij de familie Gogarn - Panman. In 1950 overlijdt er dr. J.P. Gogarn. Rond 1955 - 1957 een hotel - pension. Dat is geen lang leven beschoren, want al in 1957 is er een inboedelveiling in opdracht van de eigenaar: de Weled. Geboren Heer J. Fijnand. Fijnand gaat in 1962 aan de Lindelaan 8-10 te Heelsum wonen.
In 1958 is de Hooghelei het eerste sluis-internaat in de provincie Gelderland. Het internaat is een tehuis voor vrouwen en meisjes, die na hun ontslag uit een psychiatrische inrichting hier aanpassingsmogelijkheden vinden voor hun terugkeer in de maatschappij. De exploitatie berust bij de Stichting voor de Geestelijke Volksgezondheid in Gelderland.
Uit het Algemeen Handelsblad van 15-12-1958: "De commissaris der Koningin in Gelderland, mr. H. W. Bloemers heeft zaterdag het eerste sluis-internaat in de provincie Gelderland, gevestigd in Huize De Hoghelei te Heelsum, officieel geopend. De plechtigheid vond plaats in Hotel Hoog Doorwerth. Het internaat is een tehuis voor vrouwen en meisjes, die na hun ontslag uit een psychiatrische inrichting hier aanpassingsmogelijkheden vinden voor hun terugkeer in de maatschappij. Dit tehuis is een geesteskind van de adviseur van het Provinciaal bestuur van Gelderland, dr. B. Chr. Hamer. Mr. Bloemers sprak bij de officiële opening de hoop uit, dat het voorbeeld van Gelderland navolging zal vinden. Bij Zutphen en bij Nijmegen zullen soortgelijke inrichtingen komen. Door middel van deze tehuizen wil men voorkomen dat oud-patiënten, voor wie geen opvangmogelijkheden aanwezig zijn in familiekring, onnodig lang in een psychiatrische inrichting of sanatorium verblijven."
"Novum op gebied van sociale zorg Het internaat De Hooghelei te Heelsum(Van onze Arnhemse correspondent) Als de Commissaris der Koningin m Gelderland, mr. H. W. Bloemers, a.s. zaterdag het internaat ~De Hooghelei" aan de Utrechtsestraat te Heelsum geopend zal hebben, zal een novum op het gebied van de sociale zorg officieel zijn intrede hebben gedaan. Het internaat, dat wellicht beter bestempeld zou kunnen worden als „pensionaat" zal namelijk van dien af tehuis zijn v. vrouwen en meisjes, die na hun ontslag uit een psychiatrische inrichting in de normale maatschappij terugkeren. Zij zullen hier de aanpassingsmogelijkheid vinden, welke na het verblijf in de psychiatrische inrichting noodzakelijk is om in de samenleving met zijn normale rechten en verplichtingen beslagen ten ijs te komen. De nadruk valt hierbij dus op de sociale zorg. Niettemin zal er een psychiater als adviseur aan het tehuis verbonden zijn. De ingebruikneming van dit tehuis, welke officieus reeds heeft plaats gehad, betekent een novum op dit gebied zowel in binnen- als in buitenland.Het tehuis, dat in dit verband volkomen vreemd aan een of ander medisch instituut dient te worden beschouwd en dan ook in generlei betrekking staat tot enige psychiatrische inrichting, wordt geëxploiteerd door de Stichting voor Geestelijke Volksgezondheid in Gelderland.De vrouwen en meisjes, die in De Hooghelei te Heelsum een tehuis zullen vinden, zijn oud-patiënten die ten onrechte langer dan noodzakelijk in de sanatoria van psychatrische inrichtingen moesten worden gehouden, daar er voor hen geen opvangmogelijkheden bij familie of elders bestonden. Het zijn normale, gezonde mensen, die al jarenlang genezen zijn, maar in verband met hun verblijf aldaar al die jaren het contact met de normale samenleving moesten missen. Via dit „sluis"-internaat worden deze oudpatiënten nu „gesluisd", hetgeen wil zeggen, dat zy hier de overgang naar hun maatschappelijke omstandigheden zullen moeten vinden". uit Nieuwsblad van het Noorden 11-12-1958
Medio 1864 verkopen de weduwe en erven van koopman Gerrit Maassen in het openbaar “Een Huis en Erve met Tuin en Bouwland genaamd de Jagerskamp”. Dit terrein van maar liefst 3 ha, begrensd door de huidige Weverstraat, Jagerskamp en Jagerspad, had Maassen in 1834 van de Domeinen gekocht en werd nu in percelen geveild. Het terrein van 3 ha was in acht percelen onderverdeeld. Sangster kocht zijn perceel van ruim 1 ha voor Hfl. 7301. Op dit terrein staat al het door Maassen gebouwde huis “de Jagerskamp”. Sangster is echter niet in dit huis geïnteresseerd. Hij gaat een geheel nieuwe villa op het terrein van “de Jagerskamp”, de villa “Hoogerheide” bouwen. Op het hoogste gedeelte van het terrein, tussen de huidige Jagerskamp en Voorinkstraat, aan de noordzijde van Hogerheide, bouwt hij zijn eigen huis: “gelegen op een verheven en schoon punt, een fraai uitzigt aanbiedende op het dorp en naar verschillende zijden overheerlijke vergezigten op den Rijn, de Betuwe enz”. De architect is de van oorsprong Amsterdamse bouwmeester Gerrit Frederik Moele Bergveld, die vele jaren in Oosterbeek heeft gewoond en op de Algemene Begraafplaats begraven ligt. Hij is vooral bekend geworden als eerste voorzitter van het Amsterdamse Genootschap Architectura et Amicitia in de periode 1855-1860. Het huis is: “in smaakvollen stijl gebouwd en gemakkelijk ingerigt, bevat behalve Marmeren Vestibule of Gang, Keuken, Provisie- en Wijnkelder, Zolder, Dienstbodenkamers en verdere Gemakken, acht meerendeels ruime Beneden en Bovenkamers, waarvan er beneden vier ineenlopen”. Het uitvoerend werk werd verricht door de metselaar- aannemer Steven van Burk en het schilderswerk door Sangsters voormalige huisbaas H.C. Wiesner. De tuin werd aangelegd door G. Gerritsen, terwijl het ijzeren hek geleverd zou worden door de smid H.J. Breman. Volgens plan zou het gezin Sangster op 1 februari 1866 het nieuwe huis betrekken. Er waren al enige meubelstukken overgebracht naar het nieuwe huis, inclusief de schilderijen. Dan slaat echter het noodlot toe. Net op het ogenblik dat zijn droom op het punt staat bewaarheid te worden, wordt Cornelis Adriaan ernstig ziek, mogelijk als gevolg van een cholera-besmetting. Enige dagen later, op 15 januari 1866, overlijdt hij. Na de begrafenis vertrekt de weduwe Anna van der Crab met haar kinderen naar Arnhem. Zij is met vier kleine kinderen achtergebleven, heeft geen inkomsten, en er zijn nog schulden van de bouw van het huis. Zo had Sangster een half jaar voor zijn dood nog een lening van Hfl. 10.000 afgesloten bij Kneppelhout, tegen een overigens relatief lage rente van 3,5%. In augustus van dat jaar laat Anna haar Oosterbeekse bezittingen in het openbaar verkopen. De omschrijving van het te veilen goed luidt: “Een nieuw gebouwd Heerenhuis met erve en tuingrond, benevens eene afzonderlijke woning en erve met tuin en bouwland, alles aan elkaar gelegen…. te zamen één bunder, zeven roeden, zeventig ellen.” Van de verkoop uitgesloten is een smalle strook langs de oostzijde van het terrein “bestemd zijnde om aan den geprojecteerden straatweg te worden getrokken of wel tot deszelfs aanleg te worden gebezigd”. We kennen deze strook nu als de Weverstraat ten noorden van de huidige Dam. Alexander Cremer, grondeigenaar te Arnhem, blijkt bij de veiling in 1886 de hoogste bieder op het ongedeelde perceel. Hij verkoopt het perceel echter datzelfde jaar al door aan Roghier Diederik Benten, voormalig goudsmid afkomstig uit Amsterdam en sinds 1864 bewoner van het ernaast gelegen “Overzigt”. Alexander Cremer kocht het perceel voor Hfl. 14.690 en verkocht het weer voor Hfl. 15.000. Benten breidde het grondgebied van “Hoogerheide” nog uit met een stuk grond ten noorden van de villa en liet het huis aan de voorkant uitbouwen. Ook liet hij op het terrein een koetshuis plaatsen. In 1867 wordt het oude huis “de Jagerskamp” afgebroken. Vanaf 1869 noemt Benten de door Sagster gebouwde villa “huize Hoogerheide”. Benten blijft met zijn echtgenote Wilhelmina Jacoba Adriana Goudswaard tot 1895 op “huize Hoogerheide” wonen. Op 5 oktober van dat jaar overlijdt Benten en kort daarna, op 9 december van hetzelfde jaar, zijn vrouw. In april 1896 wordt door hun erfgenamen “Hoogerheide” via een veiling verkocht aan de toenmalige burgemeester van Oosterbeek J.V.M. van Toulon van der Koog. Deze overlijdt op 10 januari 1914 en bij de boedelscheiding wordt “huize Hoogerheide” toebedeeld aan zijn weduwe Christina Henriette Tijdeman. Na haar overlijden op 14 juni 1918 houden hun acht kinderen “Hoogerheide” nog een aantal jaren aan. Op 8 augustus 1925 wordt “Hoogerheide” vervolgens verkocht aan Nicolaas Herman Westra, civiel-ingenieur, en Adrianus Goossens, aannemer te Oosterbeek. In huidige tijden zouden wij zeggen dat het terrein in de handen was gevallen van project-ontwikkelaars. “Huize Hoogerheide”, de droom van Cornelis Adriaan Sangster, was geen lang leven beschoren. Nog in hetzelfde jaar werd het huis gesloopt en het terrein verkaveld. Er kwam een villa-wijk die nog steeds de naam Hogerheide draagt. link.
1915: Toulon v.d. Koog, J.V.M., Oud-Burgemeester der gem. Renkum, Hoogerheide, Oosterbeek
Is er een Jagersweg in Oosterbeek? Hoogerheid in de oude vorm lag: "tusschen de Utrechtschestraat en het Benedendorp, nabij de Weverstraat, begrensd aan de Oost-, Zuid- en Westzijden door wegen en met uitgestrekte vergezichten". Waarschijnlijk wordt de Jagerskamp bedoeld.
In 1921 een advertentie:
Kennelijk wordt Hoogerheid gehuurd door de familie Boom.
De buitenplaats „Hoogerheide" van de familie Vos - Toulon van der Koog, alhier is verkocht aan de heeren A. Goossens en Ir. Westra alhier, die voornemens zijn aldaar een aantal villa's te bouwen en een weg te leggen van de Weverstraat naar de Jagerskamp, terwijl het statige gebouw zal worden afgebroken". Arnhemsche courant van 20-06-1925.
In de nieuwbouw verschijnt er opnieuw een Huis Hoogerheide, we zien mw van Duin als bewoner in 1928.
Huize Hoogerheide is verwoest in de WWII, afgebroken en daarna is de Voorinkstraat aangelegd en is er een twee-onder-een-kap gebouwd rond 1954-57. Huidige lokatie Jagerskamp 18 en Hogerheide 5.
Is dit het woonhuis aan de Jagerskamp te Oosterbeek, arch. Endt, uit 1932
De villa Hoogstede, na de oorlog Huis en Haard, is aan de Utrechtseweg in Arnhem
Oud adres: Utrechtsche weg 143.
Naar verluidt zou de opdrachtgever, Jacobus Eliza Begram van Eeten 1891-1961), tijdens een huwelijksreis in Beieren, het huis op een bouwbeurs besteld hebben.
Het huis werd in een goederentrein geladen en samen met kundige personeelsleden in Oosterbeek uitgeladen. Op de Utrechtseweg stonden toen nog geen huizen, behalve dan de oude boerderij Rossenberg. In een korte tijd werd het huis er neergezet.
van de Tol. Een serre werd iets later aangebouwd. In 1920 werd een eerste kind geboren: Marion Begram. In mei 1923, als het huis klaar is, verhuisd Jacobus Eliza Begram v. Eeten - Hendrika Engelina Kaiser en kinderen van Arnhem naar Oosterbeek. In augustus 1923 wordt er weer een dochter geboren. Van Eeten is landbouwkundige en als zodanig ook adviseur van de provincie Utrecht.
Met de operatie Market Garden op 17 september 1944 enige schade: 3 voltreffers en ongeveer 200 granaatscherven. Een houten huis is tegen veel bestand.
Op 17 september 1944 overnachtte generaal Urquhart in dit pand.
In 1958 wordt en ir. J. E. Begram van Eeten herkozen tot lid van het bestuur van de stichting Centraal Volkswoningbeheer. In 1961 kwam hij te overlijden.
Een Rijksmonument.
Op de foto lijkt het dat de trambaan niet meer gebruikt werd. Dan zou de opname rond 1937 zijn.
Met hucht wordt in het Renkums een heuveltje bedoeld. Als je onderaan op de Kastanjelaan staat, dan loop je omhoog naar de Utrechtseweg. Draai je je om, dan zie je het Kerkje op de Hucht, netter gezegd het Kerkje op de heuvel.
Rond 1920 bewoond door de Jhr. E.J. van Lindt de Jeude en mw. C.C. Rouffaer. De ouders van de bekende actrice. Dhr. Lith de Jeude was voormalig directeur van het postkantoor te 's Gravenhage.
Later, 9 februari1929, kwam in dit hoekpand het technisch bureau Chr. Hennink. Die het pand in 1931 liet voorzien van etalages. En die zijn op de foto hiernaast te zien. De Hucht is zo rond 1970 gesloopt.
Daarna verscheen er een geheel nieuw pand, de SNS bank. Het pand wordt rond 1989 door de SNSN bank verkocht aan mw. J.J. Z-V.
De situatie rond de verkoop. Aan de rechterkant is nog te zien: bakkerij..
Tegenwoordig is hier Peelen en Mulder accountants adviseurs te vinden.
Volgens de BAG zal het pand Utrechtseweg 66 gebouwd zijn rond 1897. Dat zou best kunnen vwb Huize de Hucht. Zo te zien is er een complete nieuwbouw gepleegd toen het een SNS bank werd.
Links hotel Remmerde en rechts de winkel met huis en klok zoals mevrouw Le Maître het in 1898 liet bouwen. Op deze kavel kwam in 1864 de woning van Derk Zander, bode en vrachtrijder. Later, in 1878, werd dit het huis van G. Jansen schoenmaker en daarna van de wed. Van Vliet, een schippersvrouw. Hierna woonde er Teunissen de koperslager. In 1898 werd dit door mevr. Le Maitre aangekocht en verbouwd tot dubbel woonhuis met winkel. Teunissen gaat het huren. In 1911 verkocht mw Catharine Cornelia Buse het aan de koperslager, loodgieter en fitter Hendik Willem Teunissen. In 1923 verbouwd rijwielhandelaar Hendrikus Janssen het gebouw. Bakker Jan van Eldik nam de winkel in 1948 over.
Het werd gesloopt in 1999 en tegenwoordig staatat er een modewinkel met appartementen er boven.
Waarschijnlijk gebouwd in 1905 en een verbouw in 1920.
Op de voorgrond schapen bij de Heelsumse Beek, ter hoogte van Papierfabriek Schut (S-bocht). Huis links: Utrechtseweg 34 Rond 1910 - 1913
Kadaster tekening uit 1921, Ithaka ligt dan nog net in de gemeente Doorwerth. Gereconstrueerd bevolkingsregister: Naam: J. van Baak; zonder beroep; Adres: Utrechtseweg 34, Heelsum. Vestigings datum: 30-4/6-5-1936. Datum vertrek: 11/17-12-1936
Afkomstig van: Soebang, Vertrokken naar: Soebang
1936: M. F. J. Peters, dienstbode, Utrechtscheweg 34, uit Arnhem
430, kad. Renkum Sectie C no. 2404 groot 13 are 71 ca. Oosterbeeksche Courant 13-09-1941
Telefoonboek 1940: Mevr. E. de Groot-Brunings, Huize Ithaka, Utrechtsche str.w. 34, Heelsum 5921
Op de voorgrond de Bennekomseweg, met zicht op de Utrechtseweg en Ithaka.
In 1840 liet de baron van van Brakell een nieuwe weg aanleggen. Werd aangekondigd in de Arnhemse Courant van dertien september 1840: dat de klinkerweg met de naam de “Italiaanschen weg”, was geopend. “Loopende vanaf de Rijksstraatweg (tusschen den Koude Herberg en Heelsum) door de Molenberg naar het Kasteel". De nieuwe weg werd met groot enthousiasme ontvangen: "Zag men er om den heuvelachtigen, moeilijken weg tegen op, om eenen aangenamen dag aan den herberg op Doorwerth te gaan doorbrengen, het oude kasteel te bezigtigen en van den heerlijke omstreken te genieten".
Van Brakell had met de Spoorwegen afgesproken, dat in ruil voor zijn toestemming om een station te bouwen, alle treinen in Wolfheze zouden stoppen. Teniet gedaan vlak na het overlijden van de baron.
Ouder adres: Oude Oosterbeekscheweg 58.
Oudere namen: Viersprong, Stella Duce
BAG = 1910 (klopt bouw klaar in 1909)
Vooraf:
Een uitsnede van de Kadaster hulpkaart C536 met dienstjaar 1909. Er is nog een lege kavel. Als er in 1908 gebouwd gaat worden klopt dit dus.
Door J.W.F. Scheffer gebouwd vanaf 1908 en klaar gekomen in 1909. Zie de
veldwerkkaart Doorwerth C682 bouwjaar 1909 (hieronder) door J.W.F Scheffer. Scheffer was een schoonzoon van de firma van Houten en zat aanvankelijk in de directie bij van Houten cacao.
Oorspronkelijke naam "de Viersprong"
Een veldwerkkaart D682, met dienstjaar 1910. De Italiaanse weg is aangegeven net in het hoekje rechtsonder, de andere weg is de Oude Oosterbeekseweg. Ook te zien is dat de kavel 682 nog vrij klein is. Er is dus bijgekocht.
Jacoher kreeg in 1909 de beschikking over elektrische ventilatie, een naaimachine, een elektrische strijkbout en 17 stopcontacten ten behoeve van de stofzuiger.
Als de heer Scheffer overlijd in 1917 komt alles te koop. Het landgoed de Duno met de villa's zoals: de Viersprong, Pretty Home, Forrest Hill, Zorgvliet, de Pauw, de Bloem, de Vrucht. Jagershuis, Hunneschans. Twee projectontwikkelaars komen in beeld. Voor het landgoed de Duno, opbrengst f 276.500,--. wordt R. Folmer, makelaar te Amsterdam, de eigenaar. De opbrengst voor de villa's is f 194.000,--. Eigenaar wordt J.S. Vrijland te Overveen. Zie de Oosterbeeksche Courant van 18-07-1914
In leggerartikel 104 regel 288 is na het overlijden van Scheffer (in 1917) te zien dat erfgenaam [pleeg]zoon Franz Scheffer alles verkoopt. Volgende eigenaar Odo van Vloten. De Duno met meerdere woningen en de Huneschans gaat in 1917 over naar Odo van Vloten, een oud-Indisch theeplanter. Van Vloten betaald Hfl. 235.000,=. Bij het Kadaster zie je de verkoop terug onder Dienstjaar 1918.
Een veldwerkkaart C1136 (uitsnede) gemaakt op 25 februari 1925. Van Vloten verkoopt aan Adriaan Franszn Mees het pand Jacoher. Jacoher was toen al de gebruikelijke naam. Ook de niet meer formeel bestaande Jacoherweg staat nog aangegeven.
Zie 244 regel 2 C1136 Jacoher verkocht in 1925 aan Adriaan Franszn Mees [wonende Doorwerth maar ook buitenland], contactadres in Oosterbeek Prins Hendrikstraat 11 (niet goed leesbaar). Andere adressen van A. Mees? A. Mees, verhuisd naar Montreux in 1935
dienstjaar 1930. Jacoher is 1301.
Wordt in 1929 verkocht door de NV, Verenigde Nederlandse Rubberfabrieken te Doorwerth, Dunolaan 13.
Verkoop in 1939 aan Jonkheer Otto Jan Marie van Nispen tot Pannerden (1878-1949). Partner C.E.J.B. van Hövell tot Westervlier (1880-1979) [eigenaar na overlijden partner] [legger vermeldt div. kinderen] Een van de kinderen was:
Jhr. Octave Eugene Carel Marie Ignatius van Nispen tot Pannerden (1922) de glazienier, deze woonde later iets verder op.
ansicht tussen 1910 en 1920 en een verkoper dateerd 1917.
Een verkopende makelaar heeft het in 2015 over gebouwd rond 1902. En: "De bijzondere villa, gebouwd door een rijke bankiersfamilie en nadien o.m. door een adellijke familie bewoond".
Nog eens uitzoeken, want Scheffer was wel rijk, maar was geen bankier. De bankiersfamilie Mees (+ Hope) heeft er wel gewoond. dat was later. In 1915 gaat de heer Scheffer er zelf wonen. Stiefzoon Frans Scheffer heeft er vanaf 1910 gewoond. Na het overlijden van z'n stiefvader verkocht Frans Scheffer in oktober 1918 huize Jacoher aan de Verenigde Rubberfabrieken. Dhr T.H. Meyer, een van de directeuren van Hevea, gaat er dan wonen.
Veel onduidelijkheden over wie er nu wanneer op Jacoher gewoond heeft. Meerdere citaten:
Joseph Willem Frederik Scheffer (Willem) (geboren te Portugaal op 28 december 1846 - overleden op 17 juli 1917) in Huize Jacoher te Doorwerth.
Geert van der Straaten in een artikel over Het ontstaan van Heveadorp, Schoutambt en Heerlijkheid, 2019 nummer 2: "Medefirmant Tonko Haijo Meijer betrok enkele jaren later de oude woning van Scheffer, de villa “Jacoher” op de hoek van de Italiaanseweg en Oude Oosterbeekseweg. Na het overlijden van Scheffer in 1917 had zijn pleegzoon en erfgenaam Franz de villa in 1918 aan de Verenigde Nederlandsche Rubberfabrieken verkocht, die haar ter beschikking stelde aan Meijer. In augustus 1919 ging diens zoon Reint Nanko vanuit Jacoher in ondertrouw. Deze Reint Nanko (“de lange Meijer”) zou in 1928 de leiding overnemen van Wilhelmi en vervolgens 30 jaar directeur van de fabriek blijven. Tonko Haijo bleef echter niet lang in “Jacoher” wonen en in september 1924 verkocht de fabriek de woning weer.
De St. Heemkunde Renkum; Schoutambt en Heerlijkheid, jaargang 29, no. 4, december 2015:
Villa Jacoher op het kruispunt Oude Oosterbeekseweg/Italiaanseweg te Doorwerth. De villa werd door Scheffer in 1908 gebouwd als rentmeesterwoning en kreeg de naam “De Viersprong”. Rond 1914 betrok Scheffer de villa en werd de naam gewijzigd in “Jacoher”. Na zijn overlijden in 1917 hebben o.a. Reint Nanko Meijer (Hevea), Jhr. Otto van Nispen tot Pannerden en de fam. Heijmen er gewoond. In 1947 krijgt het pand de naam “Stella Duce” als een zusterorde er haar intrek neemt.
Uit de Schoutambt en Heerlijkheid van de St. Heemkunde Renkum; ‘De Electriciteit op een landgoed en eene Modelboerderij’; door Geert van der Straaten: Viersprong; Dit is de villa op de hoek van de Italiaanseweg en de Oude Oosterbeekseweg. Na de verkoop van De Duno aan Odo van Vloten in 1915 zou Scheffer zelf in deze villa gaan wonen en het Huize Jacoher noemen, naar zijn tweede echtgenote Jacoba Hermina.
Met als zoon: de glazenier jhr. Octave van Nispen tot Pannerden, die tevens 29 jaar lang wethouder van Renkum was.
een ontwerp van jhr Octave van Nispen tot Pannerden te Doorwerth
ook te vinden in de Nieuwe Haarlemsche courant 15-07-1939
Als in september 1944 het Jagershuis wordt beschoten trekt de familie Driessen in bij de fam. van Nispen tot Pannerden. Daarna volgden andere vluchtelingen, uit Oosterbeek-Laag. De matrassen werden van de bedden gehaald in de hal van het souterain op de grond gelegd. Met de bewoners meegerekend konden aldus zo'n 25 personen een veilig heenkomen vinden. Het plafond van het souterain was van beton, op stalen balken. In rondom liggende kamers werden de eiken luiken gesloten, behalve de luiken in de keuken. Toen er geen gas meer uit de kraan kwam werd er een oud kolenfornuis gebruikt. Kolen waren er niet, maar hout was er meer dan voldoende.
Een makelaar laat deze plattegrond rond 2017 zien van het souterain. Aan te nemen is dat er in 1944 meer en kleinere kamers waren voor opslag van kolen, hout, wijn, weckflessen enzovoort. De hal is dan omringt door andere kamers. Veilig genoeg. Een ieder overleeft, alleen een granaat door het dak, geeft wat regenschade.
Octave E.C.M.I. van Nispen tot Pannerden, heeft een manuscript geschreven dat door H.C.J. Erkens als ‘Oosterbeek in Oorlog’ later bij het Gelders Archief gedeponeerd en daar is het terug te vinden: 14-12-1988; 2861 Collectie H.C.J. Erkens 5.3.
In de periode na de bevrijding in mei 1945 wordt Jacoher door meerdere personen, gezinnen gebruikt als tijdelijk verblijf. Een van de voorwaarden voor verblijf was dat men katholiek moest zijn. Zo verblijft er de familie Heijmen. Tijden hun verblijf komt Theodorus Hermanus (“Theo”) Heijmen, hij was zwaar hartpatiënt, op 21-jarige leeftijd te overlijden. De familie Heijmen kan in 1947 verhuizen naar een nieuwgebouwde woning aan de Dr. Haverkorn van Rijsewijkweg 29 te Renkum die ze aangeboden krijgen.
Jacoher is van 1947 tot begin 1967 een klooster geweest van de Oblaten van O.L. Vrouw Assumptie. Verkoop in 1947 aan Zuster Therasia namens de St. Joseph Stichting uit Hulsberg, voor Nederlandse provincie der zusters van het arme kind Jezus gevestigd te Maastricht. Zij hernoemen Jacoher naar Stella Dulce. Zie hier meer over Stella Dulce.
In 1937 wist pastoor Markus de Zusters van Liefde van Insula Dei te Arnhem te bewegen een kleuterschool te komen leiden en wel Pro Deo! De kleuterschool begon in het parochiehuis. Na de oorlog namen de zusters Oblaten van OLV ten Hemelopneming van Hulsberg, die zich in 1947 gevestigd hadden aan de Oude Oosterbeekseweg, de leiding over. De naam veranderde van Jacoher naar Stella Duce. In 1966 vertrokken de zusters naar het klooster aan de Utrechtseweg 60 te Heelsum. Later werd deze leiding overgenomen door een Zuster van het Arme Kindje Jezus. Deze orde nam ook Stella Duce over.
1948
een laatste wijziging van de kavel was in 1949.
De congregatie (Oblaten van O.L. Vrouw Assumptie) had zich na 1961 uit Stella Duce in Doorwerth teruggetrokken om in Heelsum het nieuwe bejaardenhuis Het Beekdal te leiden. De zusters bewoonden een aparte vleugel van het gebouw. In 1975 verhuisden enkele zusters naar Oosterbeek om het werken en wonen te scheiden.
Jacoher is van 1955 tot 1972 gedeeltelijk bewoond geweest door architect M.J. Granpré Molière. De architect verbleef er wel eens in de periode dat het Renkumse Raadhuis in Oosterbeek gebouwd werd. Elders gevonden: "Van 1953 tot en met 1958 woont Granpré Molière samen met zijn vrouw Ariette van den Broek in Doorwerth". Echt gewoond heeft de architect er nooit, Jacoher werd meer als een "pied à terre" gebruikt.
opname uit 2015
Volgens legger 2589-2 koopt de gemeente Renkum in 1988 Jacoher van de zusters.
Tegenwoordig een particulier bezit.
Medio 1864 verkopen de weduwe en erven van koopman Gerrit Maassen in het openbaar “Een Huis en Erve met Tuin en Bouwland genaamd de Jagerskamp”. Dit terrein van maar liefst 3 ha, begrensd door de huidige Weverstraat, Jagerskamp en Jagerspad, had Maassen in 1834 van de Domeinen gekocht en werd nu in percelen geveild. Sangster koopt het grootste perceel, een terrein met een omvang van ruim 1 ha, waarop ook het door Maassen gebouwde huis “de Jagerskamp” staat.
Hier is rond 1800 al klei afgegraven door pottenbakkers en later om er stenen van te bakken.
Aan de oostkant van de Jufferswaard, te zuiden van de Noordberg is een stenen muurtje te zien:
Oorspronkelijke kademuur, waar een woonboot aan gelegen heeft. Nu iets ten zuid-westen van de Noordberg in de Jufferswaard. (foto 2015 H.Tax).
De naam Jufferswaard is volgens oude teksten afkomstig van:
Twintig morgen weyland, de Jufferweerd genaamd, en één morgen twintig roeden, de Pol genaamd, aan de noordzijde van de rivier den Rhijn. samen noordwaarsch aan het erve de Maat gelegen, onder de Doorweerd met derselver kribben en rijsweerden,- zijnde thans een bijsonder leen en afgespleeten van het huys den Doreweert, onder het kerspel van Wolfhesen en Oosterbeek, aan het furstendom Gelre en graafschap Zutphen als een welgebore dienstmangoede, te verheergewaden met eene peerde, leenroerig. Uit het register op de Leenaktenboeken (tussen 1402 en 1895) van het Vorstendom Gelre en graafschap Zutphen; Kwartier van de Veluwe, deel I de Veluwe; Arnhem, S. Gouda Quint 1917; pagina 24.
En van hetzelfde boek op pagina 21: Den Dorenweert met allen sijnen toebehoren; der Jonkfrouwenweert beneven Redinchem in den Rhijn, met anders den weerden, die in den Rhijn gelegen sijn; met den gerichte, hoge ende lege; met thinsen ende thienden ende met visscherien, dat is te verstaen tusschen der Aa ende Redichem; met den mannen, die tot den Dorenweert horen, met den bossche, dat daerto hoort, gelegen in den kerspel van Wolffhezen ende van Oosterbeeck, tot eenen welgeboren dienstmansgoede, te verhergewaden met eenen peerde, erkent bij Robert van Dorenweert, anno 1402.
Of te wel de Jufferswaard is genoemd naar de Juffers van Kasteel Doorwerth.
De Jufferswaard en de steenoven in het bijzonder, leeft in het Renkumse. Er is een vrijwillige Pilo-schoonmaakgroep, die frequent het gebied doorkruist om de ‘resten van het aangenaam verpozen” van anderen op te ruimen. Een ander resultaat van de HGR Open Monumentendag is de Pilo-groep, die bekijkt of de Pilo-toren behouden kan blijven.
De Jufferswaard wordt sindsdien bewaakt door Renkums + Heelsums Beekdal
Hier is rond 1800 al klei afgegraven door pottenbakkers en later om er stenen van te bakken.
Rond 1870-80 begon Heijman Wolff samen met Jan van de Pol (Wolff & Co) er een steenfabriek. Een jaar eerder was er al een steenfabriek bij Renkum begonnen, daar waar nu de papierfabriek staat. Kennelijk ging de firma Wolff failliet, naast Renkum kwam ook “De Maneswaard” te Opheusden en "De Hooge Blieken" onder Vianen en Hagestein in 1927 te koop.
In 1928 werd in de Jufferswaard de N.V. Vlamovensteenfabriek Renkum opgericht met als doel de verwerving van een uit veiling gekochte 'en in volle werking verkerende en uitmuntende waalsteenfabriek aan de Nederrijn', laatste in eigendom van Bankier Wolff & Co.
De fabriek werd reeds bij aankoop ook wel de oven van Ariëns genoemd. De oven is in 1942 bij gebrek aan brandstoffen stilgelegd en werd in 1944 (WWII) zwaar getroffen. Restanten van de steenfabriek en boerderij van de ovenbaas Evert Ariëns (en later zijn zoon Anton Ariëns) zijn nog goed te zien. De fabriek bood een goede locatie om oprukkende Duitsers richting Arnhem, het doel van Market Garden, tegen te houden. Ook dorp Renkum heeft er veel schade van ondervonden. De steenfabriek is na de oorlog nooit meer herbouwd in verband met een reeds tijdens de oorlog ontstaan meningsverschil tussen EJ Ariëns sr, zijn broer JJ Ariëns Azn' enerzijds en F van de Loo - minderheid aandeelhouder - anderzijds.
De zoon van Evert Ariëns Ezn, (Lange) Antoon Ariëns Ezn. (tevens penningmeester van de Renkumse IJs vereniging 'Vooruit', zie hieronder), vertrok na de sanering van de fabriek in 1950 naar Steenfabriek de Bosscherwaarden in Wijk bij Duurstede, tevens een teken aan de wand voor het naderende einde van de Vlamoven.
De schoorsteen is met vennootschapsgelden en voor een klein deel Marshall-gelden gerestaureerd, voornamelijk vanwege het gevaar van instorting en bovendien: geen schoorsteen, geen stook vergunning. Ook werden de tot midden jaren 70 de oude tichelvergunningen verlengd dit (mede) ten behoeve van andere steenfabrieken van de familie Ariëns in Buren(1), Maurik (2), Westervoort (2) en Arnhem (1).
De omliggende landerijen in prive bezit van E.J. Ariëns sr waaronder: de grond links gelegen van het pad naar de Noordberg groot plm 2 ha. (waarop twee grafheuvels) zijn aan een derde verkocht; een ander stuk grond in privé van Ariëns sr. gelegen ten noorden van de Vlamoven steenfabriek, (waaronder Weiland 'de Maat') groot plm. 8 ha. werd reeds kort voor de oorlog onteigend t.b.v. de aanleg van de latere rijksweg.
Het laatste-, genoemd meningsverschil-, maar voornamelijk de oorlogsschade en de verouderde techniek van een vlamoven maakte de herbouw van de oven uit logistiek- en economisch oogpunt onhaalbaar. Ook de door E.J. Ariëns sr. in privé gehouden optie op 40 ha. tichelgrond t.l.v. Baron van Brakel gelegen ten zuiden van de Noordberg deed daar niets aan af. Bovendien hadden de Erven EJ Ariens sr. inmiddels plannen om hun andere fabrieken, die wel in volledig eigendom waren te moderniseren met als sluitstuk de eerste Nederlandse tunneloven in steenfabriek de 'Nijgraaf' te Westervoort.
Midden jaren 80 hebben de Erven EJ. Ariëns sr. en de Erven JJ Ariëns Azn het meerderheidsaandeel in de Vlamovensteenfabriek Renkum BV aan Van der Valk in Best verkocht. De minderheid aandeelhouder Erven F van de Loo hebben zich toen bij de verkoop aangesloten.
Van der Valk heeft na weigering van een bouwvergunning waaronder de aanleg van een haven het terrein verkocht aan Staatsbosbeheer
Reeds in 1928 maar ook na lang na de sluiting was de kade van de Vlamoven, waarvan de restanten nog zijn te zien, gratis thuishaven van lokale parlevinkers zoals het m.s. de Rijn. Het gebruik was gegeven onder de voorwaarde dat er op eerste afroep ruimte gemaakt zou worden voor klei leverende- en stenen halende schepen.
De laatste ovenbazen van de Vlamovensteenfabriek, genoemde Evert Ariëns Ezn en zijn zoon (lange) Anton Ariëns hebben uitdrukkelijk verzocht dicht bij 'hun Vlamoven te Renkum begraven te worden welke graven nog steeds zijn te bezoeken op de R.K. Begraafplaats aldaar.
Tot in lengte van dagen is het stuk grond tussen de papierfabriek van Gelder en de Vlamoven door E.J. Ariens sr 'om niet' in bruikleen is gegeven aan de Renkumse IJsvereniging 'Vooruit', een van de oudste IJsverenigingen in Nederland. In 1929 is er door de ijsclub wel een heel bijzonder schaats-festijn werd georganiseerd. Het halve dorp heeft zich over de ijsvloer bewogen in het een of ander vreemd pakje. De costumier Piet Schilder uit Arnhem kwam met een geweldige verzameling costuums naar Renkum maar hij was uitverkocht voor hij het wist. En naast die gehuurde pakjes krioelde het op de baan van de meest dolle creaties van sneeuwpoppen en Indianen tot Volendammers en Tirolers, Charley Chaplin en Veluwse boertjes en boerinnetjes. Aan de Wilgenpas, verscheen een clublokaal, en Renkum had een schitterende ijsbaan, vlakbij de dorpskem. De aanleg van Rijksweg N 225 rond 1970, gooide in het eten, en met hulp van Oranje Nassau Oord, kon de ijsvereniging naar Het Broek.
Opname zomer 1945
Het Historisch Genootschap Redichem heeft in 2006 een onderzoek gedaan naar de steenfabriek. En in 2017 is er een Open Monumentendag in de Jufferswaard gehouden door HGR en anderen. Het HGR heeft toen ook een boekje over de geschiedenis van de Jufferswaard uitgegeven. Dat boekje is bij het HGR en bij De Beken, te koop.
Met dank aan Evert A. Ariëns EEzn.
Jan van Embden bouwde 1855 het “Berg en Dalzicht”, later “Dalzicht” genoemd. Jan van Embden (Didam 1823 - Oosterbeek 1896) was burgemeester van de gemeente Renkum van 1866 tot 1892. Het pand lag aan de Utrechtseweg, naast Concordia op de hoek met de Weverstraat. En vrijwel schuin tegenover het gemeentehuis dat destijds werd gebruikt op de Utrechtsestraat. In 1897 gaat notaris A. Moll Dalzicht veilen. Dalzicht wordt gekocht door F. N. Heinsius uit Geldermalsen, cuisinier van beroep. Hij laat Dalzicht verbouwen naar een familie-pension, dat geheel aan de eisen van de tijd voldoet. Het pension gaat in april 1898 open.
In 1938 kopen Mulder en Robbers, het oude Dalzicht, breken het af en er komt in 1940 een blok winkels voor terug.
"Omstreeks 1 Febr. a.s. wordt begonnen met den bouw der winkelhuizen op het terrein van het voormalige pension „Dalzicht", hoek Utrechtscheweg en Weverstraat te Oosterbeek. Het oude pand wordt thans gesloopt en de tuin gedeeltelijk geëgaliseerd. Zooals men weet, ligt het in de bedoeling aan den Utrechtscheweg een zestal moderne winkelpanden te bouwen, waarbij zich aan de zijde van de Weverstraat nog 11 winkelpanden zullen aansluiten. Voorts bestaan plannen om op het binnenplein een groote overdekte tennishall te bouwen, welke tevens als congres- en vergaderzaal zal kunnen worden gebruikt. Üit de Arnhemsche courant van 03-01-1939.
In de WOII worden deze winkels zwaar beschadigd en gedeeltelijk weer vernieuwd. Voor sommige panden geeft de BAG 1940 aan zoals de Van Toulon van der Koogweg 6, Oosterbeek. Voor mummer 18 geeft de BAG 1939 aan, toch een beetjke raar, verschillende bouwjaren voor een pand dat in een keer gebouwd is. Ook kom je 1956 tegen. Dan wordt er een loods achter een winkel gebouwd die er later bij wordt doorgebroken.
Het voorportaal werd in 1941 verbouwd.
Bij de boerderij ‘de Kabeljauw’ lagen eens de twee Papiermolens op de Kabeljauw tegenover elkaar. De boerderij ‘de Kabeljauw’ is gebouwd op de fundering van de noordelijke papiermolen. Naast de boerderij Kabeljauw 13 stond watermolen voor de productie van papier De Kamp. De beide Kabeljauwmolens hebben de naam van een lompenhandelaar uit Dordrecht die de bouw van beide molens financierde om zo z’n lompen te kunnen verwerken. De Kamp papiermolen is gebouwd in 1693 en in 1864 is de molen stilgelegd.
Lees hier meer over bij de pagina over molens.
De Maatschappij Doorwerth kende in 1926 een onderdeel: De Maatschappij De Kabeljauw. Met Notaris Sluis uit Wageningen gaan zij proberen om op 12 en 26 juli 1926 in het restaurant de Kievitsdel te verkopen: 4 percelen aan de Utrechtschenstraatweg elk groot ongeveer 1500 m2. 6 percelen aan de Kabeljauwlaan, groot ongeveer 1125 m2. 10 percelen langs de van der Molenallee, groot ongeveer 1600 m2. 13 percelen langs de Boschlaan elk groot ongeveer 1100 mw. Daarnaast zal op dezelfde veiling de heer J.A. Haag verkopen drie percelen aan de van der Molenallee, hoek Kabeljauwlaan, groot ongeveer 700 m2 en 8 percelen langs de van der Molenallee, nabij de Melkweg elk groot ongeveer 950 m2. Zo begint dus de buurtschap Kievitsdel.
In 1936 woont er de heer E.A. Pau (oud dir. Billiton)
Hij geeft in 1939 aan de architect S. de Clercq opdacht om de woning te bouwen.
werd bewoond door Evert Jan Backer, een zoon van suikerfabrikant/burgemeester (1825-1885) Jan Backer
"Verschenen is het prospectus met afbeeldingen van de Stichting „Kievitsdel" te Heelsum. Deze stichting heeft het huis en park „Kievitsdel" aangekocht met de bedoeling een villapark te stichten voor oudere echtparen. Het wijkt af van inrichtingen als Mooiland, Avondrust enz. Ieder echtpaar bewoont een klein villa'tje, bevattende woonkamer, slaapkamer, bad, keuken. Deze villa'tjes, 50 in getal, zijn gedacht rond het bestaande, doch te verbouwen hoofdgebouw, dat als centraal punt moet beschouwd worden. Van uit dit hoofdgebouw, waarin de keukens zijn, het personeel woont, waar gelegenheid is voor recreatie en voor logé's van bezoekers, worden alle bewoners verzorgd. Elke villa is telephonisch met het hoofdgebouw verbonden. De bedoeling is een gecentraliseerde verzorging der bewoners met behoud van hun eigen home en vrijheid.
Andere namen: Hotel Kievitsdel, Landgoed Kievitsdel.
Beels was de echtgenoot van Jkvr. G. J. Ph. Schimmelpenninck en men woonde op de Keijenberg. Met kiepen worden in Renkum kraaien bedoeld en die zaten in grote getale in het Kraaienbos, ten westen van de Keijenberg.
Tegenwoordig wordt deze naam gebruikt door een dagbestedingsproject voor de bewoners van de Keijenberg.
De BAG heeft het over oospronkelijk bouwjaar 1910 ?
Kadaster hulpkaart C 2063 dienstjaar 1912. Kleen Harten moet nog gebouwd worden op de hier nog lege kavel 2063, Op de veldwerkkaart, ook uit dj 1912 staat vwb kavel 1899, het oudere nummer: verkoop, bijbouw, splitsing en vereniging. Of te wel dat gebeurd in 1911. Woning 2064 is op dat moment van A. Koning.
Het huis naast Casa Cara werd in 1913 gebouwd door een zekere heer Feismann uit Hannover. Deze vertrok later naar Rotterdam; het huis werd verkocht aan de heer Bernard Beuker, die het omdoopte in "Kleen Harte". Bron Wes Beekhuizen Groen was mijn dorp, pagina 50. Meerdere schrijfwijzen: Feijsman(n)
Kadaster hulpkaart C 3662 dienstjaar 1943. Kleen Harten is de 2de van links.
Beuker, J.M.B., wordt vermeld bij Kleen Harten in de Naamlijst voor den telefoondienst in 1917, 1920, 1921, 1922, 1924, 1925.
De heer Beuker was gehuwd met Johanna Catharina de Kruijff van Dorssen, die we ook kennen als kunstschilder.
Daarna verhuisd men naar huize Heijborgh
In 1938 woont er mevr. H. C. van Houten.
Oudere naam Klein Dreyen.
Gebouwd in 1906 voor de familie Wierdsma (Directeur van de Holland Amerika Lijn in Rotterdam van 1880 tot 1905). In februari 1916 stond de villa onbeheerd, er werd een auto voor gezet en de villa werd leeggestolen.
Uit de Arnhemsche Courant van 31-1-1916: "Villa leeg gestolen. Een brutale inbraak heeft te Oosterbeek in de laatste weken plaats gehad. Uit een tijdelijk onbewoonde villa „Klein Dreijen” aan den Stationsweg 2 aldaar, is n.l. een wagen vol meubilaire en andere goederen ontvreemd, als kapokmatrassen, een aantal dekens, peluws, kussens, een klok, antiek koper- en aardewerk, 40 flesschen wijn, enz. Alles was gehoorlijk afgesloten. Nergens is eenig spoor van braak, waaruit kan worden afgeleid, dat de daders met een valschen sleutel-zijn binnengekomen. Het ontvreemde moet op een wagen zijn vervoerd. Door de poliüe is onmiddellijk een onderzoek ingesteld- ook door de recherche te Arnhem. Het vermiste koper- en aardewerk is. in een doek geknoopt, teruggevonden langs den spoorweg, nabij den overweg tusschen Station-Laag aldaar en den Utrechtschen weg. Overigens is geen spoor van het vermiste of de daders gevonden. De heer W. bewoner der villa, die tegen inbraak verzekerd is, looft £25 beloning uit aan degene, die aanwijzingen verstrekt, die leiden tot opsporing van het vermiste en de daders". De bedoelde bewoner is J.V. Wierdsma.
In 1949 wordt besloten om een Nutskleuterschool te bouwen. Een noodgebouw hiervoor staat tot 1958 in de tuin van de villa Klein Dreijen.
In 1994 komt alles te koop. In de Telegraaf staat: Te Koop, te renoveren. Villa "Kein Dreijen". - vloeroppervlakte totaal ca. 725 m 2 - nabij NS-station - op loopafstand van centrum - ligging in parkachtige omgeving - koopsom ƒ 625.000,–. Gerritsen Bouwgroep.
De nieuwe plannen maken dat een actiegroep Klein Dreien actief wordt.
link Klein Dreijen
Gemeentelijk monument
Of te wel de villa met het hek, zoals het genoemd wordt in de lijst van Rijksmonumenten. In de jaren rond 1895-1900 onder invloed van de Neo-Renaissance en de Chaletstijl gebouwde vrij gaaf bewaarde en rijk gedetailleerde villa met tuinhek. Tegenwoordig oa een B+B.
Is in 1791 beleend aan Willem Hendrik Klinkenberg van Echten en was een afsplitsing van het goed de Keijenberg.
In 1924 zien we advertenties zoals: prima Fokhanen, stam fokstation „De Kleikamp" Renkum.
In 1903 koopt G. H. Reijmer steenoven De Kleikamp voor hfl 24.850,=
Volkskrant 14-2-1969: Arnhem, 14 febr. — De baksteenindustrie De Kleikamp in Renkum gaat eind maart sluiten. Ongeveer 30 werknemers worden ontslagen. Verwacht wordt dat zij in omliggende bedrijven herplaatst kunnen worden. De sluiting van de steenfabriek gebeurt in het kader van de saneringsregeling voor de metselbaksteenindustrie. Met de vakbonden en de werkgeversorganisatie in de bakstèenindustrie is overeenstemming bereikt over afvloeingsregelingen.
Nieuwsblad van het Noorden: Het betreft hier een ten dele traditioneel bedrijf met een jaarproduktie van ongeveer 10 miljoen bakstenen. Als gevolg van deze sluiting zullen circa 30 werknemers moeten afvloeien. Het personeel is van de voorgenomen sluiting in kennis gesteld. Aangenomen wordt dat zij op omliggende bedrijven herplaatst zullen kunnen worden.
In 1927 bewoont door J. H. van Haaren. In 1934: C.W. Koch.
De villa is gebouwd in opdracht van J.V. Wierdsma te Rotterdam, 1902-1903. Naar een ontwerp van J. en C. de Groot.
Evert de Geest (1860-1939) en Gerritjen Muijderman (1860-1945)
N.B. Ouders: Berend de Geest (1828-1896) en Heiltje Hafkamp (1832-1891) te Oosterbeek; Johan Hendrik Muijderman (1821-1884) en Wilhelmina Geertruida van de Riet (1835-1900) te Lochem.
Deze kleiputten zijn tussen de jaren 1920 en 1950 uitgegraven en de klei werd gebruikt voor de steenfabricage. Het gaat om een vervallen uiterwaard, nu een moerassig gebied, dat onder de Natura 2000 richtlijn valt. De naam Kleiputten is ontstaan doordat er heel veel klei uit de uiterwaard gehaald is, een tichelgat dus. Het winningsgebied was vroeger eigendom van de steenfabriek van Van Wijck aan de zuidzijde van de Nederrijn. Er waren meer kleigaten ten oosten en westen, maar die zijn gedempt om het voor agrarisch (mede)gebruik geschikt te maken. De gewonnen klei werd via een smalspoor en een kleipontje nabij de Heelsumse beek naar de overzijde van de rivier vervoerd.
Tegenwoordig is natuurbehoud belangrijk, voor de klei was de opbrengst uit hout, e.d. de reden van het goed. De Kleiputten zijn niet toegankelijk en je kunt er een glimp van opvangen als je over de Doorwerthse Fonteinallee naar het westen loopt, onder de autoweg door (je loopt tegen de ingang aan) en dan ter hoogte van de boerderij Veld en Beek naar de Nederrijn kijkt.
In 1984 werd de Stichting tot behoud van het natuurreservaat de Kleiputten, uit Wageningen eigenaar van 20 van de 40 hectare van het goed. Eens per jaar konden de donateurs van de Stichting er een bezoek brengen. De stichting heeft bestaan tot zo 1989. Daarna werd het kennelijk verkocht. Het gebied stond in november 2015 opnieuw te koop.
De nieuwe eigenaar vindt natuurbehoud belangrijk en wil de natuur met rust laten. Net als de aangrenzende Jufferswaard dus een voormalig industrieterrein waar de natuur het voor het zeggen heeft gekregen.
Bijzondere vogels.
Uit Register op de Leenaktenboeken van het Vorstendom Gelre en Graafschap Zutphen; Gelre 1917.
Notaris J.S.L. Korteweg liet de villa de Kluit liet bouwen rond 1929. Architect was W.J. Gerretsen. In de tuin stond Minerva, een marmeren tuinbeeld dat in 1929 vanuit Noordgouwe naar Oosterbeek verhuisde.
"Mevr. Muntz—Van Dam, Van Lennepweg 13, Villa „De Kluit", Oosterbeek, yraagt voor direct of later een net TWEEDE MEISJE P.G-, kunnen tafeldienen en kamerwerk verrichten. V.g.g.v. Zich aan te melden schrift, of pers. tusschen 12 en 2.30 uur".
Uit de Arnhemsche courant van 31-12-1940
Op de website Topotijdreis is tussen 1894 en 1913 een koepel te zien.
De koepel zal een soort theehuis van Petronella Ploem zijn geweest.
De koepel staat ingetekend links van de huidige van Ingenweg, op de plek waar later een gasfabiek verschijnt. Helaas kan ik niet verder terug dan 1849.
De gasfabriek:
De Raad dezer gemeente besloot heden afwijzend te beschikken op de concessie-aanvragen van de Electriciteits-Maatschappij Phaeton te Nijmegen en de gasverlichting Maatschappij Brummen, te Brummen. Aan den heer B. Linn, gasfabrikant te Schoonhoven, werd wel een voorloopige concessie verleend voor den tijd van zes maanden, tot het leggen van gasleidingen en het exploiteeren van een gasfabriek te Renkum. Uit de Arnhemsche courant 18-12-1897
De gasfabriek verschijnt bij het Kadaster in 1900. Kavel C 1654 is dan leeg ingetekend.
Volgens krantenberichten gaat de gasfabriek open in 1899. Zie oa de Opregte Haarlemsche Courant van 01-05-1899
Kadasterkaart uit 1924, Van Ingenweg is aan de bovenkant.
aanleg van de Petronellaweg in 1924
De van Ingenweg in 1963 De gasfabriek is nog te zien. Rechts op de hoek Van Ingenweg - Dankmeijerweg, Kavel 4569 is het pand Eikenhof dat er in 2021 ook nog staat
Hoe ziet het er in 2019 er uit:
Gebouwd als koetshuis met dienstwoning voor het ernaast gelegen Hartenstein. Gebouwd in het derde kwart van de 19e eeuw in de voor periode kenmerkende eclectische trant, waarschijnlijk naar ontwerp van L.H. Eberson. Ken het als brandweergarage en als restaurant Klein Hartenstein.
Het gaat hier om een Rijksmonument.
Werd in 1890 gebouwd voor Gerhard Jan Philippus Zuiderhoek. Het logement dat hij met zijn vrouw start, krijgt de naam Pension Zuiderhoek-Ridderhof. Centraal op de gevel komt de naam van het huis te staan: “Komatipoort”. Voor de ambities van Zuiderhoek wordt echter niet alleen Oosterbeek, maar zelfs geheel Nederland al snel te klein. Begin 1908 zet hij “Komatipoort” te koop en vertrekt hij naar Westervoort, om vervolgens naar Amerika af te reizen, waar hij in 1934 overlijdt.
De koper is Evert Ekker, die in het huis een interessant beleggingspand ziet. In 1910 splitst Ekker “Komatipoort” op in een dubbel woonhuis en krijgt de oostelijke helft van de tuin een eigen kadasternummer.
Meer info over het Kousenhuisje is hier te vinden. In 1989 is er op de plek van het Kousenhuisje een nieuwe woning gezet: adres Oude Kloosterweg 1 Wolfheze.
Na de WW II oorlog was Willy Jansen-Peelen uit Renkum/Heelsum, er de boerin. (Cor Janse pagina 1305)
kad. Sectie C no. 1413 ged. groot 34 aren. (klopt de kavel???)
Veteraan Steve Morgan was een van de twee veteranen die het monument op 21 september 2018 mochten onthullen. Als parachutist is Morgan geland in zone Z, tegenwoordig de golfbaan tot aan de Parallelweg Wolfheze. Morgan heeft gevochten bij de brug, tot de gevangenneming door de Duitsers. In Duitse kampen gezeten tot aan de bevrijding. Het monument staat op de plek van dropzone-X, de plek waar de Slag om Arnhem begon. Volgens Wilfred Oldham, zijn hier de eerste twee gliders geland. Oldham zat zelf in een van deze 2 gliders. Hun opdracht was, beveilig de dropzone voor de latere landingen. Beveilig de weg vanaf Bennekom en de weg in Renkum (Dorpsstraat) vanaf Wageningen. Als de Airbornes richting Arnhem trekken, willen ze niet in de rug aangevallen worden.
De gemeente Renkum heeft meerdere keren getracht de langdingsvelden vol te bouwen met woningen.
In de BAG wordt 1878 genoemd als eerste jaar voor de belasting? Net iets te vroeg!
Met Kadaster hulpkaart D 458 uit dienstjaar 1853 zijn er slechts 2 vrijwel lege kavels aan de Kerkstraat. Boven het latere vd Bornis kavel 458 en op 457 is alleen een molen te zien.
Met Kadaster veldwerk D 757 zie ik dat vermoedelijk dhr Runderkamp de eerste koper is van kavel 757 in 1882
Na café van den Bom volgden er meerdere pensions zoals Roos en Doorn, Landzicht, pension Peereboom, dan het huis van meester Polderman en pension Juliana. Daarnaast de woning van Arend Jansen (Amt van Louw, de zondagse veldwachter) en op de hoek van de Kerkweg en de Molenweg het huis waarin meneer van de Brug woonde die de boekhouding van de gasfabriek beheerde. (bron Wes Beekhuizen; Groen was mijn dorp pagina 82)
Veldwerk D 773 uit dienstjaar 1884.
Landzicht heeft hier kavel nr D 1771. Te zien is dat in het pand 2 wonngen zijn. Het café vd Born is geheel rechts zichtbaar.
Pension Landzicht, Kerkstraat 36 in Renkum werd voor de WWII geleid door mevrouw Aaltje Ho(o)gendam-Janssen. Van het pension zijn er advertenties in de Telegraaf uit 1920.
Tegenwoordig is er een B+B.
In 1957: Huize de Langeberg, Utrechtsestraatweg 7, Heelsum
Tegenwoordig: De Kamp 6, Heelsum
Op het landgoed stond een villa Langenberg en na 1978 staat er de villa de Kamp. De BAG geeft als bouwjaar 1927.
Oorspronkelijk hoorde het landgoed bij de domeingoederen van kasteel Doorwerth. Van origine veelal een onontgonnen heideterrein. In 1693 werd er papiermolen De Kamp gebouwd, aangedreven door de beek. Lees hier meer over bij de pagina over molens.
1923 de boerderij aan de Kamp
Op 17 augustus 1973 brandde het huis de Langenberg, geheel af. Wat er nu staat is nadien gebouwd. Veel van het landgoed is verdwenen bij de aanleg van de autoweg A50, die open ging in 1972.
De boerderij aan de Kamp 1 - 3, gebouwd in 1928, die ervoor gebruikt is, is in 1950 verbouwd naar een rietgedekte 3-onder-1 kap woning op Landgoed De Kamp.
Huidige adressen De Kamp 1, 2 en 3.
Meer over landgoederen op de landgoederen website
Faceboek De Kamp
Wikipedia
Begonnen 1917 als Volkshuis op initiatief van de Vereeniging „Tot meerdere Ontwikkeling" en in 1929 voorzien van enige aanbouw voor een badhuis.
Tot 1972 in gebruik als badhuis voor de Oosterbekers. Daarna een zalencentrum.
BAG = 1965
Het verenigingsgebouw Lemgo te Renkum. “Op zondag 14 juni 1933 verzocht het bestuur van de Rooms Katholieke Werklieden Vereniging aan de leden van Stand, Vak en Jeugdorganisatie hier ter plaatse om zich na de Hoogmis naar Lemgo te begeven om daar te bespreken de mogelijkheid tot oprichting ener Rooms Katholieke Muziekvereniging.” bron.
Het parochiehuis werd de opvolger van het parochiehuis in de oude villa Lemgo.
Dat werd Lemgo gelegen naast het pand van Drukkerij Bos. En zo werd “het Kriel” geboren.
Later in gebruik genomen door de St. Maatschappelijke Dienstverlening Renkum-Wageningen.
In 2020 verbouwd, het heeft jaren te koop gestaan, samen met het aangrenzende woonhuis.
Kadaster veldwerkkaart uit dienstjaar 1916 C 2232, er is nog geen kerk.
Rond 1870 - 1900 was de volgorde: vlnr. Frisia, Quatre Saisons, Lemgo bewoond door de familie Ploem, stalhouderij Remmerde, nog een eenvoudige behuizing en daarnaast de villa Rijnzicht van juffrouw Scheurleer. Op deze kaart uit 1915 is de eenvoudige behuizing al niet meer te herkennen. Bij het 2de pand van rechts staat: "in slooping" en bij het rechterpand staat "nieuw" bij 1468 en 1469, die dan C 2236 worden.
Lemgo werd zo genoemd naar de geboorteplaats (in Duitsland) van de bouwer, Johan Augustinus Ploem, (1808 - 1882) die er in eerste instantie met zijn gezin woonde. Hij was gehuwd met P.G. Ploem Oorthuijs.
Na zijn dood, werd de weduwe Petronella (Petra) Gerardina Oorthuijs (1833 - 1916) eigenaresse. In 1917 verkocht zij het huis aan de RK kerk, die het pand vervolgens voor religieuze doeleinden gebruikte. Het pand Lemgo werd tot na de oorlog nog gebruikt door de parochie. De weduwe Ploem Oorthuys overlijdt op 14 januari 1917. De verkoop was aldus vrijwel direct na het overlijden van de weduwe.
Ongeveer ter hoogte van de Melkdam stond villa Lemgo, de katholieke kerk heeft deze villa Lemgo in 1917 aangekocht om hier de katholieke kerk te bouwen welke in 1923 is geopend.
Deze kadastertekening VW C 2595, dienstjaar 1924, laat Lemgo als onderdeel van het kerkplein zien..
In het huis links op de foto woont (later) ook een Ploem. Lemgo is rechts zichtbaar
Lemgo geheel rechts. de kerk, niet zichtbaar, is er al, evenals de pastorie die wel zichtbaar is. Ansicht rond 1930.
Achter de lunchroom is een witte villa zichtbaar die waarschijnlijk ook door een Ploem werd bewoond,
Wes Beekhuizen; Uit Groen was mijn dorp; pagina 38: Naast Frisia lag een vrij grote tuin met een door wingerd overwoekerd soort villaatje dat de schone naam Les Quatre Saisons droeg. Het grote herenhuis naast Les Quatre Saisons heette Lemgo, toen bewoond door een familie Ploem, dan volgde stalhouderij Remmerde, nog een eenvoudige behuizing en daarnaast de villa Rijnzicht van juffrouw Scheurleer. Beekhuizen citeerd veelal een aantekeningenschrift van de heer Roest die de Dorpsstraat beschijft in de periode 1870 - 1900.
Volgens de BAG gebouwd in 1886. Volgens Heemkunde Renkum gebouwd in 1850
Oud adres huis “Kastanjehof”, nummer 196-198
Rond 1922 was de naam Huize Bernie en woonde er de Heer F. Perk van de NV Maatschappij tot Exploitatie van Bouwterrein te Doorwerth
Met gemeentelijke monumenten status.
"De ” Kastanjehof ” werd vanaf de jaren `50 van de negentiende eeuw bewoond door De ongehuwde Evert Jan Backer bewoonde het huis met zijn achternicht Jacoba Giesse. Net als zijn vader was hij op meerdere fronten actief. Zo kocht hij in 1872 de Westerbouwing maar was eveneens (stille) vennoot bij de steenfabriek van zijn neef Johannes Backer van Ommeren te Driel. Door een minder gelukkige leiding van de fabriek eindigde de samenwerking bij het failliet gaan ervan". bron Heemkunde Renkum
Gebouwd in opdracht van P.M. van Walcheren. De architect was P.J.W.J. van der Burgh, Volgens de BAG voor het eerst bewoond in 1911. De eerste bewoner P.M. van Walcheren kennen we als vicevoorzitter van Pictura Veluvensis, waar destijds Barend Ferwerda de voorzitter van was (1915). Van Walchteren woont er van 1910 tot 1932. Daarna wonen hier tot 1944 zo'n 10 verschillende personen volgens het gerecontrueerde bevolkingsregister van de gemeente Renkum. Of ze het hele pand tijdelijk bewonen, of er een kamer hebben is niet duidelijk. We kennen ook H.E. van Gelder die er in 1938 woont. In 1942 gaat mw. W.J.C Cambier van Nooten, de kunstschilderes, hier wonen.
Demoed; pagina 169: "van Walchren liet een aantrekkelijk villaatje bouwen tegenover huize Voortstreven. In de gevelsteen van arduin die nog altijd boven de voordeur — aan de achterzijde — prijkt, zijn op artistieke wijze de bomen gebeiteld waaraan het huis zijn naam ontleent, n.l. Lindehof en het bouwjaar 1910".
Vanaf 1910 ook villa Ada genoemd.
Later Benedendorpsweg 101 Oosterbeek
buitengoed Lindenhove
Cornelia van Sieuwertsz van Reesema - Hudig (19 oktober 1820 - 14 maart 1910) Gehuwd met Mr. Willem Siewertsz van Reesema, advocaat en procureur te Rotterdam. In 1893 verhuisde de weduwe naar Oosterbeek, waar zij tot haar overlijden in 1910 woonde.
De dames Elisabeth Sieuwertsz van Reesema (overleden 1922) en E. Nierstrasz woonden op Lindenhove - Ada van rond 1900 tot 1923. Bekend van vele naaldwerk en kunstnijverheid tentoonstellingen.
E. Nierstrasz komt te overlijden in 1931 en woont dan aan het Unksche Pad No. 3 in Oosterbeek.
B.J.R. Dullemen.
Gerrit Pelt richtte in 1910 een idealistische meubelfabriek in Oosterbeek op, de “N.V. Oosterbeeksche Meubelfabriek L.O.V”: Labor Omnia Vincit oftewel Arbeid Overwint Alles. Zijn doel was een betere levensstandaard voor de arbeiders klasse te creëren, en meubels te vervaardigen die degelijk en stijlvol, maar ook betaalbaar zijn. Betaalbaar werd het niet, alle meubels werden met de hand gemaakt, confectiemeubels waren zo de helft goedkoper. Pelt liet zijn fabriek bouwen volgens de laatste inzichten over hygiene en veiligheid. Er was een badhuis en een bibliotheek voor de arbeiders. Fraaie werkmanswoningen verrezen op het bedrijfsterrein. De acht-urige werkdag werd ingevoerd lang voordat hij verplicht werd gesteld. Ook de overige voorzieningen waren ruimhartig. Bijzonder was vooral de in Nederland zeldzame bedrijfsstructuur, die was gebaseerd op het systeem van co-partnership. Een deel van de winst wordt daarbij aan de arbeiders uitgedeeld in de vorm van aandelen, zodat zij heel langzaam aan mede-eigenaar worden van de onderneming. In 1935 werd LOV geliquideerd. De bekende architecten A.P. Smits én H. Fels, waren beiden tussen 1916 en 1935 vrije medewerker bij de meubelfabriek LOV. (bron)
voor het Troelstrahuis, werden ook vernield. De medewerkers bouwden een noodlokaal.
De firma Raanhuis heeft de LOV op de J. v. Embdenweg overgenomen.
Later is Raanhuis verhuisd naar Renkum. Sinds 2018 is er de Stichting Erfgoed LOV.
In HisGis is in het rood de bebouwing in 1832 te zien. Op de plek van de vijver links van de Kneppelhoutweg, het later afgebroken Luciënheuvel.
Gebouwd op het terrein van de Hemelse Berg in 1836 en weer afgebroken in 1863 voor de aanleg van een de nieuwe vijver door H. Copijn in de hoek van de Kneppelhoutweg en de Benedendorpseweg. Van xxxx tot 1863 woonde de Amsterdamse koopmansfamilie en bankier Fock in de villa. De echtgenote S.A.D. Fock - de Kock bevalt er in 1857 van een zoon. Wie er daarna gaat wonen?
Ook in 1865 verschijnt er nog een verhuur advertentie. In 1871 mocht de onderwijzer Eelco Arend enige tijd in de villa Lucienheuvel wonen tot de werkelijke afbraak.
1847
1857
1864"De Kliniek 'Neder Veluwe" werd in 18 maanden gebouwd en op 10 mei 1935 geopend. Het door de architecten Rothuizen en Wind ontworpen gebouw trok de aandacht in de bouwwereld door zijn combinatievan bouwkundige eenvoud, architectorisch fraaie opzet en functionele uitwerking. Een groot en indrukwekkend gebouw vooral ook door het grote terrein-opperviak dat het door zijn vleugelvorm met binnenterreinen in beslag nam. Gebouw en binnenplaatsen samen beslaan liefst 7500 m 2. De totale inhoud van het gebouw met grote kelders was 22.200 m2, vergelijkbaar met zeg maar 50-75 eensgezinswoningen. De hoofdvleugel was 130 meter lang en daar waren twee verdiepingen met patientenverblijven, ontworpen voor 75 vrouwen(links) en 55 mannen(rechts) en daarboven een derde verdieping met personeelskamers met daarvoor aan de wegzijde een doorlopende loggia. Vijf trappenhuizen en een centrale lift regelden het verkeer op en fleer. De lift was groot genoeg voor een patient met bed. Dat het gebouw een ziekenhuisfunctie had vindt men ook terug in de overkapping bij de ingang waar een ziekenauto onder kon rijden. In de 'romp', de gang naar het achtergedeelte, waren de ruimten van de geneeskundige afdeling met laboratorium, operatiekamer, röntgenkamer, enz. In de kortere achtervleugel een dag-verblijf voor het personee!, therapie-lokalen (weven, mattenvlechten, e.d.) en a!lerlei soorten dienstruimten. De verwarmingskelders waren 5 1/2 meter diep en er was een (bovengrondse) bunkerruimte voor 30 ton kolen. Andere kelders waren bestemd voor het verzamelen van de was, die er vanaf boven door kokers kon worden ingestort. Buitenom waren zware bomenpartijen door tuin-architect Schultz gespaard en in de aanleg opgenomen, samen met een vijver v!ak voor de ingang. Enke!e van die bomen staan er in 1996 nog. Het gebouw moest echter in 1987 plaats maken voor modernere opvattingen over patienten-huisvesting. lets moois van vroeger verdween ermee. Het geesteskindvan Rothuizen-Wind had het iets meer dan 50 jaar uitgehouden.' Uit Cor Janse; Blik omhoog, pagina 66
Waar eens het huis Luciënheuvel stond, is nu de benedenste vijver van de Hemelse Berg te vinden, nabij de hoek Benedendorpsweg - Kneppelhoutweg. Eigenaar Jan Kneppelhout liet omstreeks 1863 / 1864 het huis afbreken om een beter uitzicht vanuit zijn woning De Hemelsche Berg te verkrijgen. Daarna liet hij wat later de ‘nieuwe vijver’ werd genoemd, aanleggen. Aan de overzijde van de Benedendorpsweg werd in opdracht van Kneppelhout ter vervanging van Luciënheuvel een nieuwe villa, daarom Villa Nova genoemd, gebouwd, die later de naam Dennenoord kreeg.
Demoed: pagina 284, 285; "Volgens v. d. Aa (Aardr.k.wdbk.) vond men in 1844 op dit landgoed de villa's Lucienheuvel, Pietersberg en Hemeldal. Daarenboven ook nog een kleine boerderij, genaamd de Reyershoeve, en een logement of uitspanning, de Witte Poort. Deze laatste, die omstreeks 1835 gebouwd moet zijn, stond langs de Benedendorpsweg, ter plaatse van het in 1944 verwoeste pension Transvalia. Lucienheuvel werd omstreeks 1830 eveneens onder aan de Kneppelhoutweg gebouwd, ter plaatse waar thansde nieuwe vijvergelegen is, schuin tegenover het rusthuis voor verpleegsters, dus nabij de Benedendorpsweg. De villa Lucienheuvel werd afgebroken, en in de plaats daarvan de nieuwe vijver onder aan de Kneppelhoutweg aangelegd. Hiertoe werd ook de beek wat omgelegd, welke vroeger in de zgn. Els uit meerdere sprengen ontstond, en kort onder langs de Kneppelhoutweg liep. Lucienheuvel was het zomerverblijf van de Amsterdamse koopmansfamilie Fock; toen dhr. Kneppelhout deze villa in 1863 liet afbreken, liet deze familie voor zich het herenhuis „Villa Nova” bouwen. Dit is de thans nog bestaande villa Dennenoord. Zij braken daartoe de oude korenmolen af en het water van de beek werd benut voor de aanleg van een park met vijver. In 1890 werd G. v. Eck (een zoon van mr. v. Eck van Mariendaal) eigenaar, terwijl het na diens dood nogal eens in andere handen is overgegaan. De fam. Lucardie, die de villa in 1922 aankocht. verdoopte het nieuw verkregen bezit in Dennenoord. De villa Hemeldal, die bij de verkoop van het landgoed in 1848 als een apart perceel eveneens door J. Kneppelhout aangekocht was, werd door hem in 1854 geheel opnieuw opgetrokken en gemoderniseerd, zodat het „sedert lang reeds gunstig bekende Instituut voor jonge heeren’ de roem van Oosterbeek mede hoog hield."
Als Demoed spreekt van de thans nog bestaande villa Dennenoord, dan klopt dat zijn boek is uit 1953 en Dennenoord bestaat dan nog.
Het rechtskundig bureau van dhr. Wolzak (tevens gemeenteraadslid) is er vanaf 22 september 1919 in gehuisvest.
Bouwjaar 1915.
foto Gelders Archief
Een gemeentelijke monument
Ander adres Utrechtschestraatweg 109. Oosterbeek.
Voordien villa Dotta. Gebouwd volgens de BAG in 1875, volgens het gemeentelijk monumenten register 1873.
"De villa “Marja” gelegen op Utrechtseweg 175 werd gebouwd in 1875. In die tijd heette de villa nog “Dotta”. Zo treffen we vanaf 1892 tot aan zijn dood in 1902 als bewoner mr. Johan Pieter Adolf Graaf van Limburg Stirum. Deze weldoener was een van de grondleggers van de Vereeniging “Het Hoogeland”, de Vereeniging tot Christelijke verpleging van bedelaars en landloopers, die in later tijd werd herdoopt in de Christelijke Vereeniging tot stichting en instandhouding van landbouwkoloniën. De doelstelling van de vereniging luidde: “het mogelijk maken dat gedurende ten hoogste 12 maanden zwervers, ex-gevangenen en vrijgelatenen uit Veenhuizen in de hoeve “Het Hoogeland” te Beekbergen werden opgenomen om hen daar voor te bereiden op terugkeer in de maatschappij. De villa zelf oogt nog als in vroeger jaren. Het staat op de gemeentelijke monumentenlijst. In de achtertuin is een klein woonwijkje aangelegd in 1987, huizen gelegen aan de doodlopende weg Marja, nummers 1 t/m 19.” Bron Heemkunde Renkum.
Uit 1893. In 1927 bewoont door S.J.G. Roes. De villa is een gemeentelijk monument.
"Het huis „Hemeldal" aan den Kneppelhoutweg, reeds in beslag genomen voor berging van verschillende voorwerpen, is overigens door zijn ligging minder geschikt om door een openbare dienst te worden gebruikt. Om al deze redenen hebben B. en W. uitgezien naar een gebouw, dat veel ruimte biedt en waarvan de prijs niet te hoog is. Zn' meenen dit te hebben gevonden in de villa „Marja", gelegen aan den Utrechtschenweg No. 175 te Oosterbeek met uitweg naar den Mariaweg, samen groot 55.05 are. De villa is gelegen dicht nabij de dichtbevolkte buurt Dreyen en in bet algemeen zóó, dat het huis niet te moeilijk door alle gemeentenaren te bereiken is. Het verdient opmerking, dat bij dit pand behalve het bijgebouw veel, terrein is, dat tevens vanaf den Mariaweg kan worden bereikt. Meer in het bijzonder met het oog op de behoeften van den dienst van publieke werken zitten hierin mogelijkheden, die te zijner tijd kunnen worden benut. De koopprijs ad ƒ 12.000 — waarvoor B. en W. de villa in handen hebben — is huns inziens niet hoog, al valt er rekening mede te houden, dat in het pand uit den aard der zaak het een en ander zal moeten gebeuren. Op grond van het vorenstaande stellen B. en W. den Raad voor tot aankoop over te gaan, behoudens goedkeuring van Ged. Staten". Uit de Arnhemsche courant 24-10-1940
De burgemeester van Renkum maakt bekend, dat in verband met de inlevering van metalen de uitreiking van de persoonsbewijzen op de bureaux Utrechtscheweg 175 (Marja) te Oosterbeek en Kerkstraat 31 te Renkum met ingang van 21 Juli gedurende een tweetal weken zal worden opgeschort. Uit de Arnhemsche courant17-07-1941.
De inlevering van metalen kan plaats hebben te Oosterbeek in het gebouw „Marja", Utrechtscheweg 175. Uit de Arnhemsche courant 01-08-1941.
Tegenwoordig 11 appartementen.
Een gemeentelijk monument
Het voormalig woonhuis van jhr. Ferdinand Wittewaal van Stoetwegen, burgemeester van Doorwerth (1904-1916).
"Mevrouw De Jonge geb. baronesse Van Wassenaer heeft den Marienbergweg te Oosterbeek in eigendom en onderhoud aan de gemeente aangeboden. B. en W. stellen den raad voor, deze aanbieding te aanvaarden". Uit de Nieuwe Rotterdamsche Courant van 11-06-1927
Een uitsnede van een Kadaster hulpkaart uit 1927. Daar waar de Steenwinkel gebouwd wordt is het nog leeg, ter ontwikkeling. Het ingetekende huis is nu Mariënbergweg 20 en 22. De BAG geeft van deze panden dienstjaar 1928. Maar met hulpkaart HK_OTB00_D_873.jpg uit 1925 is deze woning al te zien.
Uitsnede van een kadasterhulpkaart dienstjaar 1938. Volgebouwd.
In 1940 gaat J. J. Kruithof, werktuigk., op de Mariënbergweg 1 wonen
In 1944 woont F. v. Embden, Mariënbergweg 2
In 1942 woont mevr. W. K. J. de Wit, Mariënbergweg 3
In 1930 woont de fam. H. P. Penning - Veldhorst, Mariënbergweg 5
In 1936 woont W. P. J. Gouda Quint—Engelsman, Mariënbergweg 7
In 1936 woont L. H. Wijnmalen, Handelsonderneming Roerlicht, Mariënbergweg 9
In 1943 woont mevr. Dr. H.L.J. Schmidt, Mariënbergweg 10
In 1930 woont de fam. Schwencke, Mariënbergweg 12
In 1944 woont Grutzner, Mariënbergweg 14
In 1934 woont de heer H. I. L. Serlijn, Mariënbergweg 16
In 1941 woont ing. H.A.M.C. Dibbits, Mariënbergweg 16
In 1940 woont fam. Mr. Treussart Ridder Van Rappard - Heere, Mariënbergweg 17
In 1941 S. Bremer, huishoudster, Mariënbergweg 17
In 1928 woont de familie E. Terwindt - Bollaers, Mariënbergweg 18.
In 1931 gaat S. H. M. Smulders, als kinderjuffrouw wonen op Mariënbergweg 18
In 1936 woont fam. Geist - de Greef, Mariënbergweg 19
In 1942 woont fam. J.P. van der Flier - van IJsendijk, Mariënbergweg 19
In 1933 woont de fam v. Buuren, Mariënbergweg 20
In 1937 betrekt C. W. Schuller, secretaris der residentie Benkoelen, Mariënbergweg 20
In 1938 woont mevr. van der Sluis, Mariënbergweg 20
In 1940 woont Mej. S. Hoeksma, Mariënbergweg 20
In 1942 woont C. v. d. Sluis, Mariënbergweg 20
In 1938 woont de fam. I. H. Overbeeke - Jongkees, Mariënbergweg 21
In 1929 woont de uit NOI afkomstige A. Overbeeke, Mariënbergweg 22
In 1931 gaat A. Overbeek, wd. insp. van het inL onderwijs in het 8e ressort te Menado, Marienbergweg 22 met pensioen.
In 1935 woont woont M. Koenders, Mariënbergweg 22
In 1935 woont Mevr. Hiebendaal, Mariënbergweg 22
In 1941 woont de fam. Massink, Mariënbergweg 22
"Wegens omstandigh. te koop aangeboden STUK BOUWTERREIN groot 1330 M2., prachtig gelegen aan Utrechtschen straatweg hoek Mariënbergweg, Oosterbeek, a ƒ 5.50 p. M2. Br. onder no. 6737 bur. v. d. blad". Arnhemsche courant 01-06-1933
Slechts één huis heeft niet herstelbare oorlogsschade. Eind 1944 en begin 1945 werden meerdere woningen door Duitsers gebruikt om dwangarbeiders te huisvesten, voor het graven van loopgraven e.d. Tot 20 personen per woning. Welke woningen?
Carte-van-de-Mariendaalse-Ossenweerd-door-Gijsbert-Verbeek-uit-aug-1738. De Oude Kerk in Oosterbeek is herkenbaar en de Nederrijn is er te noorden van.
Deze weerd, even oostelijk van het vroegere Rijnbad gelegen, zal waarschijnlijk als weideplaats voor ossen hebben gediend. Er wordt namelijk ook wel over Ossenkamp gesproken. Veel kavels op deze kaart zijn van de Fa. Bentinck.
1884 - 2007.
Het adres was destijds de Dorpsstraat nr B10.
Uit deze schermprint van HisGis is de situatie van 1832 weer gegeven. Er staat dan al een huis in eigendom bij Geurt van Kraanen.
H. Roest: "Eerst komt het huis van een zoon van Van Kraanen met zijn vrouw. Zij hadden geen kinderen en Van Kraanen was naast landbouwer ook voerman -1886-. Later woonde er Ten Hoopen -1890- en nog weer later Pluim die vrachtrijder was op Wageningen -1890-. Later kwam er weer een vrachtrijder wonen -1930-. Mevrouw De Tiebroeck(?) heeft het verkocht -1936- en het is afgebroken waarna het open terrein werd".
Elders gevonden: Later woonde er Van de Hoef en toen zijn vrouw was overleden is het huis gekocht door mevrouw Le Maitre - Buse. Die heeft daar een villa gebouwd, die er nu (1970) nog staat. Deze villa is daarna een tijd verhuurd geweest aan mevrouw Henkemans.
Elders is te vinden dat in 1882-1884 Margaretha gebouwd door door de heer Buse, de vader van mw Le Maître - Buse.
En bij Wes Beekhuizen is te lezen dat villa Margaretha gebouwd is in 1880.
Daarna kwam de heer B. Linn met zijn gezin. Hij was gasfabrikant uit Schoonhoven en mocht van de gemeente Renkum van 1 januari 1889 voor de volgende 40 jaar gas fabriceren en verkopen. Gas werd alleerst gebruikt voor de straatverlichting. Linn werd aldus de directeur van de gasfabriek aan de van Ingenweg. Iets later, in mei 1898 gaan Boudewijn Linn en Emilie Constance Linn-Vreede verhuizen van Schoonhoven naar de villa Margaretha. Mevrouw Linn - Vreede komt te overlijden op 15-08-1905. In 1909 gaat Richard H. Linn zijn vader als directeur van de gasfabriek opvolgen. Richard (16-01-1877 overleden 24-06-1961) begint in 1909 nog een handel in auto's voor Indië, maar gaat binnen twee jaar alweer failliet. Later komen we Richard Linn weer tegen als hij als kluizenaar in een woonwagen bij de Sint Pietersberg bij Maastricht bivakkeert.
Na het overlijden van de heer B. Linn op 22-10-1918 bleven zijn kinderen in villa Margaretha wonen. De jongste dochter was mej. Catharina Maria Constancia Linn, de onderwijzeres (juffrouw Kattespin" van de eerste klas van de Openbare School ) die in mei 1923 verhuisd naar Bennekom. Zij komt te overlijden in oktober 1940 en woont dan in Heelsum. Villa Margaretha wordt in 1919 aangeboden op een veiling:
Villa Margaretha dient anno 2002 als jongerenhuisvesting.
De projektontwikkelaar Van den Bosch wilde het slopen maar als gemeentemonument mocht dat niet. Margaretha kreeg in 1999 een positief advies van de gemeentelijke monumentencommissie uit 1999 en werd in 2000 aangewezen als gemeentelijk monument. B+W van Renkum gaven meermaals beloften om de villa te beschermen. De sloopplannen Van de Bosch maakten dat de gemeente het zelf maar kocht en bood Van den Bosch elders in de gemeente de mogelijkheid een woonappartementencomplex te bouwen.
Sinds 2011 staat er ondanks de monumentenstatus toch nieuwbouw en geeft Siza er op de bovenverdieping de mogelijkheid om er begeleid te wonen. Op de beganegrond is er een woonwinkel.
Volgens de BAG gereedgekomen in 1911.
Woonhuis van de architect J. H. Benier. Architect van ontwikkelings- en bestemmingsplannen, de woningen aan de Noorder-en de Veritasweg.
Op kavel Renkum C 1318 met dienstjaar 1886, is er nog geen bebouwing, anders dan aan de kant van de Bennekomseweg, te zien.
Uitzoeken:
Huize Orsoy te Heelsum. In 1927 bewoond door dhr. H. Tinssen
Verkoop villa de Hove Utrechtseweg 29 kad. Sectie C no. 2057 groot 21 are.
Oosterbeeksche Courant 09-09-1933
FAMILIE-PENSI0N VILLA „MEDAN”, HEELSUM; in Aug. nog disponibel een appartement (drie kamers met serre) zeer geschikt voor herstellenden en rustbehoevenden. Prima referentie. Mej. WYBBANDS. Uit de De nieuwe courant van 29-06-1910.
Oosterbeeksche courant 06-05-1922: Heelsum: Verkoop inboedel Villa 'Medan'
waarschijnlijk Weverstraat 166 in het adresboek 1940 woont daar D.J. van der Ven, folklorist
Zie ook kerken, bij pastorie Dorpsstraat.
Zie ook bij bierkelders.html
Het nieuwe logement de Bok, annex bierbrouwerij, bleef in het bezit van de familie Offenberg tot 1859, in welk jaar het bedrijf overgedaan werd aan H. H. Christiani, bierbrouwer te Renkum. In 1859 koopt H. H. Christiani, bierbrouwer (de Bok) te Renkum van de kerkvoogdij der Ned. Herv. Gem. nog een stukje Kosterijland ter grootte van 12 à 15 roeden, gelegen naast de R.K. Kerk Deo Sacrum. Op dit terrein wordt dan in 1863 een nieuwe brouwerij (later,,Meta", Dorpsstraat 189) gebouwd.
Naast Villa Meta was er een roggeveld waarvan de opbrengst rond 1896 regelmatig geveild werd en een inktfabriek.
In 1934 wordt villa Meta voor mevrouw Marmelstein - van Prehn, geveild.
Arnhemsche Courant 7 mei 1938 "Te huur te Renkum Huize Meta, gelegen aan den Veluwezoom en Rijksstraatweg, b.v. 6 kamers, badk., eetzaal, dienstb.k., keuken, bijk., serre, voorz. v. vaste wascht., centr. verw., water, gas, electra. Mooi gel. voor pension. Huurpr. 450 gulden p. jaar. Direct te aanv. Te bevr.: B. PEELEN, Renkum".
De bierkelders onder deze villa hebben in de oorlog dienst gedaan voor onderduikers en ze zijn tegenwoordig nog te bezoeken. Lees meer hier bij De Bok.
Foto ca 1980 Collectie Annie Peelen Tonk, HGR
Opbouw van de beekoever met het puin van villa Meta. Collectie Geep Peelen
Bouwgereed Foto na 1972 Collectie Geep Peelen
Volgens de BAG werd de huidige nieuwbouw op de lokatie van Villa Meta betrokken in 1974.
Een van de kelders onder villa Meta.
De wasserij van Peelen liet de bestaande villa Meta na 1972 afbreken en bouwde er een loods met daarboven twee flats voor terug.
In 1972 is villa Meta afgebrand, de kelders daaronder bleven behouden. Er is toen een nieuw woonpand terug gebouwd. De Wasserij van Peelen is op dit terrein geëindigd in 1997. Toen is de wasserij verplaatst naar de Industrieweg in Renkum. Sinds die tijd zijn de panden verhuurd geweest
Volgens de BAG werd de huidige nieuwbouw op de lokatie van Villa Meta betrokken in 1974.
Je hebt het dan over een loods met daarboven 2 flats aan de Utrechtstraatweg 189 en 189a.
Volgens de BAG gebouwd in 1898. De bekende Daisy Junius (1868 - 1951) heeft er gewoond tot haar overlijden.
De drie dames Junius evacueren in 1944 naar de gemeente Barneveld
Biografisch Woordenboek
Blog HGR
De BAG geeft 1907 als zijnde het jaar waarin het pand gereed komt. Een verkopende makelaar noemt in 2015 als bouwjaar 1909.
Een ruimere beschrijving is te vinden in de HGR publicatie over alle woningen aan de Nieuweweg te Renkum
1910 Mees, Mej. M. H., Villa "Mon Repos", Heelsum, ook in 1909, 1913
Er was ook een Overhof.
In het Oud Nederlands schrijf je HOFF.
In de BAG staat dat dit pand in 1917 in gebruik is genomen. Dit lijkt me niet te kloppen. Nooit Gedacht is er niet meer, er staat een soort boswachtershuis.
In 1917 is de oude boswachterswoning gesloopt en herbouwd.
De verharde weg naast dit huis is veel interessanter, reden om een tekst te gebruiken van Geert Nijland: "Volgens mij (G.N.) maakt deze weg één geheel uit met het pad naar de manege bij Quadenoord ten noorden van de (Nieuwe) Bennekomseweg. Een hele oude belangrijke weg voor de buurschap Harten. De verharde weg langs het huisje staat op veel oudere kaarten, maar je ziet nooit een naam. Toch vermoed ik dat deze weg deel uitmaakt van de vroegere Hartter wegh alias Ginckeler wegh op de kaart van Kempinck uit 1610, Gelders Archief. Deze weg was een verbinding van Ginckel via Quadenoord naar Harten, en via de huidige Hartenseweg door naar Renkum. Hij staat ook op een kaart van Isaac van Geelkercken uit 1657, Gelders Archief. Op de kaart van Kempinck kun je zien dat de weg ten noorden van de Maander straet (iets te zuiden van de Ginkelde Heide) Ginckeller wegh werd genoemd en ten zuiden van Maander straet heette hij Hartter wegh. Op een Kaart van Nijhoff uit 1845 is ook nog een restant van de weg aangegeven (maar zonder naam)". Met dank aan Geert Nijland.
Kijk je bij de site TopoTijdreis, dan zie je de weg langs Nooit Gedacht in 1871, samen met de boswachterswoning verschijnen. Dan zie je ook dat met deze weg de manege bij Quadenoord wordt ontsloten. In 1957, zie je de huidige situatie. Jammer dat je bij TopoTijdreis niet exact een jaar kunt zien, de kaartenmakers lopen altijd achter de werkelijkheid aan.
Eind september - oktober 1944 moet Renkumse bevolking evacueren. Men gaat naar Bennekom en dan verder naar het noorden, westen. Er staat een Duitse controlepost ter hoogte van Nol in't Bosch. Nol in't Bosch was "gepacht" door de Duitse bezetter. Uit ervaring weten Renkumers dan al dat de Duitsers je bagage willen doorzoeken op geld en juwelen (jammer dan) of dat ze dan je ausweis willen zien. En als er een Renkums gezin moet evacueren, neem je ook de onderduikers mee. De weg zonder naam wordt dan door de evacuerende Renkumers gebruikt om zonder Duitse controle toch op de weg naar Bennekom te komen.
Een andere naam voor de weg naar Nooit Gedacht is de laan van Veldman. Veldman was de jachtopziener die in de oorlog in de boswachterwoning woning verbleef.
Uit het 1943 adresboek: Veldman, E., boschbaas, Keijenberg 8, Renkum
Het boswachtershuis is voor vakantie te huur bij Buitenleven.
Er is een verhaal dat Rembrandt een tekening van de drie eiken op de Noordberg gemaakt heeft. De anschtkaart hiervoven verwijst daar naar. Op de iets latere ansicht rond 1915 hieronder zie je de nieuwe aanplant.
De Noordberg heeft al een lange geschiedenis die begint in het Saalien tijdperk, zeg zo'n 170.00 jaar V.C, Daardoor wordt de stuwwal gevormd. De Noordberg wordt aan de westzijde begrenst door de Heelsummerbeek. Die beek is nu nog over van een groot water en moerassengebied tot aan de Hoge Veluwe. De Sandr van Wolfheze is er nog een restant van, kennelijk is er een relatie tussen de Sandr en de Noordberg, want de Noordberg is een zandbank met een andere samenstelling dan de stuwwal. Aan de Oostzijde ligt de stuwwal met de Boersberg, Sinds 1972 doorsneden door de A50 autoweg. In vroegere tijden had de Noordberg een andere naam: de Oortberg. Van 1401 tot ergens 1800 stond er op de Oortberg een galg. Behorende bij de Heerijkheid Doorwerth. Er is niet zoveel over bekend. Doorwerth zelf is er al voor 1401 en in 1402 wordt Doorwerth een leen van Gelre. En bij een leen horen rechten, heerlijke rechten, dus ook rechtspraak. De Heerlijkheid eindigt met de komst van de Fransen in 1795. Door Liberté, égalité, fraternité worden adelijke extra's afgeschaft. En daarmee ook de galg. Neem aan dat de galg nooit gebruikt is. De Fransen maken waarschijnlijk wel een schans op de Oortberg. De aarden wallen hiervan zijn nog steeds zichtbaar. Ga je heden ten dage op de galgenheuvel staan, dan heb je een bijzonder uitzicht.
De locatie van de galg was op het kleine heuveltje waar je tegenaan zou lopen. Niet zichtbaar, links van het heuveltje een zitbank met uitzicht over de uiterwaarden en Nederrijn..
recht is. Je ziet het voor je, de veroordeelde mocht eerst nog naar de Kerk, terwijl de richter, de heer van Doorwerth en gasten vanaf het Kasteel komen.
bron: http://www.topotijdreis.nl/ 1925
Het is de Fonteinallee die over de Noordberg gaat en dan met een knik door de Jufferswaard naar Renkum gaat. In het beekdal is een voetbrug, op de plek waar vroeger het "vishek" was. Bij De N225 is er een viaduct en daarna kom je tussen huisnummer 126 - 128 op de Utrechtseweg te Renkum uit. Sinds de herstelwerkzaamheden van de Jufferswaard in 2015 is het voetpad zeer modderig. Het uitzichtpunt op de Noordberg was tot 2016 een prima locatie om het zwart-witte zwanen trio te bekijken.
Op deze kaart is de Fonteinallee een breed pad. Sommige bomen staan er nog. Op de kaart hierboven het stuk van de Utrechtseweg en de Noordberg. Formeel begint aan de Utrechtseweg de Fonteinallee, gaat dan over de Noordberg, langs het Kasteel, tot aan de oude Tol in Heveadorp. Het lijkt me onmogelijk dat een doorgaande openbare weg uit de Middeleeuwen particuliere grond wordt, maar in Renkum is veel te regelen. Het stukje Fonteinallee tussen de Utrechtseweg in Renkum en de N225 is particulier eigendom. Soms wordt het afgesloten met een hek. En is het schuurtje nu een woning geworden?
Zie ook de Duno, waar de Noordberg aan grenst.
Als Jan Kneppelhout bij de aanleg van een vijver op de Hemelsche Berg, de villa Lucienheuvel afbreekt komt de Amsterdamse bankier J.Fock die op Luciënheuvel woont zonder woning. Fock bouwt dan ook aan de overzijde van de Benedendorpsweg een villa, Villa Nova.
Nova = E 272 Dienstjaar 1863, uitsnede van grotere kaart.
Rond de eeuwwisseling woonde G.C. Lombaers er ('particulier'). W. Rakhorst was in dienst als koetsier.
Overleden op 9 mei 1914 Anna Dorothea Frederika Frowein (61); de weduwe van
K.A.F.J. Pliester. Ze woonde toen in de villa Nova. Oosterbeekse Courant 16-05-1914
Dienstjaar 1925. Villa Nova = 645, aan de overkant van de Benedendorpsweg is de vijver van de Hemelse berg te zien.
Later werd Nova villa Dennenoord. Dennenoord werd na de oorlog tot 1967 gebruikt door In Nederlanders.
Gebouwd als 'Huis in het veld'. 1856-1890. Dit huis gebouwd door Jansen was ook langs de achterkant te bereiken; via wat nu 'Onder de Bomen' heet, langs de opgang van het huidige kerkhof. Die opgang bestond al voor 1905, maar het terrein werd pas in 1908 door de gemeente aangekocht om het oude kerkhof uit te breiden. In 1862 een nieuwe eigenaar: de heer Antonij Lodewijk van der Moolen uit Renkum, geboren te Amsterdam. Na het overlijden van de heer van der Moolen verkoopt de weduwe het huis in 1890. Het huis, schuur, erf en enige percelen bouwland, samen groot 1 hectare, 65 are en 15 centiare, worden verkocht aan de heer Jan Marie Bernhard Beuker, fabrikant wonende te Amsterdam. Met de koop is een bedrag van
f 5.200,- gemoeid. Waarschijnlijk voor de verkoopster een tegenvallende opbrengst, slechts de helft van de prijs waarvoor haar man het huis en de grond had gekocht. Het zal te maken hebben met de algemene prijsdalingen aan het eind van de negentiende eeuw. Met de komst van de heer Beuker naar Renkum, begint voor het dorp een nieuwe episode: de vestiging van de moderne papierindustrie.
En dan wordt het nu onduidelijk. Het Kadaster tekende in 1896 in de boeken aan dat de heer Beuker het huis dat hij in 1890 had kocht, in 1896 liet slopen en er een nieuw huis stichtte. Dat lijkt plausibel, de vorm van villa Nuova is immers heel anders dan de rechthoekige villa Veldheim. Nu kan sloop bij het Kadaster ook een verbouwing betekenen, en ik neem dan nu maar aan dat Villa Veldheim een voortzetting van Huize Nuova is.
Een ruimere beschrijving is te vinden in de HGR publicatie over alle woningen aan de Nieuweweg te Renkum.
Het buitenhuis "Ommershof", is gebouwd door mr. Hendrik Hester Constantijn Castendijk in 1913. Mr. Hendrik Hester Constantijn Castendijk (1864 - 1935). Directeur der Standaard Hypotheekbank N.V.; voorz. van den Raad v. Beroep voor de Directe Belastingen; Ridder in de orde v. d. Ned. Leeuw. Fikse oorlogsschade (4th Parachute Brigade) in 1944. Gesloopt. In de nabijheid stond het in 1950 gesloopte huis Felixoord. Op dit terrein werd in 1948 het Vegetarisch centrum gebouwd.
In 2011 verscheen er een boekje over 'De zeer schone uren: Oosterbeek 1944: dagboek van Bob Castendijk, 1 september - 6 november' uitgegeven door door Uitgeverij Kontrast, Oosterbeek.
Bouwjaar ca 1875, gebouwd door architect Kerkelée.
Oosterhoogte stond er volgens de kadastrale registers in 1878 al (‘huis, koetshuis en erf’). Of het toen ook al die naam droeg, is niet duidelijk.
"Het huis Rosande nabij de Beukenlaan, is, na de dood van Gravin A. J. D. van Rechteren, omstreeks 1875 afgebroken ; de tuinmanswoning bleef echter nog intact. De afbraak van het herenhuis is, naar verteld is, benut voor de bouw van de villa „Oosterhoogte- aan de Utr.weg (no. 81). Deze villa werd in 1944 verwoest en is thans vervangen door een nieuwe woning" Demoed
"De Notaris C. F. TROOST, te Arnhem zal op Dingsdag 23 April en 7 Mei 1861, des avonds ten 6 ure in het Logement het Zwijnshoofd te Arnhem, in het openbaar veilen en zonder beraad verkoopen: Een alleraangenaamst gelegen HUIS en TUIN, aan den Straatweg onder Oosterbeek, genaamd Oosterhoogte, groot circa 4' 2 Roede. Het HUIS, geheel nieuw en soliede gebouwd, bevat MARMEREN GANG, 7 KAMERS, (waaronder 2 SUITES elk van 2 Kamers) KEUKEN, BIJKEUKEN, KELDER, ruimen ZOLDER, POMP en verdere GEMAKKEN. Dadelijk te aanvaarden en dagelijks te zien, waartoe men zich vervoege bij den Heer KERKOIRLEE, naast evengezegd Huis". Uit de Arnhemsche courant 11-04-1861
In de Arnhmsche courant van 1868 wordt een offerte gevraagd: "Verfwerk Aanbesteding. Op Maandag den 27sten Januarij 1868, des voormiddags ten 11 ure van het Logement Rosande en het huis Oosterhoogte aan den Utrechtschen Straatweg te Oosterbeek". Kennelijk één eigenaar.
1870: "TE OOSTERBEEK, op Oosterhoogte, zijn APARTEMENTEN verkrijgbaar, ook bijzonder geschikt voor eene groote familie. Men adressere zich bij Mejufvrouw C. VAN KERCKOIRLE, geb. WEENINK".
"Oosterbeek. TE KOOP, wegens sterfgeval, de Villa „Oosterhoogte" met Koetshuis en Stalling voor 2 Paarden en grooten Tuin met Koepel en Prieel, gelegen op het mooiste punt van den Utrechtsehen straatweg te Oosterbeek met uitzicht op den Rijn. Het Huis bevat: 8 Kamers, Balconkamer, Meidenkamer en 2 Keukens. Dadelijk te aanvaarden. Te bevragen bij Notaris KARSEBOOM" Uit Het nieuws van den dag: kleine courant 19-03-1894
Daarna zien we advertenties voor de pension verhuur. In 1902 komt Oosterhoogte weer te koop.
Het pand wordt vermeld op de oorlogschade kaart en is afgebroken.
Uit de kadastrale registers kan worden herleid dat achtereenvolgens eigenaar waren:
-1887: Jan Derk baron van Wassenaer (en cons.), wonende te Barneveld.
1887-1891: Jacobus Geerlings (koopman te Oosterbeek) en Catharina Weenink,
1891-1903: De Knokke van der Meulen, student in de rechten, Oosterbeek.
1903-1924: Coenraad Alexander Prins, luitenant-kolonel der Marechaussee,
Vanaf 1924: Gusta Elize Prins (dochter van Coenraad), zonder beroep, Oosterbeek.
Vanaf 1931: mej. G.E. Prins.
Bronnen: ‘Oosterbeek in oude ansichten’, deel 2, H.C.J. Erkens.
S&H Heemkunde Renkum 2003 nr 2.
Gekocht door van Eeghen in 1866 op de hoek van de Utrechtse en de Paasberg (de tegenwoordige Pietersbergse weg onstond rond 1860). Een andere bewoner was Cornelia Teresia Maria Elisabeth Schade (1873 - 1933), dochter van de Amsterdamse wijnhandelaar C.M.F Schade, die zich in 1884 vestigde op Oosterpark. Het huis was toen nieuw gebouwd, ter vervanging van een uit 1847 daterend ouder gebouw op deze locatie. Demoed: pagina 289, beschrijft dat Oosterpark in 1953 dan dient als pastorie van de Hervormde Kerk. C.M.F. Schade was in 1878 reeds eigenaar geworden van het naast Oosterpark gelegen Westerpark. Beide villa's bleven eigendom van de familie Schade tot 1941. Toen werden Oosterpark en Westerpark verkocht aan de gemeente Renkum. Oosterpark staat er nog en Westerpark is gesloopt ten behoeve van de voormalige Goede Herder Kerk in 1952.
Een gemeentelijk monument.
Een verhuisbericht voor BB, zie hiernaast. Geen grap, want W.D.J. van Meeteren Brouwer gaat er wel wonen.
Uit: L'union fraternelle; weekblad voor vrijmetselaars, no 12, 24-03-1917
Meer over de landgoederen op de landgoederen website.
Wanneer is Otium nu gebouwd:
In de BAG wordt dienstjaar 1830 genoemd? Nu in 2021 is dit veranderd in 1863?
In het boek Oosterbeek, Doorwerth, Heelsum en Renkum in de negentiende eeuw van H. Romers wordt 1847 als bouwjaar genoemd.
In het boek "Monumenten in Nederland". Gelderland; uit 2000 van –Sabine Broekhoven, Chris Kolman, Ben Olde Meierink, Ronald Stenvert en Marc Tenten wordt 1847 genoemd.
Op een Veldwerk van de landmeter uit 1849 toont het perceel van Jan van 's
Gravenweert. De eigenaar ging blijkbaar in dat jaar in bet nieuwe huis Otium wonen.
Aan de noordzijde de Pietersberg, aan de zuidzijde op kavel 804 Otium, tekening gemaakt in 1849
In 1844 verhuist Jan van 's Gravenweert van Den Haag naar Oosterbeek. Op welk adres
hij vervolgens de eerste drie jaar woont, is niet bekend. Hij koopt op 17 september 1847 twee stukken grond aan de Hazenakker, van Herman Otto van Beek, voor de prijs van f 1.500,--. Op deze grond laat hij een huis bouwen, en het geheel noemt hij Buitenplaats 'Otium'. Dit is Latijn voor 'Rust'. In 1869 verkoopt "Gravenweert huize Otium aan Christiaan Pieter van Eeghen. In de verkoop akte staat: Dat de Heer kooper zich verbindt aan de voormelde Buitenplaats eenen anderen naam te geven, aangezien de Heer verkooper, den naam Otium wenscht te geven aan een ander, door hem gekocht perceel te Oosterbeek". (zie meer in een artikel van Tini Wijnstekers, Schoutambt en Heerlijkheid, 2001 nr 4.)
In 1869 werd het gekocht door Lodewijk Heldring. Heldring geeft Otium dan een nieuwe naam: Rijnheuvel. ’s Gravenweert verhuisd naar de Utrechtseweg en noemt zijn huis aldaar ook weer Otium (zie hieronder Otium II)
Lodewijk Heldring was een zoon van dominee Ottho Gerhard Heldring (1804-1876). De goede werken van dominee Heldring werden ondersteund door: jhr. mr. J.A. Singendonck, jhr. E.W. van Weede, C.P. van Eeghen, mr. J.F. van Lennep, J. HCzn. Voorhoeve, ds. D. Chantepie de la Saussaye, mr. A.J. van Beeck Calkoen en mr. Robert.W. Baron van Lijnden. O.G. Heldring was samen met Christianus Petrus Eliza Robidé van der Aa uitgever van: De Volksbode in Amsterdam. Allemaal namen voor een Oosterbeeks wie kent wie.
Pierre Daniël Chantepie de la Saussaye (zoon van Chantepie de la Saussaye, hierboven) bewoonde nog enige jaren de villa “Rijnheuvel”, bij Heldring.
Na Louis Heldring woonde zijn zoon Johannes Carel Hendrik Heldring (1890 - 1962) er vele jaren. Gehuwd met Elisabeth Maria Talma en van beroep directeur Curacaosche Handel-maatschappij te Amsterdam. De latere Ceteco. Hun dochter: Margot Heldring maakt een doopvont voor de Goede Herderkerk.
"Op den huize „Rijnheuvel" te Oosterbeek overleed de heer C. P. van Eeghen, emeritus predikant". uit de Provinciale Overijsselsche en Zwolsche courant 28-07-1917
"Te Oosterbeek is op huize Rijnheuvel de emeritus Ned. Herv. predikant dr. L.J. Heldring, in den ouderdom van 71 jaar overleden". Provinciale Drentsche en Asser courant 02-03-1923
In 1935 vraagt mw. Heldring een hulp in de huishouding.
In september 1940 woont op Rijnheuvel de familie Heldring - Thompson.
"Mevrouw Heldring, Rijnheuvel, Oosterbeek, zoekt van 9 Juli—1 Sept. een flinke zelfst. hulp bij 3 kinderen van 9, 7 en 3 jaar. Intern of extern". Arnhemsche courant 9 juni 1950.
Het landhuis is een gemeentelijk monument. (bron)
St Heemkunde Renkum over Otium.
St Heemkunde Renkum over de Pietersberg.
St Heemkunde Renkum over de Goede Herderkerk
Heldring wikipedia
Oudere naam: Alida's Hof.
Het huis huis werd in 1854 'in aanbouw staande' gekocht door de heer Jonathan Bonhöff (1795-1867). Het pand kocht hij van Gerlach Gerritsen, timmerman, en de grond en het erf van Dr. Salomon P. Scheltema, arts uit Arnhem, in totaal groot 28 roeden 70 ellen, voor een bedrag van f 4.500,--. Er moest een koetshuis voor twee rijtuigen bijgebouwd worden, tevens een 'waterleiding', en een 'riool', zoals dat in die tijd hoorde. Alle bouwvoorschriften voor binnen en buiten, staan in de koopakte van 1854. Het huis kreeg de naam van Bönhoffs vrouw Alida. Mevr A.M Bönhoff - van der Straaten beviel in 1856 van een zoon (bron Algemeen Handelsblad 02-07-1856) en in 1857 opnieuw van een zoon. "Op den 17den Junij 1867 overleed te Oosterbeek, bij Arnhem de Heer Jonathan Bonhöff, in ruim 71 jarigen leeftijd".(Algemeen Handelsblad 21-06-1867). In 1854 was er al een dochter geboren Alida Maria Adriana Louisa Bönhoff. Jonathan Bonhöff geboren in Remscheid (D) was wijnkoper bij de Amsterdamse firma Bönhoff en Noorduin. De jongste zoon werd later burgemeester van Tiel.
De weduwe Alida Maria Bönhoff-van der Straaten verkoopt het pand aan Jan van 's Gravenweert, die nog op Otium woonde. In 1869 verkoopt van 's Gravenweert het huis 'Otium' aan de Pietersbergseweg (zie hierboven Otium I). Van 's Gravenweert verhuisd naar het bovendorp op de Utrechtseweg en noemde zijn nieuwe huis daar ook Otium.
Otium II is dan het woonhuis van de dichter en staatsraad, Mr. Jan van 's Gravenweert (1790-1870) Jan van 's Gravenweert bewoont het maar 10 maanden, want hij overlijdt op 29 maart 1870 om 11 uur 's morgens op 79-jarige leeftijd, ongehuwd, in zijn woning aan de Utrechtseweg.
Omdat er geen kinderen zijn vervalt Otium II aan Jacobus de Graaff, die van 's Gravenweert 30 jaar heeft geholpen en verzorgt. Jacobus de Graaff liet het huis, de inboedel en de planten in de tuin en uit de kas door middel van een veiling per opbod verkopen door notaris Elias Anthonij Romswinckel in Oosterbeek. De veiling van bloemen, planten, gereedschap en andere tuinbenodigdheden bracht f 317,50, De veiling van de inboedel op 27 juli 1870 bracht f 3.519,20 op. Het huis met alle bijbehorende gebouwen en grond werd op 30 juni 1870 verkocht aan de heer N.S. Koning, arts, wonende in Oosterbeek, voor een bedrag van f10.500,--. Het geld van deze veilingen werd daaraanvolgend verdeeld onder de erfgenamen, waaronder enkele neven en nichten. Jacobus de Graaf overlijd in 1875 en hij wordt bijgezet in de grafkelder van Van 's Gravenweert. Dit graf is een Rijksmonument.
De koper gaat Otium II verbouwen.
"Aanbestedingen: Oosterbeek, 30 Jan. Het verbouwen van een Woonhuis op de buitenplaats "Otium”, gelegen aan den Utrechtschen straatweg aldaar". Het vaderland 26-01-1871 Zelfde krant enkele dagen later: "de verbouwing van het Woonhuis op de buitenplaats Otium, aan den Utrechtschen straatweg, H. Hooijer, Oosterbeek, ƒ4444;30".
kadasterkaart gemaakt in 1872. Het kavelnummer 2009. Otium met koetshuis
Later komt het weer te koop.
"Openbare Verkooping der Villa OTIUM, te Oosterbeek. De Notaris J. KARSEBOOM, gevestigd te Oosterbeek. zal, na bekomen rechterlijke machtiging, in de maand October dezes jaars in het Openbaar Veilen en Verkoopen: De Villa OTIUM, gelegen aan den Utrechtschenstraatweg te Oosterbeek, tegenover het Buitengoed de Dennenkamp, met Koetshuis, Stalling en grooten Tuin, Kadaster Sectie D. No. 2009 en 2213, te zamen groot 59 Aren, 45 Centiaren. De Villa bestaat uit Sousterrain, zijnde Keuken, Mangelkamer, Badkamer, open en gesloten Kelder en Bergplaatsen, daarboven eene Suite van 2 Kamers en een Koepelkamer, benevens 2 Kamers, Spreekkamertje en Marmeren gang, op de 2e verdieping 5 Kamers, Bad- en Provisiekamer en voorts grooten Zolder met Dienstbodenkamer en Vliering. Het Huis is voorts voorzien van Marmeren Schoorsteenmantels en alle gemakken en de Tuin van vele Vruchtboomen. Aangeslagen in de grondlasten over 1892 met ƒ 58.07. De Verkoop geschiedt in 6 perceelen, combinatien en massa". Uit: Het nieuws van den dag; 04-10-1892.
Algemeen Handelsblad 1905: "Villa „Otium" Utrechtse Straatweg, te Oosterbeek. Bevr. bij Not. J. Karseboom, te Oosterbeek".
In 1923 komt de heer mr. Anthonij Cornelis Lagerweij, gehuwd met L.M. van Cleef, op Otium te overlijden. Het adres is dan Utrechtse Straatweg B 121
Een foto van Otium op de Utrechtseweg geplaatst in een artikel van de begraafplaats Fangmanweg. De foto lijkt gemaakt te zijn van uit de tuin van landgoed Dennekamp.
Uit de tekst van het artikel: N.S. Koning verhuisde van Vredehof in 1872 naar de villa Otium waar Jan van 's Gravenweert voor zijn dood had gewoond.
In 1921 begint W.P. Swaab als huisarts een praktijk aan de Ottoweg 1 in Heelsum. Tenminste dan wordt hij vermeld in het telefoonboek.
Als huisarts nam hij afscheid in juli 1962.
Na de eeuwwisseling komt het in handen van de familie Bax. Na 1945 wordt er door de kruidenier G.W. van de Kraats een winkel in gevestigd, daar zijn pand aan de Boven-Weverstraat verwoest was.
Verzorgingshuis Overdal van de Stichting Hervormd Bejaardencentrum in de jaren vijftig. De Stichting die met de overname van De Veilige Haven en met de bouw van de Bosrand Overdal en de Molenberg een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ouderenzorg in Oosterbeek.
Het bejaarden- verzorgings- verpleeg- tehuis Overdal aan de Lebretweg 2 is in 1971 er voor in de plaats gekomen. Dat is in 2021 al weer gesloopt.
Heemkunde Renkum
Lees meer over Overdal bij tehuizen
In het Oud Duits schrijf je HOFF.
Na een veiling in 1930 werd Villa Overweide de residentie van de dominees die in Renkum en omstreken werkten, maar op een gegeven moment was er leegstand en verkrotte het. Het werd nog enige tijd anti-kraak bewoond en de Diaconie der Nederlandse Hervormde Gemeente zette het pand in de verkoop in 2005 en dan worden opeens ook bomen gerooid. In 2010 beleefde het huis haar laatste wapenfeit. In de Nederlandse speelfilm 'De Eetclub'. Het huis werd voor de film gecontroleerd in brand gestoken. Er komen plannen voor veel appartementen geheel tegen de zin van de omwonenden. Volgens de BAG (2017) zijn de huidige adressen Utrechtseweg 123, 125 geschikt voor 7 apartementen en worden deze voor het eerst bewoond in 2011. Jammer dus. In 2011 staat het oude pand gewoon te verkrotten. In 2016 worden er opnieuw enthousiast bomen gerooid. In 2017 verschijnen er "te koop" borden voor 3 villa's.
In 2019 verschijnt er een nieuwwoonhuis op dit adres
Een ondereel van de J.P. Heijestichting.
Advertentie uit 1978.
Smurfit Kappa Parenco, Veerweg 1, Renkum
Al sinds 1912 (het eerste begin van de papierproductie op huidige wordt gebruik gemaakt van het schone water beschikbaar aan de rand van de Veluwe. Dit is juist één van de redenen geweest waarom papierproducenten zich hier vestigden. Ook op de voorgaande lokatie aan de Beukenlaan in Renkum werd gebruikgemaakt van het heldere beekwater.
De Van Gelder Papier was een fabrikant van papier waarvan de geschiedenis teruggaat tot 1685. Het bedrijf omvatte rond 1970 bijna de helft van de gehele Nederlandse papierindustrie en had in die tijd een vestiging te Wormer, Velsen, Apeldoorn en twee vestigingen in Renkum. Daar stonden zes fabrieken met 30 papiermachines. Het bedrijf had in die tijd ruim 6500 personeelsleden. Het produceerde jaarlijks ongeveer een half miljoen ton (massa) papier, zoals onder meer ponskaarten. Door de opkomst van telewerk daalde de vraag naar papier enorm. In 1981 ging het bedrijf Van Gelder Papier N.V. mede daardoor falliet.
De fabrieken te Renkum gingen verder onder de naam Parenco. In 1983 werd Parenco onderdeel van het Duitse Haindl daarna waren er nog 3 andere eigenaren. Met als huidige eigenaar het Ierse bedrijf Smurfit Kappa (SKG).
De oudst bekende molen was de Hartense Korenmolen, die al in de 16e eeuw bij de buurtschap Harten op de Renkumse Molenbeek stond. En van Gelder was een van de latere eigenaren.
Hartense Oliemolen aan de Oliemolenbeek, ook wel 2de Quadenoordse molen genoemd in 1832.
facebook Parenco
Parenco wikipedia
Renkumse molens
oud adres Benedendorpsweg B 47, later Benedendorpsweg 169, 167 enz
tegenwoordig Benedendorpsweg 131 - 125
Andere naam Betuwe Zicht
Huize de Par (de Parre), ten oosten naast Breman de smid. Op de foto uit 1911 heet het huis Betuwe-Zicht
In huize de Parre woonde Jan Joost Christiaan Gaijmans gehuwd met Joanna Aleida de Wolff van Westerode. J.J.C Gaijmans was de zoon van oud burgemeester van Arnhem Derk Gaijmans die ook de Westerbouwing tot zijn bezittingen mocht rekenen.
Charles Dankmeijer (x - 1923) woonde op de Par te Oosterbeek, het huis van Bilders, het witte huis met het hooge atelier en met het uitzicht over het geheele Zuiden.
1924
De schilder J.W. Bilders heeft er gewoond van 1880 tot 1890 met zijn echtgenote:Maria Philippina van Bosse.
Bilders woonde in de Par, een huisje aan den Beneden Straatweg, een eindweegs voorbij de oude scheeve kerk. Er staan iepeboomen voor de deur; van uit de ramen zag zij over de weiden van den Rijnkant heen. Het is laag land en na het vallen der zware lentebuien stroomt de rivier er dikwijls over heen, en dan staan de koeien daar op groene eilandjes en de melkmeiden komen in schuiten er aangevaren. Het malsche groen van het gras vol lichtroode moeras-anjers en witte scheerlingsbloemen, het geflikker van het water, en het bewegelijk zilvergrijs der wilgjes dat blinkt en bluscht in den zomerschen wind, maken er een verrukkelijk mooi plekje van. Daar in de buurt heeft mevrouw Bilders dien plas geschilderd die nu in de Brunswijksche collectie is - een watertje in de schauw van overhangende wilgen; de grauwe gespleten stammen spiegelen in den rand van den plas waarop zich een groote pol waterlelies uitspreidt - bronzen schilden van bladers, waar de bloemen glorieus blank boven uitstralen. In de Par woonden de Bildersen niet lang - in 1882 hadden zij dat Rozenhage al betrokken dat Bilders van zijn jonge jaren in Oosterbeek af het ideaal van een tehuis had toegeschreven, en waarin hij nu den gelukkigsten levens-avond zou doorbrengen.
Uit de landkaart van Isaäc van Geelkercken blijkt dat in 1660 op deze plaats het huis van Hendrik Aalberts stond. Ook op de pre-kadastrale kaart van 1818 en de kadastrale kaart van 1832 staat dit huis vermeld. Volgens HisGis is in 1832 Koendert Aalbers, landbouwer,
eigenaar van het pand. Mogelijk is hij een directe afstammeling van de Aalberts die er in 1660
woonde. “Pena Rima” is echter vooral bekend geworden als het huis waar de Oosterbeekse
landschapschilder Frederik Hendrik Hendriks van 1845-1860 woonde. In 1874 zien we een koffiehuis onder de naam “Hotel en Café Pena Rima”, met als eigenaar Jacoba van Lil. In 1881 verkoopt zij “Pena Rima” aan jonkheer Rudolph Isaäc Teding van Berkhout, die sinds
1866 als notaris was gevestigd aan de Roggestraat in Arnhem.
De dubbele villa wordt aangekocht door Christiaan Poppenk, tuinman van “Overzicht”, die er tot zijn dood in 1915 zouwonen. In de periode dat Poppenk in “Pena Rima” woonde, werd er ook een gedeelte verhuurd, onder andere aan Theunis van Rijn, die hier van 1896 tot 1900 de eerste vestiging had van drogisterij Van Rijn, Weverstraat 75, Oosterbeek.
\
