Restaurant Koetshuis Bilderberg, Doorwerth Beau Lieu; Beaulieu en restaurant Kasteel Doorwerth.	Hans Braakhuis laatste update: jan 2024   home
Vroeger Beau Lieu. Geopend in mei 1964. Andere namen: Bilderberg restaurant Kasteel Doorwerth. In 1907 wordt de hiernaast staande foto gemaakt door G. de Hoog. Het kasteel staat leeg, de van Brakell's wonen er niet meer. Een jaar later koopt Dhr. Scheffer van de Duno op 1 juli1908 het kasteel Doorwerth van mr J. G. ridder van Rappard, te Laren. Scheffer verkoopt het kasteel weer in januari 1910 aan de Vereniging de Doorwerth, die de ideeën van de heer Hoeffer voor een museum gaat uitvoeren. De gehele Doorwerth wordt weer opgeknapt. Op deze foto is achterstallig onderhoud te zien aan de veel te grote struiken. Of in 1907 de nog toen aanwezige dienstwoning in het koetshuis in 1907 gebruikt wordt? Niet te zien. Bilderberg restaurant Doorwerth
	Dit is een latere foto van het koetshuis. Hoeffer en zijn vrienden van de Doorwerth (de eigenaren) hebben het Legermuseum geopend in 1913. Omdat er slechts 2 kanonnen op affuiten staan neem ik aan dat deze ansichtkaart dichter bij 1913, dan bij 1944 gemaakt is.
Na de WWII is het een grote puinhoop op het Kasteel. De ravage wordt opgeruimd. Reeds voor de oorlog was besloten dat "Het Nederlandsch Legermuseum Generaal Hoefer", naar Leiden zou verhuizen. Dat was op Doorwerth een grote publiekstrekker en zorgde voor inkomsten. Wat te doen? De eigenaren, Vereniging de Doorwerth, zeg maar enkele Renkumse notabelen, hebben privé ook financiële problemen, hun huizen zijn totaal verdwenen of hebben op het minst oorlogsschade. De Vereniging heeft eigenlijk geen geld. Er komen enige pacht-inkomsten als het Airborne museum in  augustus 1949 in de tent-barak op de binnenplaats open gaat.  In 1950 verhuizen ze naar de provisorisch herstelde paardenstallen. Een situatie van geen geld, geen inkomsten, veel andere prioriteiten. Het Kasteel herstellen, hoe dan? Een eerdere restauratie door Hoeffer in 1911 - 1913 had veel stof doen opwaaien in restauratieland. Maar zo vanaf 1956 begint het Kasteel weer langzaam weer wat vorm te krijgen.	De Noordvleugel en het Airborne Museum zijn in 1955 klaar. De dienstwoning van het koetshuis is klaar.
In 1961 is Kasteel Doorwerth toe aan verdere stappen. De eigenaar: Vereniging de Doorwerth, is bezig om het in de oorlog vrijwel geheel verwoeste kasteel in de oude staat terug te brengen. In 1949 is het Airborne Museum begonnen. In 1950 kwam dit museum in de oude paardenstallen. Het werd zaak een bestemming te vinden voor de overige ruimten, die na het herstel van het kasteel beschikbaar zouden zijn. Net als voor de oorlog zouden de pachtopbrengsten voldoende moeten zijn om de kosten voor beheer en onderhoud te kunnen dekken. In een noodgebouw was reeds een theeschenkerij gevestigd en verpacht. Mede bedoeld ter vervanging van het door de oorlog verwoestte “de Zalmen”, dat destijds bij de kruising Holleweg en de Fonteinallee had gestaan. De nieuwe theeschenkerij werd echter weinig bezocht, mede door de slechte wegen naar het kasteel. Lange tijd was er dan ook geen pachter te vinden en het houten noodlokaal werd afgebroken. In 1959 wordt besloten om de ruimte van het Airborne Museum verder te restaureren en deze op dezelfde locatie te laten, in de voormalige paardenstallen. Een theeschenkerij en plannen voor een Jachtmuseum komen op de lange baan. In 1961 kiest de Vereniging de Doorwerth er voor dat het koetshuis een horeca-bestemming zal krijgen en wordt het voor een dergelijk gebruik klaar gemaakt. De verbouwing, aanpassing geeft extra werk. Er komt aan de buitenkant (op de noord-westelijke hoek) een soort rondeel. Het lijkt dat dit rondeel iets met het kasteel te maken heeft, doch dient om verdere scheuren en verzakkingen van de muren van het koetshuis te voorkomen. De werkzaamheden aan het restaurant zijn klaar in 1964 en kan worden verpacht.	De Tijd De Maasbode 25-01-1962
Twee foto's gemaakt na de restauratie van het Koetshuis in 1964. De foto's zijn gemaakt door G. Th. Delemarre en zijn nu in het bezit van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed. Op deze foto is de Tuigkamer op de eerste verdieping te zien. In de houtenombouw geheel links zit een etenslift.	Op deze foto zie je het restaurant op de begane grond. Voor de gasten was de ingang aan de zijkant, via de binnenplaats, het huidige terras. Later werd er in het restaurant een glazen hal gebouwd, tegen kou en tocht. Achter de deur rechts waren de dames-toiletten. Achter de deur links zijn de heren-toiletten en de ingang naar de dienstwoning. Ook een kelder met wijnvoorraad was daar gesitueerd.
De eerste pachter van het restaurant: Brenninkmeijer.   Günther H. Brenninkmeijer begon al jong in de horeca. Net na de oorlog (WWII) monsterde hij als 16 jarig koksmaatje aan op de grote vaart. Zonder diploma’s wist hij het tot chef-kok en later tot hofmeester te schoppen. Zo voer hij in 1957 als hofmeester op de grote vaart mee met het ss "Lemsterkerk", dat op 18-01-1957 van Rotterdam naar de Perzische Golf voer. Een jaar later voer Brenninkmeijer als hofmeester mee op het MS “Rijnkerk” van Amsterdam naar Oost Afrika. De rederij waar hij voor werkte was de Holland-Afrika lijn met vracht en passagiers. Uiteindelijk komt er verkering op de vaste wal en gaat Brenninkmeijer in 1960 het Hotel Café Restaurant "Het Montferland" in Zeddam van de familie van Heek pachten. Het geheel wordt herbouwd en half maart 1961 gaat het hotel in Zeddam weer open. Montferland heeft voor Brenninkmeijer één nadeel, te dicht bij zijn schoonfamilie. Via de heer Vlaskamp, ook pachter bij van Heek, verneemt Brenninkmeijer dat er op Doorwerth een restaurant begonnen kan worden.	opname uit januari 2016
Algemeen Handelsblad 07-04-1961
Als in 1964 het restaurant op Kasteel Doorwerth open gaat is eerste pachter Günther H. Brenninkmeijer. Brenninkmeijer kiest voor kwaliteit. Er zijn in het Renkumse voldoende gewone restaurants, en deze zijn ook met openbaar vervoer bereikbaar. Het dichtbij gelegen Westerbouwing is al jaren een grote trekpleister. Vandaar de keuze voor kwaliteit en exclusiviteit. Albert Emke werd de eerste chef-kok en hij verwierf al in 1966 de eerste Michelinster. Dat is binnen twee jaar na de opening van het restaurant. Beau Lieu had een Michelinster in de periode 1966-1973 en in de periode 1976-1979. Emke blijft er vele jaren werken.  In november 1966 schrijft de Leeuwarder Courant een recensie:  Beau Lieu in kasteel Doorwerth te Renkum (Franse keuken, voortreffelijk, duur).   De Brenninkmeijers woonden aanvankelijk vanaf 1964 in de dienstwoning, waar eerder Branderhorst (kasteel bewaarder) woonde. Later trok men naar een huurhuis in Oosterbeek. De dienstwoning is de woonruimte van het Koetshuis aan de kasteelzijde. De woning is tegenwoordig nog aanwezig, maar wordt niet meer als zodanig gebruikt. Op de begane grond is tegenwoordig een ingang, garderobe en toiletgroep gesitueerd. Destijds waren op de zolder boven de restaurantzaal vier kamers voor inwonend personeel.   Na 1971 gaat de heer Brenninkmeijer voor de St. Joseph Stichting in Apeldoorn de facilitaire Dienst op zetten. Weer een uitdaging. Als die klus geklaard is gaat hij op 60 jarige leeftijd met vervroegd pensioen.  Uit het archief van de Kamer van Koophandel is te lezen: Inschrijfjaar: 1964,  Uitschrijfjaar: 1971 en Inschrijfjaar: 1972,  Uitschrijfjaar: 1979.	Telegraaf 09-05-1964
Pitriet stoelen in de Tuigkamer, eerste verdieping.	De boom op de binnenplaats staat er net.
	De chef-kok Albert Emke, had voordien gewerkt in het sterren restaurant Prinses Juliana te Valkenburg.
Erik Hazelhoff Roelfzema was een vaste gast in Beau Lieu in de periode 1969 - 1970. Gezeten aan tafel nummer 1 van het restaurant, in een hoekje tegen de westelijke muur aan, naast de trap naar de Tuigkamer. Daar schreef hij schreef gedurende bijna 2 jaar, zijn boek: Soldaat van Oranje. 's Nachts sliep Hazelhoff Roelfzema in Oosterbeek bij een andere Engelandvaarder: Jan Beelaerts van Blokland. Samen hadden ze meerdere gemeenschappelijke en aanvullende herinneringen uit de Londense en later weer de Nederlandse periode.    Erik Hazelhoff Roelfzema in 1945, bron Wikipedia	Een opdracht aan Brenninkmeijer in het boek Soldaat van Oranje. Bron Wikipedia
Brenninkmeijer heeft meer boeken met een persoonlijke opdracht ontvangen:
Tekening rond 1965. Een romantische tekening van de hoofdpoort, de kasteeltoren was er nog niet en zag er heel anders uit. De zuidvleugel is er ook nog niet. In 1971 werd restaurant Beau Lieu overgenomen door Guus Knijnenburg. Knijnenburg had in 1968 reeds Hotel Klein Zwitserland gekocht. En Beau Lieu werd een onderdeel van Hotel Klein Zwitserland. Zo begint eigenlijk de latere Bilderberg Groep. Na de overname door Knijnenburg zie je veelal de naam "Beaulieu", maar ook "Beau Lieu" wordt nog gebruikt . In 1971 is dhr. Rouwen er maître. In 1972 verschijnt de naam "restaurant Kasteel Doorwerth". In 1986 begon Angélique Schmeinck als Chef de Partie op Kasteel Doorwerth en vanaf 1988 t/m 2000 werkte zij bij De Kromme Dissel, eerst als souschef, na het pensioen van Bert Willemsen als chef-kok. De op Doorwerth ingezette weg naar kwaliteit bleef gevolgd: De Krommme Dissel heeft sinds 1971 onafgebroken een Michelinster. Na de overname door Knijnenburg werd de naam Restaurant Kasteel Doorwerth aangehouden en kon je er á la carte eten. In 2000 verschijnt de naam Restaurant Koetshuis Bilderberg en kun je het Koetshuis afhuren voor feesten en gelegenheden.   De foto hiernaast is gevonden op het www, eigenaar? De menukaart van een feest, op een tegel die de gasten mochten mee nemen ter herinnering. In 2018 weer een nieuwe naam: Bilderberg Kasteel Doorwerth,
’Na een gesprek met de directie kan hij terecht in de keuken van Kasteel Doorwerth. Visbeen wordt nadrukkelijker in zijn praten, wanneer hij vertelt over zijn toenmalige chef-kok Emke: ‘Zoveel geleerd van die man. Hij was keihard, maar hij liet me ook weten dat hij mijn doorzetten en mijn talent waardeerde. De eerste dag heb ik dertig forellen schoongemaakt, dat vergeet ik nooit meer.’ Link van deze tekst.   Veel dank verschuldigd aan de familie Brenninkmeijer voor hun medewerking en het afstaan van vele foto's.
opname 2016
Heeft u aanvullingen, verbeteringen, graag:	Met dank aan de familie Brenninkmeyer.