home
update nov 2024
Sommige onderwerpen zijn gebundeld:
Over het kerkhof leest u bij begraafplaatsen.
Over de kerken leest u bij kerken.
Over de hotels en horeca leest u bij hotels en café`s.
Over de boerderijen leest u bij boerderijen.
Over enkele bijzondere woningen en villa's leest u aldaar
Een verhaal over de de oude Heerstraet van Utrecht naar Arnhem, of te wel de huidige kruising A12 A50 die er nu een paar kilometer verder is
Over de Boschhoeve (de naam komt twee keer voor in Wolfheze) leest u bij de Buunderkamp. Of bij de boerderijen.
Over de molens in Laag Wolfheze leest u bij molens.
Over de twee Wolfhezer postkantoren leest u bij postkantoren
Over de watertoren leest u bij watertorens
Over de Wodanseiken leest u bij Wodanseiken Duizend jarige den.
Over de landgoederen zoals Boschhoeve (2x), Laag Wolfheze, Johanna, etc bij landgoederen
Over de Wolfhezer oorlogsslachtoffers, begin hier en vrijwel boven aan die pagina staan bij de vele namen, ook Wolfhezenaren.
Er is een pagina over het Ziekenhuis Wolfheze
Renkum is gewoon Renkum. Idem Heveadorp. Je zou de proefboerderij wel Heveadorp Laag kunnen noemen en dan is het Hof te Seelbeeck weer Heveadorp Hoog.
De ligging van het oude Wolfheze is mede bepaald door deze beek. Het nieuwe Wolfheze is ontstaan onder invloed van de spoorlijn Arnhem-Amsterdam (1845) en de vestiging van de
psychiatrische inrichting (1906).
Het naar Stratius vernoemde rondeel om de Heerwegh te beschermen is goed zichtbaar. Let op noord is beneden. Op achterzijde: Wolfhezen. Johan Gielis en Johan Stratius waren commissarissen van het Hof van Gelre en Zutphen. Kaart uit 1553.
Uitsnede van de kaart 1403-0004 van Thomas Witteroos: Van alle die C.M. heggen geleghen in Coenenbosch (tussen Oosterbeek en Wolfheze), uit 1570 bij het Gelders Archief. "Die Swarte Kolcse Hegge" is het groene gedeelte. Op de gehele kaart gaat het om de koninklijke domeingoederen, die ook zijn weergeven op 10 detailkaarten 0012 Gelderse Rekenkamer: Boxoort, Het Swyersdal, Die Swarte kolksche hegge, Die Hegge after Sonnenberger Eng, Die Hegge after Gerrit Berwen Eng, De Koedell, Booch Hegge, Die Hegge in Seelbecker Enck, 't Westerhout, Die Verwershou. Verder zijn in opstand weergegeven: De kerk van Oosterbeek, Brants huis, Magherhorst, Mariendaal, Wolfhese en diverse boerderijen en hofsteden. De metingen zijn verricht in aanwezigheid en op aanwijzing van Frederik van Renes, bosmeester en wildschut en in opdracht van Thomas Gramaye en Boudewijn van der Boe, raad en rekenmeesters van Gelderland
De kaart hiernaast is van Gijsbert Verbeek, landmeter voor het Hof van het Vorstendom Gelre en Graafschap Zutphen, gemaakt in 1736. De kaart is een uitsnede van GA 2003 469-0003. Het kruispunt Wolfheze is goed te zien, met de Weg naar de Ginkel, naar Bennecom en de Schelmseweg vanaf Arnhem.
Ook de Swarte Kolck is er op te zien (bron van de Heelsumer beek), waar ook een kruispunt is van de Koningsweg. Een Koningsweg stopt bij het Wildforsterhuis. Tussen kasteel Doorwerth en het wildforsterhuis waren meerdere wegen. Daar hoefde stadhouder Willem III geen Koningsweg aan te leggen.
Bij het Utrechts archief zijn de Akten van erfpacht van het goed Wolfheze c.a., 1546-1564, in te zien.
De Zwarte Kolkbeek heet zo omdat deze begint in de Zwarte Kolk. Achter hotel Wolfheze. Bij de NS "duiker in de vallei van de Zwarte Kolk" onder de spoorlijn Oosterbeek Wolfheze.
De Zwarte Kolkbeek heet later de Papiermolenbeek.
De papiermolenbeek veranderd van naam in de Heelsumse beek als de Wolfhezerbeek er bij komt. De Heelsumse beek mondt uit in de Nederrijn tussen de Noordberg en de Jufferswaard. Bevers en andere beheerders van de beek, verleggen de monding nog al eens.
De Zwarte Kolk is geen spreng. Sprengen worden veel later dan 1350 gegraven.
"De Zwarte Kolk was een laagte in het landschap, opgevuld met water. Waarschijnlijk door de donkere kleur van het water (veroorzaakt door een modderige bodem) kreeg deze de naam Swarte Colck/Koick. Schapen gebruikten de kolk als drinkplaats, zo blijkt uit het vervolg van de getuigenis: "dat de schapen altijdt uijt die gemelde Swarte kolck haere drinck plaetse gehadt hebben ende noch hebbende sijn'" Michels; Oud Wolfheze; pagina 38.
Lees het artikel van J. Wesselink, De beek van Wolfheze. Uit ,,die swarte kolcke" naar de oneindige zeeën. Met afbeeldingen in de Wandelaar; jrg. 15 (1943), No. 1, 9.
Papiermolen beek
Meer over deze kerk in Wolfheze-Laag.
Het Hof Wolfheze, waarbij ook een waterkorenmolen behoorde, wordt voor het eerst vermeld in 1413 (Oltmans), en moet volgens A.H. Martens van Sevenhoven zeer waarschijnlijk beschouwd worden als centrum van een oude hofmark, waaruit dan Wolfheze ontstaan is. Henk Jansen noemt: "Kerkje en directe omgeving worden later Hof Wolfheze genoemd" Uit De zuidzoom in de Middeleeuwen I pagina 76.
Na de verwoesting van Wolfheze in 1585 was het eenzaam en verlaten. Op de tot hei en bos geworden gronden kwam een schone wildernis te voorschijn. Het niet meer bestaande hof Wolfhezen, is nog steeds bezit is van de Duitse Balije. Eerst in 1739 wordt het goed door de Balije in eeuwigdurende erfpacht uitgegeven aan Willem Graaf Bentinck, heer van Doorwerth
In 1584 vielen de Spaanse legers opnieuw de Veluwe binnen en stroopten het platteland af. Eerst in het voorjaar van 1585 begon de krijgskans te keren. De Spanjaarden die zich in Wolfheze verschanst hadden. werd na een zware strijd verdreven, waarbij het gehele dorp verwoest werd; kasteel (het Hof Wolfheze), kerk en wildforstergoed incluis. Alleen het wildforstergoed is daarna weer opgebouwd, voor de rest bleef Wolfheze een woeste hoeve. Wolfheze-Laag houdt op te bestaan.
„Omtrent desen tijd had.de Raed van Staeten onsen Raed (van Harderwijk) indagtigh gemaekt om goede aenteykeningh te maeken van 't koorn in de stad nog overigh sijnde, nochyet daeraf te aeten weghvoeren, ten ware dat er dadelycken weder soveel wierdin de plaats geleverd. Des vijands gantse heyr laghrechtevoort tot Wolfhezen bij den Doorenweerd, alwaerde onsen, stout op haer eygen grond sijnde, hen het hoofd booden....". Uit Slichtenhorst; Beschr. en Hist. van Harderwijk. Destijds in het Rijks Archief te Arnhem.
Wolfheze-Laag omvatte tot dan toe het Hof (het eigenlijke dorp) en het Wildforstergoed. Dat laatste werd weer opgebouwd, het dorp niet.
Pré kadastrale kaart uit 1818, alleen sectie B van Wolfheze in de gemeente Doorwerth. Wat ik hierboven Wolfheze-Laag noem, heet hier op deze kaart Hoog Wolfhezen, de naam van een landgoed in Oosterbeek.
Het tegenwoordige Wolfheze, ligt noordelijker, er is niets bijzonders te vinden. Alleen veel heide in 1832.
Station Wolfheze ligt aan de spoorlijn Amsterdam en Arnhem. Dat Wolfheze, destijds nog een onbeduidend gehucht, een halte aan deze lijn kreeg is te danken aan de ondernemende grootgrondbezitter Baron van Brakell. De bouw van de halte, later vervangen door het huidige stationsgebouw, was het begin van het huidige dorp.
Het was de bedoeling dat de spoorlijn langs de Grebbeberg bij Rhenen via de Rijnoever naar Wageningen en Arnhem zou lopen. Het departement van Oorlog maakte hier om veiligheidsredenen bezwaar tegen, waardoor het spoor langs Ede kwam te liggen. Dit betekende dat het spoor nu langs Wolfheze naar Arnhem zou lopen, langs de grens van de Doorwerthsche Heide en de Boven Heide.
een haltegebouw opgetrokken. Hoe ze eruit hebben gezien is niet bekend. Ook kreeg de halte een laad- en losgelegenheid. Wolfheze was niet de enige plaats waar met eenvoudige middelen een halte werd gebouwd. Er waren slechts enkele stopplaatsen langs de lijn waarvoor een nieuw gebouw werd ontworpen, zoals Amsterdam- Weesperpoort.
Wolfheze was de enige halte tussen Ede en Arnhem en zo kon Van Brakell met zijn halte een belangrijke rol verwerven in de lokale houthandel, die zich met name rond het nabijgelegen Oosterbeek concentreerde (dat 1870 een eigen station kreeg). Ook voor de ontvangst van gasten kwam de halte vermoedelijk goed van pas. In 1846 liet de baron vanaf de halte een tweetal wegen verharden en aanleggen, waarop hij tol hief. Dit waren de Wolfhezerweg richting Oosterbeek en de Heelsumseweg richting Heelsum en Renkum
De verkaveling is goed te zien.
Hoog-Wolfheze, zeg nu Hotel Wolfheze, staat op de kaart vermeld.
Door de eigenaar van Wolfheze, de Baron van Brakell, werd in 1846 de Wolfhezerweg aangelegd en verhard. Er kwam aldus een weg tussen Wolfheze en de Utrechtseweg. Het pad via de Bredelaan en Zonneheuvelweg naar de uitspanning Wolfheze werd minder van belang. Later werd het gedeelte van de Wolfhezerweg tussen de Utrechtseweg en de uitspanning, aan beide zijden met eikenbomen beplant, welke door hun groei in de loop der jaren, een brok romantiek aan de weg verlenen door hun grillige vorm.
Als gevolg van een en ander ontstond niet atleen de uitspanning, doch ook in de directe nabijheid van het station ontstond enige bebouwing. M.A. Sipman, die omstreeks 1880 Wolfheze bezocht, schrijft in zijn boek: Arnhem en omstreken, twaalf stadsgezichten:
„Men landt hier als het ware midden in de heide aan, ofschoon in de laatste jaren het eenzamekarakter, door het bouwen van enige daglonerswoningen en een boerderij in de onmiddellijke nabijheid van de halte, eene belangrijke wijziging heeft ondergaan. Met belangstelling ontwaart het oog tevens de nieuwe aanplantingen aan de Noordzijde; deze toch doen de hoop levendig worden, dat na verloop van eenige jaren de ontginningen de heide daar over eene groote uitgestrektheid in bosch zullen hebben herschapen’.
Op deze kaart is de ontginningsboerderij nog niet te zien. Die wordt vermoedelijk eerst in 1875 gebouwd.
1874
De eerste bebouwing in het huidige Wolfheze. De 4 daglonershuisje (hiernaast) en de ontginngingsboerderij zijn in 1890 in Topotijdreis terug te vinden.
In 1890 staat er nog een boerderij op Papendal, een boerderij (later "kousenhuisje") , een spoorweg halte en een hotel. Meer is er niet in Wolfheze.
Een groot stuk heide van 212 ha werd aan enkele particulieren verkocht die later overgingen tot stichting van de N.V. Heideontginning Wolfheze. Voor deze ontginning werd een, in de onmiddellijke nabijheid van de spoorhalte Wolfheze staande, boerderij en vier daglonerswoningen aan de overkant van de spoorlijn (de zgn. Vierslag) gebruikt. De erven van Van Brakell hadden deze omstreeks 1875 laten bouwen, waarschijnlijk ook met oog op mogelijke ontginningen of voor andere doeleinden. Het doel van de Ontginningsmaatschappij werd slechts voor een deel verwezenlijkt. Het grootste gedeelte bleef heide en (wild) bos".
Bron Ulbe Anema; Wolfskreet; 7 sep 2004
1874
De Vierslag aan de Wolfhezerweg 94, 96, 98 en 100 in Wolfheze: Gebouwd rond 1875. Hier vinden we de eerste bewoners, die werkzaam waren bij de Vennootschap “Heideontginning te Wolfheze” en bij het onderhoud van de Rijnspoorweg. In de tijd van Johanna-Hoeve woonden hier diverse arbeidersgezinnen o.a. Steenbeek, Hulstein, Esmeier, Eggen, en G. Sanders.
In 1942 woont hier D. Esmeijer.
Een gedeelte van een kadastrale kaart met dienstjaar 1881. De Heelsumseweg is er al, evenals Station Wolfhezen van de Rijn Spoorweg. De verkavelingsboerderij op de hoek van de Heelsumseweg en de huidige Parallelweg is er al. Vermoedelijk is dat de eerste stenen bebouwing in het nieuwe dorp Wolfheze. Later wordt de boerderij ook gebruikt voor de post.
Kadaster Dienstjaar 1908, gemaakt in 1907. Het valt me op dat de Wolfhezerweg bij het spoor lijkt dood te lopen op 2 dienstwoningen
Kadasterkaart uit 1910. Opnieuw lijkt de Wolfhezerweg dood te lopen op een N.S. dienstwoning. De twee gebouwen op het ziekenhuisterrein zijn het posthuis met schuur en Schuur.
Het posthuis was voordien een boerderij, gebruikt voor de verkaveling en bebossing in vroegere tijden. Vanwege het Ziekenhuis wordt hier de post aangenomen.
Aan de onderkant van deze Kadaster Veldwerkkaart uit 1912 is Station Wolfheze zichtbaar. Daarboven staat geschreven Blindengesticht in aanbouw. Geheel links begint de Buunderkamp. De Reijerscamp is geheel verkaveld met dennen. Helaas, de bruine strepen, bestaan uit plakband.
Als de spoorlijn wordt aangelegd in 1845 dan is het overheidsuitgangspunt: "THORBECKE, verlangt, volgens het Eindverslag, den Spoorweg „grootendeels door onbewoonde Heidegronden" om ook daar welvaart te verspreiden, luttel onteigeningsgelden te betalen, Weilanden en welige Akkers te sparen en te eerbiedigen".
Hier een foto van de ontginningsboerderij op dat moment bewoont door de familie J.E. Ottes.
Voor een som van circa f 3400 ontvangt de heide-ontginner, in dit geval een werklooze uit Amsterdam, een huis met 5 HA. heidegrond, die voor hem in orde gemaakt en bezaaid wordt. Bovendien krijgt hij 2500 KG. rijstmeel voor de varkens, 200 KG. rijst voor eigen gebruik, 200 KG. ongebuilde tarwe, om zelf daarvan brood te bakken, een drachtige zeug, twee hokkelingen of schrammen, zaaizaden en later, als er voeder is gegroeid, drie koeien. Nog wordt hem f 95 in geld verstrekt en de benoodigde landbouwwerktuigen als ploeg, kruiwagen enz. Als trekkracht moet de bewoner zijne koeien bezigen, daar een doodeter van een paard eenvoudig een schadepost zou zijn, die hem den ondergang zou berokkenen. Delpher in 1894.
Op de velden, waarop spreker zijn stelsel met zooveel sucses toepaste, te Wolfheze en Barneveld, heeft hjj gele lupinen gekweekt, waarop het vee uitnemend wordt geteeld; de gele lupine is dan ook het fundament voor de woeste- en heidegronden. Spr. gaat voort om heidegronden te ontginnen. Te Wolfheze is een werkelooze uit Amsterdom op de heide als landbouwer geplaatst. Hjj werkt volgens het systeem—Bertels en nog eenige jaren en deze man is een welvarend landbouwer. De ontginning volgens dit nieuwe stelsel is respectabel. Het is waar, in onze maatschappelijke toestanden is veel kwaad, wjj kunnen echter dat kwaad verminderen, en wanneer wjj dan landbouw redden, door meerder productievermogen aan den grond te ontwoekeren, dan is er veel gered. De werkeljjkheid is, dat woeste gronden in korten tijd tot vruchtbare akkers kunnen worden herschapen. Laten wjj der wereld toonen, dat wjj nog zijn de groote Batavenzonen, door de woeste gronden te herscheppen in vruchtbare weilanden. Een bezoek aan de boerderjj te Wolfheze, voor een paar jaren nog heidegrond, zal doen zien, hoe het op onzen weg ligt de heidevelden volgens dit systeem te ontginnen. Delpher 1895
zelfde locatie als hiernaast rond 1970, destijds oa de woning van dr. Mulder.
Over deze N.V straks meer informatie.
"Van zes tot acht uur duurde hedenmorgen het uitrukken der troepen naar de vlakten achter Heelsum, waar de groote manoeuvres worden gehouden. Duizenden en duizenden voetgangers volgden den weg naar Oosterbeek en het aantal rijtuigen was ontelbaar. Men zegt, dat er geen rijtuig in de stad meer te krijgen was. De Koninginnen zullen te Heelsum de manoeuvres bijwonen en zouden met een extra-trein naar Wolfheze terugkeeren. Na het dejeuner op Oranje-Nassau te hebben gebruikt, zouden Hare Majesteiten de revue op de Renkumsche heide bezoeken. De legerdeelen waren opgesteld op de Renkumsche heide, tusscnen de stations Ede en Wolfheze, en werden in hunne bewegingen, ter hoogte van Jonkershoeve door de Vorstinnen gadegeslagen". Uit de Arnhemsche courant van 08-09-1891.
Het Kousenhuisje
De brug bij de uitspanning Wolfheze, lees hier meer over hotel Wolfheze.
Naamlooze Vennootschap: Heide-ontginging te Wolfhezen
Uit de Nederlandsche Staatscourant 12-4-1892, No. 80. Naamlooze Vennootschap:
Heide-ontginging te Wolfhezen, te Arnhem.
Voor jhr. Campegius Willem Rengers Hora Siccama, notaris ter standplaats de gemeente Groningen, zijn, in tegenwoordigheid van de twee na te melden getuigen, verschenen :
1. de heer mr. Johan De Sitter, rechter in de arrondissementsrechtbank van en wonende te Groningen;
2. de heer mr. Lamoraal Ulbo De Sitter, raadsheer in het gerechtshof te Arnhem en aldaar wonende, voor zich en als lasthebber van: a. de hoogwelgeboren vrouwe mevrouw Wilhelmina Petronella baronesse Rengers, zonder beroep, wonende te Groningen, weduwe van wijlen den hoogedelgestrengen heer mr. Willem De Sitter;
b. mevrouw Anna Antoinetta De Sitter, zonder beroep, echtgenoote van en daartoe bijgestaan en gemachtigd door den heer Johan Conrad Van Hasselt, Rijksbetaalmeester, beiden wonende te Dordrecht;
c. mejuffrouw Catharina Louisa De Sitter, zonder beroep, wonende te Groningen ;
d. mevrouw Wilhelmina Petronella De Sitter, zonder beroep, echtgenoote van en daartoe bijgestaan en gemachtigd door den heer mr. Hermanus Johannes Antonius Van Heumen, beiden wonende te Tiel, krachtens onderhandsche akte van volmacht, welke, na vooraf door den lasthebber in tegenwoordigheid van den notaris relatant en de getuigen voor echt erkend en ten blijke daarvan door hen allen geteekend te zijn, aan deze akte zal worden vastgehecht;
3. de heer mr. Zacharias Henricus Post, advocaat, wonende te Oosterhout, voor zich en als lasthebber van: a. mevrouw Hendrika Johanna Binkhorst, weduwe van den heer Cornelius Dasse Viëtor, zonder beroep, wonende te Dieren;
b. mejuffrouw Jeantine Haitzema Viëtor, particuliere, wonende te Dieren, krachtens onderhandsche akte van volmacht,
welke, na vooraf door den lasthebber in tegenwoordigheid van den notaris relatant en de getuigen voor echt erkend en ten blijke daarvan door hen allen geteekend te zijn, aan deze akte zal worden vastgehecht. Die verklaarden bij deze op te richten eene naamlooze vennootschap, welke, behoudens de Koninklijke bewilliging, zal worden geregeerd door de navolgende bepalingen en voorwaarden: Artikel een. De vennootschap draagt den naam van Heide-ontginning te Wolfhezen Zij is gevestigd te Arnhem. Artikel twee. Haar doel is de gronden bedoeld in artikel acht te ontginnen en productief te maken. Artikel drie. De vennootschap vangt aan op den elfden December achttienhonderd een en negentig en eindigt den een en dertigsten Juli negentienhonderd en dertig.
1. de comparant de heer mr. Zacharias Henricus Post, sub drie genoemd, tot een derde gedeelte;
2. de lastgeefster mevrouw Hendrika Johanna Binkhorst, weduwe van den heer Cornelius Dasse Viëtor, sub drie genoemd, als rechthebbende op de gemeenschap bestaan hebbende tusschen haar en haren echtgenoot wijlen den heer Cornelius Dasse Viëtor opgemeld, voor een zesde gedeelte;
3. de lastgeefster mejuffrouw Jeantine Haitzema Viëtor, sub drie genoemd, als eenig kind en eenige erfgenaam ingevolge de wet van haren ab intestato overleden vader, den heer Cornelius Dasse Viëtor, gewoond hebbende en overleden te Dieren, door hem bij de lastgeefster mevrouw Hendrika Johanna Binkhorst, weduwe van den heer Cornelius Dasse Viëtor, sub drie genoemd, ir. huwelijk verwekt, voor een zesde gedeelte ;
4. de lastgeefster mevrouw "Wilhelmina Petronella baronesse Rengers, weduwe van den heer mr. Willem De Sitter, sub twee genoemd, voor een zesde gedeelte;
5. de comparant de heer mr. Johan De Sitter, sub een genoemd, voor een dertigste gedeelte;
6. de comparant de heer mr. Lamoraal Ulbo De Sitter, sub twee genoemd, voor een dertigste gedeelte ;
7. de lastgeefster mevrouw Anna Antoinetta Van Hasselt, geboren De Sitter, sub twee genoemd, voor een dertigste gedeelte;
8. de lastgeefster mejuffrouw Catharina Louisa De Sitter, sub twee genoemd, voor een dertigste gedeelte, en
9. de lastgeefster mevrouw Wilhelmina Petronella Van Heumen, geboren De Sitter, sub twee genoemd, voor een dertigste gedeelte, de vijf laatstgemelden als eenige kinderen en erfgenamen ingevolge de wet van hun vader, wijlen den heer mr. Willem De Sitter, gewoond hebbende en overleden te Groningen, door hem bij zijne echtgenoote mevrouw Wilhelmina Petronella baronesse Rengers, weduwe van den heer mr. Willem De Sitter, de lastgeefster sub twee genoemd, in huwelijk verwekt.
Tezamen ongeveer 663 hectare, toch wel heel veel meer dan anderen vermelden.
Ben nog op zoek naar platen of foto's van de halte uit 1845.
Het station werd geopend op 16 mei 1845, gelijktijdig met de oplevering van de spoorlijn Ede - Arnhem. Dat het kleine Wolfheze een station kreeg was te danken aan de baron Van Brakell van Kasteel Doorwerth. Hij schonk de benodigde grond, op voorwaarde dat alle treinen er zouden stoppen. Dat was wel handig voor zijn bezoekers. Van Brakell legde ook een stuk van de huidige Italiaanseweg aan en liet de Wolfhezerweg verbeteren. Het station stond niet gemeente Doorwerth, geheel in eigendom van de baron. Het station stond op kadastraal perceel Oosterbeek A4, in 1832 eigendom van Charles Graaf van Aldenburg Bentinck, de vorige bewoner, eigenaar van Kasteel Doorwerth.
1876
Er was een aantal jaren een houten gebouw als station. Later uitgebreid met enkele dienstwoningen waarvan er één (zie de kaart hieronder) dienst deed als station.
Kadasterkaart uit 1902, 79 en 80 zijn een huis (dienstwoning), 81 is het station.
In 1899 werd het stationsgebouw geopend.
Het huidige stationsgebouw is aanbesteed in 1899 en kwam gereed in 1900.
Kadasterkaart uit 1914
Kadasterkaart uit 1916.
1915 bouw dienstwoning
Het stationsontwerp is van het Standaardtype Visvliet dat vanaf 1890 tot en met 1903 gebruikt werd voor in totaal zes Nederlandse spoorwegstations. Het gebouw in Wolfheze is het laatste nog bestaande gebouw van deze zes, de andere 5 soortgelijke gebouwen zijn gesloopt. (bron Wolfheze)
1920
Wolfhezen-2 Opstanden, doorsneden en plattegronden van de te bouwen schuilplaats en nevengebouw van de S.S. station Wolfheze te Wolfheze wegens de uitbreiding van het station. Bron Utrechts Archief
1950
Na 1950
1950 ansicht
1972
Wikipedia
Wolfheze Ulbe Anema
stationsinfo.nl/Wolfheze
Een eerste kadasterkaart uit 1862. Er is geen Veldwerkkaart
Op de tekening hiernaast is het station goed herkenbaar. Aan het begin van de Johannahoeveweg.
Een bouwtekening van het station gemaakt tussen 1913 en 1919.
Wolfheze - Hoge Veluwe
Zo rond 1915 bezit de familie Kröller-Müller al grote gedeelten van de huidige Hoge Veluwe. En begint architect Berlage aan de bouw van een jachthuis Sint Hubertus, dat klaar kwam in 1920. Daarna kwamen er plannen voor een groot museum voor de grote verzameling van Helene Kröller-Müller. In januari 1921 had Van de Velde het ontwerp voor het grote museum op de Franse Berg gereed. Toen waren al de betonnen keermuren voor terrassen en een voorplein aangelegd en werden er meerdere bouwmaterialen besteld. Voor het vervoer ervan werd speciaal een spoorlijntje (smalspoor) aangelegd vanaf Wolfheze.
Een economische crisis trof ook de haven activiteiten van de firma Müller & Co. En daarmee droogden de gelden op. In 1922 werd de bouw gestaakt.
Wolfheze - Oosterbeek.
Voor de aanleg van een grote woonwijk worden de gronden op de Reyerskamp, Dreijenoord, Waldfrieden en Heyendal bouwrijp gemaakt door Hellingmans Bouwmaatschappij rond 1913. Er zijn vermoedelijk alleen maar plannen voor twee spoorlijnen, van Waldfrieden naar Oosterbeek en een naar Wolfheze. Resteerd nog de Johannahoeveweg in Wolfheze, langs het talud, naar Oosterbeek.Wolfheze - Deelen
In 1941 kwam er een spoorlijn van station Wolfheze naar vliegveld Deelen. Het spoor werd met name gebruikt voor aanvoer van bouwmaterialen en munitie en kreeg de bijnaam 'Bommenlijntje'. Na de oorlog is de lijn opgebroken. Het tracé is op vele plaatsen nog herkenbaar.
Trace van het bommenlijntje opname Roel van Ekeris
Railtrash
Dick Veerman
Wikiloc
Er was een aftakking naar Diogenes, een rijksmonument
Het Schild, Wolfhezerweg 101, Wolfheze
oud adres Wolfheze 11
In 1890 gaat de blinde onderwijzer Nicolaas Schild beginnen met zijn droom. Een tehuis voor Alleenstaande Blinden dat in 1912 in Wolfheze wordt geopend. Tijdens de Slag bij Arnhem wordt het Schild geheel verwoest en na de oorlog kwam er een nieuw pand. In de jaren negentig voldoet dit gebouw niet meer en wordt het stapsgewijs geheel vervangen.
Lees het boek: Het Schild in Wolfheze; Ulbe Anema; Uitgeverij Kontrast Oosterbeek; ISBN 978-94-90834-32-6
Lees meer bij tehuizen
"Te Wolfheze is een kampement voor 3000 militairen en te Hattem een voor 1000 burgers in aanbouw. Woonbarakken en hulpmiddelen voor den bouw van het kampement worden uit Duitschland aangevoerd. Behalve in deze barakken zullen in bovengenoemde plaatsen Duitschers in hotels en pensions worden gehuisvest". De Amstelbode 14-11-1917
De Duitsekampweg bestaat nog steeds.
Mijn Gelderland
Kaart uit 1923 van architect J.H. Benier uit Oosterbeek. De ontwikkelingsmogelijkheden van Wolfheze
Bestemmingsplan Wolfheze 1930. Dit is op deze manier niet gebouwd.
1930
Na 1920 ontstond langs de Wolfhezerweg en Lawyckerhof villabebouwing.
Volgens deze BAG kaart zijn de donker gerande woningen al aanwezig in 1920. Het gehele ziekenhuis is volgens de BAG van veel latere datum. Zo heeft de kerk van het ziekenhuis een Oorspronkelijk bouwjaar van 1990
tekening uit de periode 1900 - 1903. Rechtdoor de weg van Oosterbeek naar Heelsum. Bij het tolhuis. Links de Italiaanseweg. Rechts de weg naar Wolfheze.
Het hotel Wolfheze en omgeving zoals de Wolfhezerweg is 1910 door de heer en mevrouw J. H. G. van Heutsz - Baronesse van Brakell aan de N.V. Ter Spijt verkocht. Later werd dit de Mij. Tafelberg. En vandaar het paviljoen aan de Utrechtseweg.
Het landgoed Hoog (of Groot) Wolfheze was 130 H.A. groot en daarvan koopt Natuurmonumenten het belangrijkste gedeelte (110 H.A.), de gemeente Renkum krijgt 12 H.A. in eigendom, om de bebouwing van het dorp Wolfheze, gelegen aan de spoorlijn Arnhem—Utrecht, eventueel nog te kunnen afronden, terwijl de rest, of 8 H.A., bij het bekende hotel „Wolfheze" blijft.
Een ansicht van de Hotelmij. de Tafelberg uit de periode 1910 - 1920. Tolhuis (links) en Paviljoen Wolfheze, op de hoek Utrechtseweg - Wolfhezerweg.
"B. en W. hebben bij den Raad een voorstel ingediend om den weg naar Wolfheze over te nemen van de N. V. Hotel-Maatschappij „De Tafelberg", aan te koopen de strooken grond langs den weg en over te gaan tot aanleg en verbetering van den weg in eigen beheer, zooveel mogelijk bij wijze van werkverschaffing. Aan te koopen is ongeveer 12000 M. 2 tegen ƒ 0.60 per M2. De hotelmaatschappij en andere belanghebbenden zijn bereid aan de gemeente voor de verbetering ƒ 14.400 te betalen. De kosten welke voor rekening van de gemeente blijven, worden geschat op ƒ 7200 voor den grondaankoop". Arnhemsche courant 12-10-1922
"Voorstel tot overname in eigendom en onderhoud van den Heelsumschenweg te Wolfheze. Conform. Voorstel tot overname in eigendom en onderhoud van enkele wegen en een pleintje te Wolfheze. Door de N.V. Hotel Maatschappij de Tafelberg te Oosterbeek worden aan de gemeente in eigendom en onderhoud aangeboden enkele wegen en een pleintje te Wolfheze".
Arnhemsche courant 10-09-1926
Paviljoen Wolfhezen, hoek Utrechtseweg - Wolfhezerweg (links). Uitgave Hotelmij. De Tafelberg
weg naar Wolfheze aan de Utrechtseweg t.b.v. wandelaars. Oosterbeeksche Courant 30-05-1914
Wolfheze werd vroeger WOLFHEZEN genoemd. Ergens rond de samenvoeging van de gemeenten Doorwerth en Renkum, in 1923, wordt de naam WOLFHEZE gebruikt.
Geweldig, de grond aan de Balijeweg kost in 1950 fl 1,25 per vierkante meter.
heheel links het terras van het restaurant, dan postkantoor, bakker
Antoon Markus (1870 - 1955) aan het werk voor zijn huis. Wolfhezerweg 16 later 18. Hij is hier gaan wonen na 1920 tot aan zijn dood in 1955.
Woningen die volgens de BAG gebouwd zijn van 1921 tot 1945.
Wederopbouwplannen van de gemeente uit 1948. Op het stationsterrein een groot gebouw in de vorm van een boemerang. Nooit gebouwd.
Waar, wanneer ?
Het bouwen van Chr. School met onderwijzerswoning te Wolfheze is gegund aan J.J.
Wernand en C. Zimmerman voor f 10.400,--. Oosterbeeksche Courant 23-01-1915
De van Beeck Calkoen school uit 1915 met de bijbehorende woning van het schoolhoofd.
Woning aan de Parallelweg 122 in Wolfheze en de voormalige Van Beeck Calkoenschool, Christelijke lagere school opgericht in 1915.
De BAG noemt 1918 als oorspronkelijkbouwjaar, zal wel niet kloppen.
Gemeentelijk monument.
Op 17 september 1944 landen er Engelsen op de velden in de buurt. We zijn te vroeg, ga eens water halen voor thee, zegt een generaal. En voor thee gebruiken Engelsen graag vers water. De woning van het schoolhoofd was de enige nabije woning met een buitenkraan. In september is die buitenkraan nog niet afgesloten.
Als er in het dorp een nieuwe lagere school (rond 1970) komt gaat het Ziekenhuis de school weer gebruiken voor de opleiding van verpleegkundigen en de woning voor personeel.
Later (rond 1980) worden de dienstwoningen verkocht.
Op zoek naar de Berkenlaan in Wolfheze, hier meer of minder vanwege de privacy regels.
Later Rabo, later afgebroken
De supermarkt van Dugteren begint november 1972 en stopt eind 2000.
Winkel van van Silfhout is geheel rechts.
bestemmingsplannen 1987. De wijk ten zuiden van de Duitse Kampweg.
De BAG lijkt een geweldig zoek instrument. Je kunt er filteren op bijvoorbeeld het "oorspronkelijk bouwjaar". Zet je dat op bijvoorbeeld 1990, dan blijkt dat vrijwel het gehele ziekenhuis in één jaar gebouwd is": 1990. De panden zonder een zwarte rand zijn van een later of eerder bouwjaar.
bestemmingsplannen 1987.
Veel meer over deze watertoren in dit artikel.
Een gemeentelijk monument.
Meer over het Ziekenhuis Wolfheze.
De bouw van een nieuwe buurt Wolfsheide in Wolfheze met 49 grondgebonden woningen aan de noordzijde van Wolfheze. In het verlengde van de Sara Mansveltweg en de Johannahoeveweg.
2023 - 20xx
De bouw van een nieuwe buurt, op de terreinen van de voormalige houtzagerij Willemsen, naast het zaadbedrijf Barenbrug.
Oltmans in het archief.
Buunderkamp
J.P.H.T. Michiels, Oud-Wolfheze, de geschiedenis van een dorp aan de Veluwezooom, Wageningen, 1996
Planken Wambuis
Natuur monumenten
Stationsinfo
Spannende gesschiedenis
Reijerscamp
Stations info Wolfheze
Stratiusrondeel
wandelroute
Wolfheze geschiedenis
Wodanseiken, duizend jarige den, Wolfhezer heide
Wolfheze in 1968
Wolfheze.nl
